เราอายุ19ย่าง20แล้วค่ะ ที่เขียนขึ้นมาเพราะอยากระบายมากๆ แต่ระบายกับใครไม่ได้จริงๆแม้กระทั่งคนในครอบครัว เพราะคนในครอบครัวนี่แหละค่ะเป็นบ่อเกิดของปมในใจทั้งหมด 
เริ่มแรกเลยพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็กน้อยเลยค่ะมีพ่อขี้เมาไม่เอาอะไรเลยส่วนแม่ก็ขี้โมโห ปากร้ายไม่เคยเปลี่ยน โดนมาสารพัดแล้วค่ะ ทุกไม้ที่มีใกล้มือ มีดก็มีนะ ปากแตกเลือดออกก็มี พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป แล้วก็แม่มีพ่อเลียงตั้งแต่เรายังเด็กเหมือนกัน แต่เราไม่ได้ยอมรับ คือเรารู้ทุกอย่างเพราะนอนห้องเดียวกับเขารู้ทุกการกระทำ ช่วงประถมหรือม.ต้นนี่แหละค่ะ เราได้ยินเขามีอะไรกันตอนดึกๆ เราก็ไม่รู้เป็นอะไรวิ่งออกมาร้องไห้ข้างนอก สักพักแม่ตามมาด่าและตีเรา โดนถามแค่ว่า เป็นอะไรคำหยาบมาเต็ม พร้อมตีเรา ไม่เคยฟังเราเลย มันจำฝังใจมากๆ แล้วก็มีเพื่อนมาทำงานที่บ้าน เขาเดินออกมาจากห้องน้ำกัน2คนเพราะอาบน้ำด้วยกัน โอ้โหตอนนั้นอายุ16แล้วนะ 55555 กลับมาที่เรื่องแม่ที่ด่าทุกวันด่ากับลุงกับป้าในบ้าน ปากได้ขยับทุกวันค่ะบางครั้งมันทนไม่ได้แล้วอยากจะบอกให้หยุด แต่เดี๋ยวโดนด่าค่ะ ด่าทุกวันจริงๆค่ะไม่เคยหยุดหย่อน  ชีวิตวนเวียนอยู่กับการมีสภาวะจิตใจแบบนี้ เรียนออนไลน์อีก ตอนนี้เขาเบาลงไหมเบาลงนิดเดียวค่ะ แค่ทำร้ายร่างกายลูกน้อยลงแต่ทำร้ายจิตใจยังเหมืนเดิม ส่วนแฟนแม่นี่ไม่อยากมองหน้ามันเลย และมีอีกเยอะเลยค่ะแต่เราเล่าไม่ไหวแล้ว ชีวิตนี้แค่ต้องการหลุดพ้นจากอะไรแบบนี้สักที เจ็บใจทีระบายที เดี๋ยวปีหน้าได้ไปอยู่หอแล้ว คงเบาลงนิดนึง