การที่เราทำตามกฎระเบียบ แต่กลับกลายเป็นคนที่ถูกเอาเปรียบในที่ทำงาน ยกตัวอย่างเช่น
เวลาทำงาน 8.30 -16.30 น. โดยส่วนตัวเราคิดว่า 8.30น. คือต้องนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว แต่จะนั่งกินข้าวไปด้วยทำงานไปด้วยจนถึงสัก 9.00 น. ยังพอไม่น่าเกลียด
แต่สำหรับบางคนที่เช้ามาถึงที่ทำงานก่อน 8.30 น. แล้วก็เดินออกไปกินข้าวข้างนอก ช็อปปิ้งที่ตลาดนัดกว่าจะขึ้นมานั่งโต๊ะเริ่มทำงานจริง ๆ 9.30 น. หรือช้ากว่านั้น
11.30 น. ลงไปกินข้าวเที่ยง เข้าใจได้แหละว่าบางทีถ้าลงไปตอนเที่ยงตรง คนมันจะเยอะจึงอยากไปกินก่อน แต่กลับขึ้นมาทำงานบ่ายโมงกว่าบ่ายสอง มันใช่เหรอ?
มิหนำซ้ำช่วงเย็น16.00น. เตรียมเก็บของรอเวลากลับบ้าน พอ 16.30 น. ลุกทันที และน่าจะทำแบบนี้มาตั้งแต่หัวดำยันหัวหงอก
ไม่ต้องสืบก็น่าจะรู้ว่าอยู่ในองค์กรประเภทไหน
หากคิดว่านั่นมันเรื่องส่วนตัวของเค้า ถ้าเค้าทำงานเสร็จไม่เดือดร้อนใครก็ช่างมันเถอะ แต่สำหรับเราคิดว่ามันไม่ใช่อ่ะ ไม่งั้นจะมีกฎระเบียบเอาไว้ทำไม?
แล้วถ้าถามว่าหัวหน้างานทำอะไรคนประเภทนี้ได้มั้ย ก็ตอบเลยว่าไม่ เพราะตัวเองก็เป็นเหมือนกัน

แล้วจะมีคนอีกประเภทที่ไม่รู้ว่าโง่จริงหรือแกล้งโง่เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องได้ทำงานหนัก พอหัวหน้าใช้งานแล้วทำไม่ได้ก็ไม่ใช้ งานจึงน้อยกว่าคนอื่น แล้วเพื่อนร่วมงานคนอื่นก็ต้องมาทำงานหนัก แบบนี้มันใช่เหรอ?
"ทำไม่เป็นก็ต้องสอนค่ะ ไม่ใช่ไม่ต้องทำ"

เคยถาม HR ว่าคนแบบนี้ไล่ออกได้มั้ย?
คำตอบคือ : ไม่ได้

เอ้อ...เราคงผิดเองแหละที่เข้ามาอยู่ในวงการนี้

เคยคิดนะว่าเราจะเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมที่มันแย่ ๆ โดยเริ่มจากตัวเราเอง
แต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่มีใครคิดเหมือนเรา

จากใจคนทำงาน...ระดับปฏิบัติการ