สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากจะระบาย ที่ผมเก็บไว้ในใจมานานกว่า2ปี
เรื่องมีอยู่ว่ายายผม กับตาผม เสียไปในเวลาไล่เรี่ยกันครับ ยายเสียก่อน ถัดมาอีก3เดือนตาก็เสียตาม
ตลอดระยะเวลา2ปีนี้ ผมไม่เคยลืมทั้ง2เลยครับ ภาพเก่าๆในอดีต ยังตามมาหลอกหลอนผม เป็นเหตุให้ผมต้องน้ำตาไหลตลอด
ผมยังรู้สึกผิดในใจเล็กๆว่าตอนเขาอยู่ ไม่เคยทำอะไรให้เขาภูมิใจ แม้แต่นิดเดียว มารู้สึกตัวก็ตอนที่เขาหมดลมหายใจแล้วครับ
บางทีท้อ เหนื่อย ผมจะชอบขับรถเล่น แล้วก็ร้องไห้ร้องไปขับรถไปครับ ได้แต่ฟูมฟายว่าเขาสองคนทิ้งผมไป ปล่อยให้ผมอยู่กับความเศร้า
ผมลืมเขาสองคนไม่ได้จริงๆครับ ตลอดระเวลา20กว่าปีที่ได้เป็นยายหลาน ตาหลานกัน มันมีความสุขมาก(ผมถูกยายกับตาเลี้ยงมาแต่เด็ก)
ผมเห็น ผมเจออะไรก็จะนึกถึงเขาสองคนแล้วก็มีน้ำตาซึมๆ เช่นนึกถึงก๋วยเตี๋ยว ยายผมชอบกินร้านๆนึงแถวบ้าน ภาพความทรงจำก็จะประดังเข้ามา
ทำให้ผมต้องมีน้ำตาซึมตลอดเวลา บางทีก็ซึมทั้งวันครับ ผมมูฟออนจากจุดนี้ไม่ได้สักที ผมพยายามหลายครั้งแล้วครับ แต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย
ทุกวันนี้ ผมแทนดวงจันทร์ เป็นตากับยายครับ เพื่อเวลาคิดถึงก็มองขึ้นไปบนฟ้า จะได้อยู่เคียงข้างผมทุกวัน วันไหนมองแล้วไม่เจอ(เดือนมืด)
ก็แอบน้อยใจ ที่เขาสองคนหลบหน้าผม
หากใครอ่านจบ ผมก็ขอบคุณมสกๆนะครับ อย่างน้อยๆก็มีเพื่อนๆคอยรับฟัง