เป็นกระทู้สนทนานะครับ แสดงความเห็นกันได้เต็มที่
เรื่องมีอยู่ว่า
มีพี่ที่รู้จักคนนึง มาเล่าให้ฟังว่า
เค้าไปทำบุญที่วัด กับบริษัท มีเจ้านายหลายคนในกลุ่มนั้น
พระสงฆ์ ก็รับประเคน และอนุโมทนาไปตามเรื่อง
ทีนี้
ต่อมา พระสงฆ์ ได้พูดเลียบเคียง เชิงขอปัจจัย และสิ่งของ
พี่คนนี้ ได้ยินเข้า ก็รู้สึกไม่สบายใจ
แต่พระสงฆ์ท่านก็ไม่ได้พูดขอเงินหรือสิ่งของตรงๆนะครับ
แต่พูดว่า
- เดี๋ยวจะมีโครงการอาหารกลางวันให้เด็ก ถ้ามีสัก 30,000 มาช่วยก็คงจะดีนะ
- มีโรงเรียนในชนบท ยังขาดแคลนเครื่องถ่ายเอกสาร (แบบอันใหญ่ๆ ที่ร้านถ่ายเอกสารใช้กัน) ถ้าได้มาสักเครื่อง ก็น่าจะดีนะ
- ตอนนี้ชุมชนนี้ ยังขาดแคลนเครื่องคอมพิวเตอร์สักเครื่อง ถ้าได้มาก็น่าจะสะดวกขึ้นนะ
- ตอนนี้มีโครงการให้ทุนการศึกษาเด็กประถม โยมสนใจจะมาเป็นเจ้าภาพมั้ย รายละ xxx บาท
- ฯลฯ

ถ้ากางพระวินัยดู อาจจะมองว่า ไม่ผิด ไม่อาบัติ ข้อที่ว่า "ประจบคฤหัสถ์"
เพราะไม่ได้ขอโดยตรง แต่ใช้วิธีพูดเลียบเคียง
ยกเรื่อง บุญ บาป กุศล การศึกษา โรงเรียน เด็ก อาหารกลางวัน เข้ามาแทน
แต่พี่คนนี้ ฟังแล้วรู้สึกว่า มันเหมือนการขอกันเลย

แบบนี้ ควรจะมองเรื่องนี้อย่างไรดีครับ
หรือวางจิตแบบไหนดี