คือเราอาจจะพิมพ์ไม่ค่อยเก่งเรียงคำดับประโยคแปลกๆบ้างนะคะ แต่ที่จะมาปรึกษาในวันนี้คือเรารู้สึกรำคาญตัวเองมากเลย รำคาญความคิดของตัวเองทัศนคติของตัวเอง ทุกอย่างที่เป็นตัวเองเลยค่ะ

ทั้งเรื่องที่เวลาต้องออกไปข้างนอกจะคอยกังวล เครียดตลอดเวลา หัวจะคิดว่าคนนั้นคนนี้ต้องมองเรางั้นงี้ มีแต่เรื่องแย่ๆที่เราคิดมาก มากจนรำคาญตัวเองมากค่ะ พยายามไม่คิดแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ สำหรับเราการออกนอกบ้านคือนรกดีๆนี่เองค่ะ

ทั้งในหัวที่คิดแต่เรื่องที่ตัวเองเป็นภาระครอบครัว ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง พอเวลาทำก็ทำไม่ได้เรื่อง แถมเป็นขี้ปากชาวบ้านอีก ก็กลับซ้ำไปลูปนรกเดิม กลับคำว่าอยากตาย


เราไม่ชัวร์นะคะว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรคอะไรไหม เคยไปหาหมอนะคะ แต่ไม่เคยได้พบหรือไปตามนัดจริงๆจังๆ ถึงจะเคยพยายามฆ่าตัวตายมาแล้ว 2-3 ครั้ง แต่ก็คิดแค่ว่าช่วงนั้นเป็นแค่อารมญ์ชั่ววูบน่ะค่ะ บวกกับไม่อยากเสียเงินและกลัวว่าเขาจะมองเรายังไง ก็เลยไม่กล้าน่ะค่ะ..

เราพยายามหาคิดหรือมองโลกในแง่บวกนะคะ แต่โครตเซ็งตรงที่สุดท้ายก็จะวกกลับมาคำเดิมคำว่า 'อยู่ไปก็เป็นแต่ภาระ' และมานั่งคิดมาก สิ้นหวังกับตัวเองงี้เป็นประจำ จนรำคาญมากค่ะ

เราอยากตายแต่ไม่อยากตาย เราไม่อยากให้ครอบครัวผิดหวัง พวกเขาทำอะไรให้เราตั้งเยอะ เราอยากเป็นน้องที่ดีกว่านี้ เป็นลูกที่น่าภูมิใจกว่านี้ ทำตามฝันที่อาจจะทำไม่ได้ เรารู้ว่าตัวเองกาก แต่เราอยากจะสู้น่ะค่ะ แต่ว่าความคิดในหัวมันบันทอนเราเหลือเกิน อยากไม่คิดนะคะ แต่ทำไม่ได้ มันรำคาญและปวดหัวมากๆเลยค่ะ😭💦