ตามหัวข้อเลยครับ ต้องคอยตามแก้ปัญหา คอยแก้ปัญหา เสนอวิธีแก้ปัญหา ทำทุกอย่างเพื่อแก้ปัญหาเสมือนกับหัวหน้าครอบครัวที่ต้องดูแลคนในครอบครัวทุกคน คนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทำอะไรไม่คิดไม่อะไร พอเกิดเรื่องผมต้องมาแก้ปัญหา ที่สำคัญคือปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้น ดันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวผมด้วย คนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลย พอผมบอกว่าผม 18 นะ ไม่ใช่ 38 ที่ต้องมาคอยตามเช็ดปัญหาที่พ่อแม่ก่อไว้ แม่ก็บอกว่างั้นก็ปล่อยๆมันไป แล้วแต่คนจะคิด คือผมอึ้งมากเลยที่ครอบครัวผมเป็นถึงขนาดนี้ หนีปัญหาทุกปัญหา พอถึงเวลาจนมุมหนีไม่ได้ ก็จะอ้างนู่นอ้างนี่ ไม่เคยยอมรับปัญหาที่ตนเองก่อ ณ ตอนนี้ผมคาดว่าเป็นโรคซึมเศร้าหนักมาก เพราะลองทำตามหลายๆแบบทดสอบแล้ว ผมลองไปโรงบาลก็แล้ว หมอบอกว่า ต้องมีพ่อแม่มาด้วย เพื่อที่จะคุยปัญหากัน แต่ถ้าผมพาไปด้วย อย่าหวังเลยว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่จะพูดตามความเป็นจริง ต้องมีเก็บเงียบอยู่แล้ว เรื่องที่มันหนักๆ อย่างเช่น เรื่องที่ทำให้ผมเริ่มเป็นโรคซึมเศร้า ผมเสนอให้แก้ปัะญหาก็แล้ว แม่บอกว่า งั้นบอกมาสิจะให้แก้ยังไง คือขนาดปัญหาที่ตนเองก่อ ยังไม่รู้เลยว่าต้องแก้อะไรยังไง เอะอะ ก็อ้างแต่ เป็นแม่หรอ เป็นพ่อหรอ คือตอนนี้เด็กรู้มากกว่าผู้ใหญ่ไม่ได้ ? หรือต้องฟังที่ผู้ใหญ่พูดเท่านั้น ? ต้องเดินตามรอยผู้ใหญ่เท่านั้น ? ออกเสียงเท่ากับเป็นเด็กเกเร ? ต้องคิดหาวิธีแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง แต่ออกเสียงอะไรเพื่อตนเองไม่ได้ ? ตลอดที่ผมเจอมา 18 ปีนี้มันเยอะมาก หนักเกินกว่าที่ เด็ก 18 บางคนจะรับไหวด้วยซ้ำ
ปล.ที่บ้านพอมีเงินอยู่บ้าง แต่เอาไปลงทุนกับอะไรไร้สาระตลอด ไม่เคยเอามาลงทุนอะไรที่เกี่ยวกับร่างกาย หรือจิตใจ คนในครอบครัวเลย
ปล2. ทำไมคนถึงอยากมีลูกกัน แม้ว่าตนเองจะไม่พร้อม ? พอลูกเกิดมาก็อ้างนู่นนี่นั่นสาระพัดอย่าง เอะอะบอกแล้วแต่จะคิด ?