เเค่เป็นคนซื่อสัตย์มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เรากับเเฟนคบกันมาเกือบ 4 ปีเเล้ว คบกันมาตั้งเเต่ตอนเรียนอยู่มอ 4 เราสองคนจริงๆก็ไม่ได้ต่างกันมากมายเราเป็นเด็กเรียนคนอื่นชอบมองว่าเราเรียบร้อย เเต่เค้าเป็นเด็กผช เกเรมั้ง มีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นไม่เว้นเเต่ละวัน ขึ้นห้องปกครองบ๊อยบ่อย จริงๆเราก้อเเอบชอบเค้ามาตั้งเเต่วันเเรกที่เจอกันเมื่อตอนมอหนึ่ง เค้าเป็นคนขาวๆปากเเดง ออร่านี่มาเเต่ไกลรวมๆนี่น่ารักอ้ะ เเต่เราก้อเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวไม่เคยบอกใครเลยจนมาถึงมอ 4 ที่เค้ามาจีบเรา เราก้อเลยถามไปว่าทำไมถึงชอบเรา เค้าก้อบอกไม่รู้อ้ะ น่ารักดี ชอบที่นิสัยเราไม่เหมือนใครดี ก้อเเอบเขินเบาๆ เราก้อเลยบอกไปว่าจริงเราก้อเเอบชอบเธอนานเเล้ว เลยถามกลับไปว่าเเล้วทำไมถึงพึ่งชอบ เค้าบอกว่าก้อพึ่งเคยเห็นหน้าชัดๆ (เเหมมมเเสดงว่าที่ผ่านมานี่ไม่เคยอยู่ในสายตาเลยใช่ม้ะ 555😜😜)จากนั้นก้อคุยกัน เเละก้อตกลงคบกันวันที่ 12/12/12 เลขสวยมั้ยหล่ะ เเต่หลังจากชีวิตเราสองคนก้อไม่ได้ราบรื่นมากนัก เพราะมีเเต่คนไม่เห็นด้วยที่คบกัน พ่อเเม่นี่ไม่เท่าไหร่ เเต่คุณครูนี่ตัวการเลย ชอบไปฟ้องเเม่ ทั้งๆที่ยังไม่เคยทำอะไรเสียหายเลย เเกบอกกับเราว่ากลัวเราจะเสียคน กลัวเค้าจะพาไปทำอะไรที่ไม่ดี (คือคุณครูที่โรงเรียนไม่ค่อยชอบเค้าอยู่เเล้วอ้ะ คงเป็นเพราะเค้าชอบปากหมามั้ง 🐶🐺) เเต่ก้อชั่งมันเหอะเพราะเราไม่สนใจ เรารู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เเละก้อรู้ว่าตัวจริงลึกๆของเค้าเป็นคนอ่อนโยน ขี้สงสารคน เอาใจเก่ง ตลก ปากหวาน ชอบร้องเพลงให้ฟังทั้งๆที่ก้อร้องเพี้ยน 55 เราว่าเรารักเค้าไปเเล้วหล่ะ คงไม่ใช่เเค่ชอบ ก้อคบมาเรื่อยๆ จนจบมอ 4 ปรากฎว่าเค้าถูกเชิญให้ไปเรียนที่อื่น เราก้อเสียใจเเหละ เพราะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกันเหมือนเดิมเเล้ว เเต่ก้อไม่ได้เป็นปัญหา เราโทรคุยกันทุกวันทุกคืน ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง โกรธกันบ้าง เเต่เราก้อให้อภัยกันทุกครั้ง จนเราจบมอ 6 เค้าเรียนสารพัดช่างอยู่ เเต่เรานี่วุ่นกับการสอบต่างๆอยู่ ไหนจะหาที่เรียนอีก เค้าก้อให้กำลังใจเรามาตลอด จนเราเเอดติดมหาลัยที่กรุงเทพฯ เรานี่ดีใจมากเพราะมันเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงอ่ะ เเต่เค้านี่ซึมไปเลย เค้าไม่อยากให้เรามาอยู่กรุงเทพ เค้าบอกว่ากลัวมีคนอื่นมาคิดร้ายเรา มาทำร้ายเรา กลัวเราจะหลงกับเเสงสีของกรุงเทพ จนทำให้เราต้องเปลี่ยนไป กลัวผชคนอื่นจะมายุ่งกับเรา เค้าชอบเล่าให้เราฟังว่ามีพี่ที่เค้ารู้จักอ้ะ เเฟนเเกมาเรียนกรุงเทพได้ไม่กี่เดือน เเฟนเเกก้อมีคนใหม่ เราก้อเลยบอกไปว่า เห้ยนี่มันคนละคนกันนะ มันไม่เหมือนกัน (เรากับเเฟนไม่เคยนอกใจกันเลยตั้งเเต่ที่คบมา คุยมาคนเดียวตลอด ) เค้าก้อบอกจะคอยดู เดี๋ยวก้อมีเเฟนใหม่เชื่อดิ เรานี่คือน้อยใจอ้ะ ทำไมไม่เชื่อที่เราพูดมั้ง ทั้งๆที่เธอก้อรู้จักเราดีว่าเป็นคนอย่างไร จนเรามาเรียนอยู่กรุงเทพ 1เดือน 2เดือน 3 เดือน เเละหลายๆเดือน เราก้อยังไม่มีเเฟนใหม่ คนคุยยังไม่มีเลย คนจีบก้อเเทบไม่มี คงเป็นเพราะเราอวบๆมั้ง เพราะผช คงชอบผญ หุ่นดี เเต่เราก้อไม่ได้สนใจ เราก้อรักเเฟนเราอยู่คนเดียว ซื่อสัตย์มาตลอด เเต่เวลาที่เรามาเรียนกรุงเทพ เราก้อจับได้ตลอดว่าเค้าคุยกะคนอื่น เค้าก้ออ้างโน้นอ้างนี่ เป็นน้องที่รู้จักบ้าง ต่างๆนานา ก้อเสียใจนะ เเต่ก้อให้อภัยตลอดเลย จากนั้นเค้าทำตัวดีมาตลอด จริงๆเราก้อบอกเลิกกันหลายรอบมาก เเต่ก้อกลับมาคบกันอีก คงเป็นเพราะเรายังรักกันอยู่ จนจะจบปี1 เทอม 1 เเม่เค้าโทรมาหาเราว่าเค้ารถคว่ำ เรานี่ถามเเม่กลับไปว่าล้อเล่นป่าวค่ะ (เพราะเค้าชอบล้อเราเล่นว่าถูกรถชน รถคว่ำเป็นประจำ) เเม่บอกจริงๆ คือกระโหลกศรีษะเปิดเลย เรานี่ตกใจมาก 😭 มันชาไปทั้งตัว คือเราจะนั่งรถไปหาเค้าตอนนั้นก้อไม่ได้ เพราะเรามีเรียน เราก้อเลยบอกเเม่ไปว่าดูเเลเค้าให้ด้วยนะค่ะ เดี๋ยววันหยุดหนูจะลงไปเยี่ยม ก้อจนเค้าหายดีเราก้อเลยไปเยี่ยมเค้า คือมันเเผลเยอะมาก เเต่เค้าก้อเเข็งเเรงดีเเล้วเเหละเพราะสามารถพาไปเที่ยวได้ เราก้อไปเที่ยวทะเลกัน เป็นครั้งเเรกที่ได้เที่ยวกับเค้า (เพราะพ่อเเม่เราค่อนข้างหวงลูกสาว จึงไม่ค่อยได้ไปไหน ) มีความสุขอ้ะ เหมือนโลกนี้มีเเค่สองคน ยิ่งเวลาที่เราเดินนะ เค้าชอบเอามือมาจับหัวเรา ความรู้สึกเหมือนเราปลอดภัยอ้ะ ซีรีย์เกาหลีก้อมา 55😊😊 หลังจากนั้นเราก้อคุยกันมาเรื่อยๆทุกๆวัน จนเราเริ่มทะเลาะกันยิ่งขึ้น เพราะเค้าไม่ไม่เชื่อใจเรา เค้าคิดว่าเรามีคนอื่น เราก้อบอกไม่มีๆ เค้าก้อไม่เชื่อ เค้าบอกว่าการกระทำมันรู้สึกได้ว่ามีคนอื่น เรานี่งงเลย อะไรว้ะ ทำไมไม่เชื่อ (เราเป็นคนไม่ค่อยพูดคำว่ารัก คิดถึง หรือพูดหวานๆมาตั้งนานเเล้ว ส่วนมากเราจะเเสดงความเป็นห่วงสะมากกว่า เค้าอาจจะสัมผัสถึงมันไม่ได้ เเต่ไม่เป็นไร เรารู้ว่าทำอะไรอยู่เเค่นั้นเเหละ) ยิ่งนับวันก้อระเเวงเรามากขึ้น ทั้งๆที่มันไม่เคยมีอะไรเลย จนวันหนึ่งเราเริ่มน้อยใจสะสมไปมากๆ เราชอบโวยวายด้วย มีเรื่องเครียดมา ถ้าพูดพูดไม่เข้าหูหรือหาเรื่องเราจะปรี๊ดมาก บางทีก้อสงสารเค้านะ เค้าอยู่เฉยๆของเค้าดีๆ ไปอารมณ์เสียใส่เค้าอีก ยอมรับเธอเลยว่าความอดทนเธอที่สูงปรี๊ด จนวันหนึ่งเค้าก้อระเเวงเราอีก บวกกับการเรียนการใช้ชีวิตที่เหนื่อย เราก้อเลยบอกเลิกเค้า เราบอกว่าไม่มีเค้าเราก้ออยู่ได้ ซึ่งตอนนั้นเราก้อไม่รู้หรอกว่าอยู่ได้จริงรึป่าว ก้อพูดตามภาษาผญ ปากเเข็ง เเกร่ง ไม่อ่อนเเอ 555 เเต่เค้านี่ร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นนี่เราเย็นชากับเค้ามากเลย เรารู้สึกผิดอ้ะ ก้อเลยไปขอเค้าาคืนดีด้วย เราจะเริ่มต้นกันใหม่ เเต่เหมือนมันอ้ะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย กลับเเย่ลงขึ้น มันคงอาจเป็นเพราะเราเอง เวลามีปัญหาเราชอบพูดชั่งมันชั่งเหอะ มีเรื่องอะไรก้อไม่เคยเล่าให้ฟัง จนเลิกๆรักๆนับไม่ถ้วน จนถึงประมาณต้นเดือนพฤษภาคม ใกล้สอบไง คือยอมรับนะว่าคุยกับเค้าน้อย เพราะเราเอาเวลาส่วนใหญ่กับการอ่านหนังสือ เค้าชอบถามว่าคุยคอลกันมั้ย อยากเห็นหน้า ตอนนั้นก้อคืออ่านหนังสืออยุ่บ้าง ปิดไฟจะนอนเเล้วบ้าง ก้อเลยบอกไปว่าค่อยคุยนะ จนหลายๆวัน จนวันหนึ่งเราเข้าFacebookเค้าไม่ได้ เราก้อเลยไปถามเปลี่ยนรหัสหรอ เค้าบอกป่าวๆ รหัสเดิม เเต่รหัสเดิมมันเข้าไม่ได้นะ เราก้อไม่ได้สนใจอ้ะไร เออไม่ดูก้อได้ ก้อเลยปล่อยไป ความรู้สึกช่วงนั้นเหมือนเค้าไม่ค่อยคุยกับเรา เวลาคุยโทรศัพท์ก้อเหมือนจะไม่ว่างหรือทำอะไรสักอย่างอยู่. ก้อไม่ได้เอ๊ะใจอะไร เเล้วเค้าก้อร้องเพลงเรื่องของวันพรุ่งนี้ให้ฟังบ่อยมาก เเหกปากร้องขณะที่เราอ่านหนังสืออยู่ จริงๆ ตอนนั้นไม่ได้สนใจเค้าเลยยอมรับ อยู่ดีเค้าก้อพูดขึ้นมาว่า "เค้าอะไปคุยกับคนๆหนึ่งมา มันทำให้เค้ารู้สึกรักเธอมากๆเลยนะ " เราก้อถามคุยกะใครหรอ เค้าก้อไม่ยอมบอก ไอเราก้อไม่รู้จะถามไปเพื่ออะไรเพราะ เค้าไม่บอกก้อเลยปล่อยไป จนวันหนึ่งเค้าบอกขอไปดูรถกับพี่นะที่สุราษฯ กลับดึกๆ เราก้อเลยไปโพสต์หน้ากระดานfacebook เค้าว่า "ดูเเลตัวเองด้วยนะ อย่ายืนใกล้ผญคนอื่นนะ" เเต่เค้าก้อไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เราก้อคิดว่าคงดูรถอยู่หล่ะ จนประมาณตี 2-3 เค้ากลับมาถึงบ้าน เค้าก้อโทรมาหาเรา เราก้อรีบรับเพราะตอนนั้นรอเค้าอยู่ อยู่ดีๆ เค้าก้อร้องเฉยเลย เราก้องงเลยถามไปว่าร้องทำไม เค้าตอบกลับมาว่าไม่คิดว่าจะรอ เราก้องงขึ้นไปอีก เพราะปกติเราก้อรออยู่เเล้ว เพราะเราต้องนอนพร้อมกันทุกคืน ต้องหลับคาสายตลอด ก้อไม่ได้เอ๊ะใจอีกตามเคย จนวันที่ 16 เรามีสอบช่วงเช้า ซึ่งวันนั้นเป็นวันเปิดเทอมของเค้า พอเราสอบเสร็จเรากลับรีบกลับมาหอ ไอเราก้ออยากเป็นเเฟนที่น่ารักมั้งก้อเลยอัดวีดีโอเพลงเรื่องของวันพรุ่งนี้ให้เค้า มันเป็นเพลงที่เค้าชอบร้องให้ฟัง ปกติเราจะไม่ร้องเพลงเพราะว่าเราร้องเพลงไม่เป็น คิดว่าเค้าเปิดดูคงยิ้มเเก้มเเตกเเน่ 555 พออัดเสร็จเราก้อมาเปิดทีวีดูเเละก้อเลยเปิดfacebook เล่น มีผญ คนหนึ่งทักมา เราก้อไม่รู้จักเอ๊ะใครว้ะ เริ่มเอ๊ะใจ เราเลยถามไปว่ามีอะไรค่ะ เค้าถามเรามาว่าน้องเป็นอะไรกับ... อยู่หรอเห็นน้องไปโพสต์หน้ากระดานอ้ะ เราก้อเลยตอบไปอ๋อ เป็นเเฟนค่ะ มีอะไรป่าว ผญ คนนั้นก้อตอบมาว่า"อ๋อพอดีพี่คุยกับ ...ได้อาทิยต์หนึ่งเเล้วอ้ะ เห็น...บอกว่าเลิกกับเเฟนนานเเล้ว นี่อ้ะคุยคอลกันทุกวันเลย" เราก้ออ๋อหรอค่ะยังไม่เลิกค่ะคบกันมาหลายปีเเล้ว พอจบการสนทนากับผญคนนี้. เรานี่รีบโทรไปหาเค้าทันที เราก้อด่าาาาาา วีนเเตกมากคือตอนนั้นไม่รู้จะพูดอะไรเลย ด่าอย่างเดียว เเละก้อว่างสายไปโดยที่ยังไม่ถามเค้าสักคำ. เรารวบรวมความกล้าความเข้มเเข็งโทรไปหาเค้าอีกรอบพูดจาดีมาก ถามเค้าว่าทำไมเธอทำเเบบนี้ เราผิดอะไร เราไม่ค่อยมีเวลาให้ใช่มั้ย เธอถึงเหงาจนต้องไปคุยกับคนอื่น หรือเราไม่คอลคุยกับเธอทุกๆวัน หรือเราเอาเเต่ใจมากไป เราไม่สนใจเธอหรอ หรือเราไม่ดีตรงไหน คือเค้าตอบมาว่าไม่มีคำเเก้ตัว (ชั่งเป็นคำที่เฉยชามาก) คงไม่ให้อภัยเเล้วใช่มั้ย เราก้อเลยบอกเลิก เเละวางสายไปคิดว่าคงจะตัดใจง่ายๆ เเต่ไม่ใช่เลย ยิ่งดึกยิ่งคิดไม่มีคนปลอบ ไม่รู้จะไปคุยกับใครดี (เราอยู่หอคนเดียวไม่มีเมท) ประมาณตี 2 เรายัง
ก โทรไปหาเค้าอีก โอ๊ยยเวรกรรม โทรไปคุยว่าขอคุยด้วยวันนี้วันสุดท้ายนะ เราก้อพูดดีถามสารทุกข์สุขดิบไปเรื่อย อยู่ดีๆเค้าก้อวางสายใส่เรา เราโทรกลับถามว่าวางหรอ เค้าตอบว่า อืม โห้วววบ่อน้ำตาเเตกอีกเเล้ว เราวางเเทบไม่ทัน ยังๆไม่พอยังจะโทรไปอีก (ใจจริงๆเราจะบอกว่าเราให้อภัย คุยกันเหมือนเดิมเถอะนะ ขอร้อง เราจะทำตัวให้ดีขึ้นจริง ที่โทรไปจะบอกเเค่นี้เเต่ก้อไม่กล้าพูด ) พอรับสายอยู่ดีๆก้อมีเสียงผญมารับโทรศัพท์ เราเลยบอกว่าขอคุยกับเค้าหน่อย คือตอนนั้นหัวใจเเทบหยุดเต้น เห้ยอะไรคุยกันเเค่อาทิตย์เดียวไปหากันถึงห้องไวไฟจริง พอเค้ามาคุยเราก้อถามว่าทำไมผญ คนนั้นมาได้ไง เค้าบอกว่าพอดีผญ คนนั้นมาหาที่ห้อง โอ๊ยยยยจ้า ชั่งเป็นผญ ที่เเร..... จริงๆ มันพีคมากอ้ะเราไม่คิดว่าเค้าจะทำเเบบนี้กะเราเลย คือร้องหนักมากร้องจนหอบเเต่เค้าไม่พูดอะไรสักคำ พูดเเค่ว่าเราเลิกกันเเล้วไม่ใช่หรอ ๆๆ กูเจ็บเว้ยย เค้าก้อวางสายไป เราก้อโทรไปอีกปรากฎว่าเค้าปิดเครื่องไปเเล้ว ความรู้สึกนั้นมันโครต
เลยบอกเลย ร้องไห้จนถึงเช้าอ้ะ วีดีโอที่ทำให้นี่เเทบลบไม่ทัน เเต่เราก้อยังคิดเค้าข้างตัวเองว่าเค้าคงล้อเล่น หรือมันเป็นเเผนอะไรเเน่ๆเลย (ก้อยังไม่เลิกโง่ 555😭😭) เราไม่รู้จะบอกเธออย่างไง ดี ถามว่าเรารักเค้ามากมั้ยต้องบอกว่าโครตเราอยู่กับเธอมาตลอดไม่ค่อยมีวันไหนที่ไม่ได้คุยกัน อยู่มาวันหนึ่งมันหายไป มันก้อเศร้า น่าใจหายเเละอยากจะบอกว่าเจ็บมากนะไม่เคยมีคนทำเเบบนี้กับเราเลย มันคงอาจจะเป็นเวรกรรมที่ไปพูดกับเค้าไว้ ไม่มีเค้าเราก้ออยู่ได้...เเต่วันนี้เราได้พิสูจน์เเล้วนะ ว่าไม่ได้ เวลาเกือบ4ปี ยังเเพ้คนคุยเเค่อาทิตย์เดียว เเละได้พิสูจน์เเล้วว่าเเค่ความซื่อสัตย์มันไม่พอจริงๆ เเต่จะทำไงได้เราก้อต้องใช้ชีวิตของเราต่อไปเนอะ เราบอกเพื่อนว่าเปิดเทอมเราจะผอมจะสวยเลยคอยดู 555 โดนทิ้งเเล้วเพ้อเจ้อ ขอพื้นที่ให้คนเพ้อเจ้อหน่อยนะอย่ารำคาญหนูเลย🙏🙏 เเค่อยากเล่าให้ฟังเฉยๆ ว่าเราไม่ควรจะปล่อยปะละเลย ถ้าสนใจคนของคุณสักนิด ดูเเลคนของคุณอีกหน่อยมังคงดีกว่านี้ 😭😊มันอาจจะเป็นกระทู้ที่ยาวไปสักนิด ขอโทษด้วยนะค่ะ พึ่งเขียนกระทู้เเรก
เเละคนซื่อสัตย์ ก้อไม่เหลือใครหรอ ??
เรากับเเฟนคบกันมาเกือบ 4 ปีเเล้ว คบกันมาตั้งเเต่ตอนเรียนอยู่มอ 4 เราสองคนจริงๆก็ไม่ได้ต่างกันมากมายเราเป็นเด็กเรียนคนอื่นชอบมองว่าเราเรียบร้อย เเต่เค้าเป็นเด็กผช เกเรมั้ง มีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นไม่เว้นเเต่ละวัน ขึ้นห้องปกครองบ๊อยบ่อย จริงๆเราก้อเเอบชอบเค้ามาตั้งเเต่วันเเรกที่เจอกันเมื่อตอนมอหนึ่ง เค้าเป็นคนขาวๆปากเเดง ออร่านี่มาเเต่ไกลรวมๆนี่น่ารักอ้ะ เเต่เราก้อเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวไม่เคยบอกใครเลยจนมาถึงมอ 4 ที่เค้ามาจีบเรา เราก้อเลยถามไปว่าทำไมถึงชอบเรา เค้าก้อบอกไม่รู้อ้ะ น่ารักดี ชอบที่นิสัยเราไม่เหมือนใครดี ก้อเเอบเขินเบาๆ เราก้อเลยบอกไปว่าจริงเราก้อเเอบชอบเธอนานเเล้ว เลยถามกลับไปว่าเเล้วทำไมถึงพึ่งชอบ เค้าบอกว่าก้อพึ่งเคยเห็นหน้าชัดๆ (เเหมมมเเสดงว่าที่ผ่านมานี่ไม่เคยอยู่ในสายตาเลยใช่ม้ะ 555😜😜)จากนั้นก้อคุยกัน เเละก้อตกลงคบกันวันที่ 12/12/12 เลขสวยมั้ยหล่ะ เเต่หลังจากชีวิตเราสองคนก้อไม่ได้ราบรื่นมากนัก เพราะมีเเต่คนไม่เห็นด้วยที่คบกัน พ่อเเม่นี่ไม่เท่าไหร่ เเต่คุณครูนี่ตัวการเลย ชอบไปฟ้องเเม่ ทั้งๆที่ยังไม่เคยทำอะไรเสียหายเลย เเกบอกกับเราว่ากลัวเราจะเสียคน กลัวเค้าจะพาไปทำอะไรที่ไม่ดี (คือคุณครูที่โรงเรียนไม่ค่อยชอบเค้าอยู่เเล้วอ้ะ คงเป็นเพราะเค้าชอบปากหมามั้ง 🐶🐺) เเต่ก้อชั่งมันเหอะเพราะเราไม่สนใจ เรารู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เเละก้อรู้ว่าตัวจริงลึกๆของเค้าเป็นคนอ่อนโยน ขี้สงสารคน เอาใจเก่ง ตลก ปากหวาน ชอบร้องเพลงให้ฟังทั้งๆที่ก้อร้องเพี้ยน 55 เราว่าเรารักเค้าไปเเล้วหล่ะ คงไม่ใช่เเค่ชอบ ก้อคบมาเรื่อยๆ จนจบมอ 4 ปรากฎว่าเค้าถูกเชิญให้ไปเรียนที่อื่น เราก้อเสียใจเเหละ เพราะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกันเหมือนเดิมเเล้ว เเต่ก้อไม่ได้เป็นปัญหา เราโทรคุยกันทุกวันทุกคืน ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง โกรธกันบ้าง เเต่เราก้อให้อภัยกันทุกครั้ง จนเราจบมอ 6 เค้าเรียนสารพัดช่างอยู่ เเต่เรานี่วุ่นกับการสอบต่างๆอยู่ ไหนจะหาที่เรียนอีก เค้าก้อให้กำลังใจเรามาตลอด จนเราเเอดติดมหาลัยที่กรุงเทพฯ เรานี่ดีใจมากเพราะมันเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงอ่ะ เเต่เค้านี่ซึมไปเลย เค้าไม่อยากให้เรามาอยู่กรุงเทพ เค้าบอกว่ากลัวมีคนอื่นมาคิดร้ายเรา มาทำร้ายเรา กลัวเราจะหลงกับเเสงสีของกรุงเทพ จนทำให้เราต้องเปลี่ยนไป กลัวผชคนอื่นจะมายุ่งกับเรา เค้าชอบเล่าให้เราฟังว่ามีพี่ที่เค้ารู้จักอ้ะ เเฟนเเกมาเรียนกรุงเทพได้ไม่กี่เดือน เเฟนเเกก้อมีคนใหม่ เราก้อเลยบอกไปว่า เห้ยนี่มันคนละคนกันนะ มันไม่เหมือนกัน (เรากับเเฟนไม่เคยนอกใจกันเลยตั้งเเต่ที่คบมา คุยมาคนเดียวตลอด ) เค้าก้อบอกจะคอยดู เดี๋ยวก้อมีเเฟนใหม่เชื่อดิ เรานี่คือน้อยใจอ้ะ ทำไมไม่เชื่อที่เราพูดมั้ง ทั้งๆที่เธอก้อรู้จักเราดีว่าเป็นคนอย่างไร จนเรามาเรียนอยู่กรุงเทพ 1เดือน 2เดือน 3 เดือน เเละหลายๆเดือน เราก้อยังไม่มีเเฟนใหม่ คนคุยยังไม่มีเลย คนจีบก้อเเทบไม่มี คงเป็นเพราะเราอวบๆมั้ง เพราะผช คงชอบผญ หุ่นดี เเต่เราก้อไม่ได้สนใจ เราก้อรักเเฟนเราอยู่คนเดียว ซื่อสัตย์มาตลอด เเต่เวลาที่เรามาเรียนกรุงเทพ เราก้อจับได้ตลอดว่าเค้าคุยกะคนอื่น เค้าก้ออ้างโน้นอ้างนี่ เป็นน้องที่รู้จักบ้าง ต่างๆนานา ก้อเสียใจนะ เเต่ก้อให้อภัยตลอดเลย จากนั้นเค้าทำตัวดีมาตลอด จริงๆเราก้อบอกเลิกกันหลายรอบมาก เเต่ก้อกลับมาคบกันอีก คงเป็นเพราะเรายังรักกันอยู่ จนจะจบปี1 เทอม 1 เเม่เค้าโทรมาหาเราว่าเค้ารถคว่ำ เรานี่ถามเเม่กลับไปว่าล้อเล่นป่าวค่ะ (เพราะเค้าชอบล้อเราเล่นว่าถูกรถชน รถคว่ำเป็นประจำ) เเม่บอกจริงๆ คือกระโหลกศรีษะเปิดเลย เรานี่ตกใจมาก 😭 มันชาไปทั้งตัว คือเราจะนั่งรถไปหาเค้าตอนนั้นก้อไม่ได้ เพราะเรามีเรียน เราก้อเลยบอกเเม่ไปว่าดูเเลเค้าให้ด้วยนะค่ะ เดี๋ยววันหยุดหนูจะลงไปเยี่ยม ก้อจนเค้าหายดีเราก้อเลยไปเยี่ยมเค้า คือมันเเผลเยอะมาก เเต่เค้าก้อเเข็งเเรงดีเเล้วเเหละเพราะสามารถพาไปเที่ยวได้ เราก้อไปเที่ยวทะเลกัน เป็นครั้งเเรกที่ได้เที่ยวกับเค้า (เพราะพ่อเเม่เราค่อนข้างหวงลูกสาว จึงไม่ค่อยได้ไปไหน ) มีความสุขอ้ะ เหมือนโลกนี้มีเเค่สองคน ยิ่งเวลาที่เราเดินนะ เค้าชอบเอามือมาจับหัวเรา ความรู้สึกเหมือนเราปลอดภัยอ้ะ ซีรีย์เกาหลีก้อมา 55😊😊 หลังจากนั้นเราก้อคุยกันมาเรื่อยๆทุกๆวัน จนเราเริ่มทะเลาะกันยิ่งขึ้น เพราะเค้าไม่ไม่เชื่อใจเรา เค้าคิดว่าเรามีคนอื่น เราก้อบอกไม่มีๆ เค้าก้อไม่เชื่อ เค้าบอกว่าการกระทำมันรู้สึกได้ว่ามีคนอื่น เรานี่งงเลย อะไรว้ะ ทำไมไม่เชื่อ (เราเป็นคนไม่ค่อยพูดคำว่ารัก คิดถึง หรือพูดหวานๆมาตั้งนานเเล้ว ส่วนมากเราจะเเสดงความเป็นห่วงสะมากกว่า เค้าอาจจะสัมผัสถึงมันไม่ได้ เเต่ไม่เป็นไร เรารู้ว่าทำอะไรอยู่เเค่นั้นเเหละ) ยิ่งนับวันก้อระเเวงเรามากขึ้น ทั้งๆที่มันไม่เคยมีอะไรเลย จนวันหนึ่งเราเริ่มน้อยใจสะสมไปมากๆ เราชอบโวยวายด้วย มีเรื่องเครียดมา ถ้าพูดพูดไม่เข้าหูหรือหาเรื่องเราจะปรี๊ดมาก บางทีก้อสงสารเค้านะ เค้าอยู่เฉยๆของเค้าดีๆ ไปอารมณ์เสียใส่เค้าอีก ยอมรับเธอเลยว่าความอดทนเธอที่สูงปรี๊ด จนวันหนึ่งเค้าก้อระเเวงเราอีก บวกกับการเรียนการใช้ชีวิตที่เหนื่อย เราก้อเลยบอกเลิกเค้า เราบอกว่าไม่มีเค้าเราก้ออยู่ได้ ซึ่งตอนนั้นเราก้อไม่รู้หรอกว่าอยู่ได้จริงรึป่าว ก้อพูดตามภาษาผญ ปากเเข็ง เเกร่ง ไม่อ่อนเเอ 555 เเต่เค้านี่ร้องไห้หนักมาก ตอนนั้นนี่เราเย็นชากับเค้ามากเลย เรารู้สึกผิดอ้ะ ก้อเลยไปขอเค้าาคืนดีด้วย เราจะเริ่มต้นกันใหม่ เเต่เหมือนมันอ้ะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย กลับเเย่ลงขึ้น มันคงอาจเป็นเพราะเราเอง เวลามีปัญหาเราชอบพูดชั่งมันชั่งเหอะ มีเรื่องอะไรก้อไม่เคยเล่าให้ฟัง จนเลิกๆรักๆนับไม่ถ้วน จนถึงประมาณต้นเดือนพฤษภาคม ใกล้สอบไง คือยอมรับนะว่าคุยกับเค้าน้อย เพราะเราเอาเวลาส่วนใหญ่กับการอ่านหนังสือ เค้าชอบถามว่าคุยคอลกันมั้ย อยากเห็นหน้า ตอนนั้นก้อคืออ่านหนังสืออยุ่บ้าง ปิดไฟจะนอนเเล้วบ้าง ก้อเลยบอกไปว่าค่อยคุยนะ จนหลายๆวัน จนวันหนึ่งเราเข้าFacebookเค้าไม่ได้ เราก้อเลยไปถามเปลี่ยนรหัสหรอ เค้าบอกป่าวๆ รหัสเดิม เเต่รหัสเดิมมันเข้าไม่ได้นะ เราก้อไม่ได้สนใจอ้ะไร เออไม่ดูก้อได้ ก้อเลยปล่อยไป ความรู้สึกช่วงนั้นเหมือนเค้าไม่ค่อยคุยกับเรา เวลาคุยโทรศัพท์ก้อเหมือนจะไม่ว่างหรือทำอะไรสักอย่างอยู่. ก้อไม่ได้เอ๊ะใจอะไร เเล้วเค้าก้อร้องเพลงเรื่องของวันพรุ่งนี้ให้ฟังบ่อยมาก เเหกปากร้องขณะที่เราอ่านหนังสืออยู่ จริงๆ ตอนนั้นไม่ได้สนใจเค้าเลยยอมรับ อยู่ดีเค้าก้อพูดขึ้นมาว่า "เค้าอะไปคุยกับคนๆหนึ่งมา มันทำให้เค้ารู้สึกรักเธอมากๆเลยนะ " เราก้อถามคุยกะใครหรอ เค้าก้อไม่ยอมบอก ไอเราก้อไม่รู้จะถามไปเพื่ออะไรเพราะ เค้าไม่บอกก้อเลยปล่อยไป จนวันหนึ่งเค้าบอกขอไปดูรถกับพี่นะที่สุราษฯ กลับดึกๆ เราก้อเลยไปโพสต์หน้ากระดานfacebook เค้าว่า "ดูเเลตัวเองด้วยนะ อย่ายืนใกล้ผญคนอื่นนะ" เเต่เค้าก้อไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เราก้อคิดว่าคงดูรถอยู่หล่ะ จนประมาณตี 2-3 เค้ากลับมาถึงบ้าน เค้าก้อโทรมาหาเรา เราก้อรีบรับเพราะตอนนั้นรอเค้าอยู่ อยู่ดีๆ เค้าก้อร้องเฉยเลย เราก้องงเลยถามไปว่าร้องทำไม เค้าตอบกลับมาว่าไม่คิดว่าจะรอ เราก้องงขึ้นไปอีก เพราะปกติเราก้อรออยู่เเล้ว เพราะเราต้องนอนพร้อมกันทุกคืน ต้องหลับคาสายตลอด ก้อไม่ได้เอ๊ะใจอีกตามเคย จนวันที่ 16 เรามีสอบช่วงเช้า ซึ่งวันนั้นเป็นวันเปิดเทอมของเค้า พอเราสอบเสร็จเรากลับรีบกลับมาหอ ไอเราก้ออยากเป็นเเฟนที่น่ารักมั้งก้อเลยอัดวีดีโอเพลงเรื่องของวันพรุ่งนี้ให้เค้า มันเป็นเพลงที่เค้าชอบร้องให้ฟัง ปกติเราจะไม่ร้องเพลงเพราะว่าเราร้องเพลงไม่เป็น คิดว่าเค้าเปิดดูคงยิ้มเเก้มเเตกเเน่ 555 พออัดเสร็จเราก้อมาเปิดทีวีดูเเละก้อเลยเปิดfacebook เล่น มีผญ คนหนึ่งทักมา เราก้อไม่รู้จักเอ๊ะใครว้ะ เริ่มเอ๊ะใจ เราเลยถามไปว่ามีอะไรค่ะ เค้าถามเรามาว่าน้องเป็นอะไรกับ... อยู่หรอเห็นน้องไปโพสต์หน้ากระดานอ้ะ เราก้อเลยตอบไปอ๋อ เป็นเเฟนค่ะ มีอะไรป่าว ผญ คนนั้นก้อตอบมาว่า"อ๋อพอดีพี่คุยกับ ...ได้อาทิยต์หนึ่งเเล้วอ้ะ เห็น...บอกว่าเลิกกับเเฟนนานเเล้ว นี่อ้ะคุยคอลกันทุกวันเลย" เราก้ออ๋อหรอค่ะยังไม่เลิกค่ะคบกันมาหลายปีเเล้ว พอจบการสนทนากับผญคนนี้. เรานี่รีบโทรไปหาเค้าทันที เราก้อด่าาาาาา วีนเเตกมากคือตอนนั้นไม่รู้จะพูดอะไรเลย ด่าอย่างเดียว เเละก้อว่างสายไปโดยที่ยังไม่ถามเค้าสักคำ. เรารวบรวมความกล้าความเข้มเเข็งโทรไปหาเค้าอีกรอบพูดจาดีมาก ถามเค้าว่าทำไมเธอทำเเบบนี้ เราผิดอะไร เราไม่ค่อยมีเวลาให้ใช่มั้ย เธอถึงเหงาจนต้องไปคุยกับคนอื่น หรือเราไม่คอลคุยกับเธอทุกๆวัน หรือเราเอาเเต่ใจมากไป เราไม่สนใจเธอหรอ หรือเราไม่ดีตรงไหน คือเค้าตอบมาว่าไม่มีคำเเก้ตัว (ชั่งเป็นคำที่เฉยชามาก) คงไม่ให้อภัยเเล้วใช่มั้ย เราก้อเลยบอกเลิก เเละวางสายไปคิดว่าคงจะตัดใจง่ายๆ เเต่ไม่ใช่เลย ยิ่งดึกยิ่งคิดไม่มีคนปลอบ ไม่รู้จะไปคุยกับใครดี (เราอยู่หอคนเดียวไม่มีเมท) ประมาณตี 2 เรายัง