เมื่อครู่เข้าไปดูธรรมะ สายบุญ การทำทาน รู้สึกดี สงบ
กดเข้าไปฟังเพลงธรรมะ พร้อมภาพประกอบพิธีกรรมแบบโรงเจ เห็นจิตที่หลงใหลในอารมณ์ธรรมแบบนั้นแล้วรีบถอยออก เหมือนว่าถ้าอินมากจะยึดติดกับอารมณ์นั้น เหมือนจิตติดอยู่ในหมอกควันที่ไม่ใช่ความทุกข์ แต่เป็นความหลง

มาพิจารณาดูว่า มันต่างจากการที่เราดูซีรี่ย์ เพลินกับซีรี่ย์ตรงไหน ทำไมดูซีรี่ย์ไม่เป็นอย่างนั้น
ได้ข้อสรุปว่า เราดูซีรี่ย์ฆ่าเวลา และกล่อมจิตให้อยู่กับที่ ไม่ได้ติดแบบมากมายอะไร ให้ตัดตอนก็ทำได้ทันที
ผิดกับการหลงในบุญ ในพิธีกรรมแห่งบุญ ที่ชวนให้เคลิ้มคล้อยมาก
เหมือนการหลงในอารมณ์ที่ชื่นชอบดาราในบางครั้ง ที่ยอมให้จิตหลงไปมากๆแล้วเป็นทุกข์มากกับอารมณ์นั้นๆ

พิจารณาไปพิมพ์ไป ถึงบางอ้อไป
เมื่อก่อน พิจารณา ทบทวน บอกเล่าในใจ แล้วก็ผ่าน
ช่วงนี้เกิดอยากบันทึกไว้ แม้ว่ากลับมาอ่านภายหลังแล้วนึกกระดากจั๊กกะจี้จนอยากจะลบทิ้ง แต่จะพยายามปล่อยผ่านค่ะ