เรื่องมีอยู่ว่าผมเข้ามาทำงานหน่วยงานหนึ่งเป็นหน่วยงานราชการ แล้วเจอหัวหน้างานที่เห็นแก่ตัวชอบเอาหน้าชอบรับปากช่วยงานคนโน้นคนนี้แล้วให้ลูกน้องไปทำพอเสร็จก็เครมผลงานตัวเอง ชอบใช้งานส่วนตัวใช้กวดบ้านพักให้ ตากเสื้อผ้าให้ บีบหลังให้ ใช้ทำกับข้าวให้ ใช้อย่างกับเป็นคนใช้ บางทีกำลังพิมพ์งานอยู่ก็ใช้ไปซื้อนั้นซื้อนี่ให้  ลูกน้องเสนอความคิดเห็นอะไรไม่ได้เลยเอความคิดตัวเองเป็นหลักใครทำนอกเหนือจากความคิดตัวเองจะโดนด่าว่าโง่ ทั้งที่ผลลัพออกมามันได้เหมือนกัน แล้วชอบพูดข่มลูกน้องว่าถ้าใครไม่เชื่อฟังเขาจะทำหนังสือส่งคืน คือถ้าทำหนังสือส่งคืนมันจะหมายความว่าเราทำงานร่วมกับใครไม่ได้ มันเป็นตราบาปติดตัวเราไปจนเกษียณผมจะย้ายกลับบ้านลำบากเพราะมีคำว่าร่วมงานกับคนอื่นไม่ได้ติดอยู่ เพราะผมเป็นคนที่มาบรรจุต่างจังหวัดหวังที่จะได้กลับบ้านเกิด ผมต้องทนไป7-8ปีกว่าเขาจะเกษียณซึ่งนี่คือปีเแรกที่ผมทนคือรู้สึกอึดอัดมากแต่ทนเพราะอยากให้พ่อแม่มีสวัสดิการ พ่อแม่ผมเองไม่รู้ว่าผมตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ผมไม่ได้บอกเพราะกลัวว่าพ่อแม่จะไม่สบายใจ พ่อแม่โทรมาเราก็บอกไปว่าสบายอยู่ได้ไม่ลำบากใจ แท้จริงแล้วมันโคตรจะเหนื่อยที่มาเจอแบบนี้