สวัสดีครับ ตอนนี้ผมคุยกะคนมีเเฟนมี 9 เดือนเเล้วครับ เราอยู่ด้วยกันตลอดนอนห้องเดียวกัน ไปไหนด้วยกันตลอดเพราะเเฟนเค้าอยู่คนละจังหวัด เวลาเค้าคลอโทรศัพท์กันผมก็ทำได้เเค่นั่งเงียบๆ ผมเคยถอยออกมาจากกันเเล้วครับเเต่มันก็ออกมาไม่ได้ ทำอะไรก็นึกถึงเเต่เค้า เค้าก็บอกว่าเค้าก็นึกถึงผม เราก็เลยกลับมาคุยกันอีก จนมีวันนึงเค้าเลิกกับเเฟนครับ ช่วงนั้นผมเเฮปปี้มากเหมือนเราเป็นเเฟนกันจริงๆ เเต่ก็ไม่นานครับ เเค่อาทิตย์เดียวเค้าก็กลับมาคบกัน ตอนผมรู้โลกผมนี่มืดเลยครับ ทำตัวไม่ถูก นิ่ง ชา ไปหมด เลยตกลงกันว่าจะหยุดความสัมพันธ์นี้ วันนั้นเราคุยกันเรื่องนี้เราร้องไห้กันไปหลายรอบ สุดท้ายก็เป็นผมเองที่ออกมาจากเค้าไม่ได้ เพราะว่าผมรักเค้าจริงครับ ตอนนี้ผมกะเค้าก็24 ปีเเล้ว ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ เพราะถ้าไม่มีเเฟนเค้า ผมกะเค้าก็มีความสุขมาก ผมอาจจะเห็นเเก่ตัวเเต่ผมก็รักเค้าจริงๆ ผมเเค่อยากมาระบายครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเเละคอมเม้นท์ครับ