คือเราเรียกแม่3รอบ แต่ก็ยังเฉยเล่นมือถือต่อเราเลยพูดว่าหูหนวกหรอ แม่เราเลยตะคอกบอกว่าอย่าพูดแบบนี้อีก มันบาปมันคือคำด่าแล้วเราก็ออกจากห้อง พอตกเย็นแม่เข้ามาในห้องบอกให้เราขอโทษเราเลยไม่ขอโทษเพราะเราคิดว่าเราไม่ผิด แม่เลยขุดเรื่องเก่าไม่ดีของเรามาพูดบอกแม่กลับมาจากบ้านเหนื่อยไปนอนเล่นโทรศัพท์ ห่วงความรู้สึกแม่อะๆรพวกนี้แล้วก็พูดเรื่องไม่ว่าพ่อแม่จะเลวหรือชั่วขน่ดไหนลูกก็ๆม่ควรด่า แล้วก็บอกว่าชีวิตนี้เราก็ตอบแทนบุญคุณเค้าไม่ได้เพราะเค้าคลอดเรามา เราเลยบอกกลับว่าแล้วทำไมไม่คิดถึงความรู้สึกเราบ้างคำพูดบางคำเรื่องเก่าๆๆม่คิกว่าเราจะเก็บมาร้องไห้ตอนกลางคืนบ้างหรอ เค้าบอกเราเหนื่อยอะไร เราอยากได้อะไรเค้าก็หามาให้ อันนี้เราเข้าใจว่าเค้าเหนื่อย เราก็เหนื่อยกับเรื่องเรียนเหมือนกันมันปนกันไปหมด เราคิดเล็กคิดน้อยกับคำพูดมาก หลังจากนั้นแม่ก็ออกจากห้องไป เราเลือกที่จะไปบอกพ่อเพราะคิดว่าพ่อจะเข้าใจเราบ้าง แต่ไม่พ่อคิดแบบเดียวกับแม่ คิดว่าเราพูดว่าหูหนวกหรอเป็นคำด่าบอกบาป สรุปก็ไม่มีใครเข้าใจ เรากลับมานอนร้องไห้คนเดียว2ชม. มันแย่มาก สรุปเราผิดใช่มั้ยคะที่เราบอกเค้าไปคือเราผิด เราผิดหมดเลยใช่มั้ยคะเราอยากแน่ใจเพราะพ่อกับแม่ก็บอกว่าเราผิด