เห-มายัน ~ ตะวันอ้อมข้าว
# ดวง"ตะวัน-อ้อมข้าว" อีกคราวแล้ว
ความหนาวแผ่ว พัดผ่าน สะท้านผิว
ลม"ข้าวเบา" เอนโยก ไหวโบกปลิว
เป็นทองทิว รอเคียว เกี่ยวรวงงาม
# สาดสีแสง แห่งตะวัน ครั้นเย็นย่ำ
ห่มสีคล้ำ เรื่อเรือง เหลืองอร่าม
"แดดผีตาก-ผ้าอ้อม" ย้อมฟ้าคราม
ใกล้ถึงยาม สนธยา มาเยี่ยมยล
# ทิวตาลแถว ยืนต้นตาย บนชายทุ่ง
ปลายโค้งคุ้ง คลองแห้ง เพราะแล้งฝน
"ปลาตกคลัก" ปลักหนอง ต้องดิ้นรน*
ต่างแหวกว่าย เวียนวน หนีโคลนตม
# "นกยางเปีย" บินลัด พรากพลัดคู่
เสียงกวักปีก ร้องกู่ หาคู่สม
กาเหว่าบิน ร่อนร้อง ก้องระงม
กระรอกชม ผลคล้ำ "ชำมะเลียง"
# ฤดูกาล ผ่านผัน ถึงวันนี้
ในวันที่ ทุ่งร้าง นางหลีกเลี่ยง
ข้าวคอยเคียว คนคอยคู่ มาอยู่เคียง
หนาวเนื้อเพียง เสียวแปลบ แทบขาดใจ
# ตะวันอ้อม ข้าวไกล ไปลับแล้ว
ไร้วี่แวว คมเคียว เกี่ยวข้าวใหม่
สัญญาเจ้า เคยปลื้ม ลืมหรือไร
ลมหนาวผ่าน พ้นไย จึงไม่มา
“ครูเปี๊ยก”
8 ธันวาคม 2564
# 22 ธันวาคมนี้ เป็นวันเหมายัน (เห-มา-ยัน) กลางคืนยาวนานที่สุดในรอบปี รวมระยะเวลากลางวันเพียง 11.19 ชั่วโมง :ข้อมูลสืบค้นจากกูเกิ้ล
เพลง คอยลม : ยรรยงค์ เสลานนท์ วงดนตรีสุนทราภรณ์
เห~มายัน ตะวันอ้อมข้าว