ช่วยอ่านหน่อยครับว่าควรแก้ไขหรือปรับปรุงตรงไหนบ้าง

ณ เมืองหงส์เพลิง

ภายในตรอกซอกซอยที่มืดมิดแห่งหนึ่งได้มีร่างเด็ก
น้อยวัยประมาณ4-5ขวบปีที่นอนแน่นิ่งพร้อมกับลม
หายใจที่โรยริน ร่างกายเล็กเต็มไปด้วยบาดแผล
มากมายที่เกิดจากการทุบตีด้วยของเเข็งจำนวนมาก  
ในขนาดที่ร่างเด็กน้อยกำลังจะสิ้นลมหายใจก็ได้มีร่าง
ของชายชราผู้หนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับที่ชายชราลวง
มือไปหยิบบ้างสิ่งที่อยู่ในถุงที่ตนพกมาด้วยออกมาสิ่งที่
ชายชราหยิบออกมาคือยาเม็ดหนึ่งที่มีกลิ่นอายอันทรง
พลังแพร่ออกมา ชายชราได้นำเม็ดยาใส่เข้าไปในปาก
เด็กน้อยที่นอนแน่นิ่งอยู่พร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียง
แหบพร่าว่า

"ชะตาของเจ้ายังไม่สิ้นสุดลงแค่นี้" {ชายชรา}

พอชายชราพูดเสร็จก็ได้หายตัวไปทันที ผ่านไปไม่นานร่างเด็กน้อยที่นอนแน่นิ่งก็เกิดการเปลี่ยนแปลงบาดแผลมากมายที่เกิดจากการทุบตี ค่อยๆหายไป ที่ละนิดๆพร้อมกับลมหายใจที่คงที่มากขึ้น เรื่อยๆผ่านไปไม่นานร่างของเด็กน้อยก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความประหลาดใจที่ร่างกายตนเองไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากการโดนทำร้ายร่างกายเลยแม้แต่น้อยเด็กน้อยได้พยุงร่างตนเองลุกขึ้นนั่งพลางขยับร่างกายตนเองเพื่อสำรวจหาบาดแผลแต่กลับไม่พบเลยแม้แต่น้อย

"เป็นไปได้ไงกัน?" {เด็กน้อย}

เด็กน้อยอุทานด้วยความมึนงงสงสัย ว่าเหตุใดทำไมร่างกายตนเองถึงไม่เป็นอะไรเลยหลังจากการโดนทำร้ายร่างกายจากพวก อันธพาลจนสลบไปพอฟื้นขึ้นมากลับไม่มีบาดแผลเลยแม้แต่นิดเดียวแต่กลับรู้สึกแข็งแรงขึ้นด้วยซ้ำ

"เพราะอะไรกัน? เหตุใดทำไมร่างกายข้าไม่เป็นอะไรเลยละ?" {เด็กน้อย}

เด็กน้อยนั่งคิดอยู่นานก็เลิกคิดเกี่ยวกับคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ของตนเองพลางขยับกายตนเองลุกขึ้นเพื่อเดินออกจากซอกซอยที่ตนโดนทำร้าย แต่ก่อนที่เด็กน้อยจะเดินออกจากซอกซอยที่ตนอยู่ก็ได้ยินเสียงของใครบ้างคนดังมาจากข้างหลัง


—————————————————————————————

พึ่งหัดแต่งครั้งแรกครับเลยอยากฟังความคิดเห็นว่าควรแก้ไข้หรือปรับปรุงตรงไหนไหม

ขอบคุณครับที่ตอบคำถามครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เต็มไปด้วยคำผิด อลังการมาก

การบรรยาย - ไม่เร้าใจไม่ตื่นเต้น ไม่แปลกใจ แม้ว่าเหมือนอยากให้ตื่นเต้น
คำสนทนา - ปกติไม่ต้องวงเล็บบอกว่าใครพูด ลักษณะแบบนั้น เป็นบทละครมากกว่านิยาย
สำนวน - ต้องลองหาสำนวนที่ให้มโนภาพมากขึ้น
เช่น  - พอชายชราพูดเสร็จก็ได้หายตัวไปทันที - ต้นฉบับ
       - สิ้นเสียงชรา ร่างที่ปรากฎอยู่นั้นพลันหายวับไปโดยไม่มีอะไรเตือน-
       - วูบ! หากมีใครสักคนมองอยู่ คงตกตะลึง เมื่อเงาร่างชราหายวับไปจากทุกสายตา เหลือไว้เพียงเสียงแผ่วก้องสะท้อนบางเขา-
       - วาบ! อะไรกันนี่! ฉับพลันนั้นร่างชราที่ร่วงโรย กลับวูบหายไปอย่างไรไม่รู้ได้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่