เรื่องมีอยูว่าเราคบกันมาเข้า3ปีไม่ขอเกริ่นต้นเรื่องเยอะเพราะยาวมากจนวันนี้วันที่23/พย/64เกิดเหตุการทะเลาะกันรุนเเรงต่างคนต่างคุยกันไม่รุ้เรื่องจึงขอพื้นที่ระบายขอความคิดเห็นว่าผิดที่เราคนเดียวเเบบเต้าพูดจริงมั้ยตลอดระยะเวลาที่อยุ่ด้วยกันมันมีเเค่ปัญหาเถียงกันรุนเเรงไม่มีใครยอมใคร ประเด็นมีอยู่ว่าเค้าไม่มีความเชื่อมั่นในตัวเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไรเค้าจะดูเเคลนไปซะทุกอย่างว่าความคิดเรามันผิด ส่วนมากเค้าจะเชื่อเเต่คนในบ้านเชื่อเเม่เชื่อน้องจนเราดูกลายเป็นคนอื่นรุ้สึกเป็นส่วนเกินมีอะไรไม่เคยบอกต้องรอให้ถาม พอถามไปกับเป็นประเด็นว่าอยากรุ้มากไปมีเหตุที่ต้องเอามาทะเลาะกันรุนเเรงถึงขั้นเเยกกันอยู่ จนถึงวันที่คุยกันด้วยเหตุผลไม่ได้อีกมันมีเเต่อารมณ์ล้วนๆภายในจิตใจคำอธิบายคำพูดเรากลายเป็นคำเถียงกลายเป็นเราเเก้ตัวจนเราไม่อยากพูดไม่รับรุ้อะไรอีกรุ้สึกน้อยใจเเฟนมาก
ร้องไห้ตลอดเเต่รุ้สึกว่าน้ำตาเราไม่มีค่ากับคนบ้านนี้เลยเค้าปรึกษาเเต่คนในบ้านเเม้กระทั่งปัญหาที่เกิดจากเราเองสองคนเเต่คือไม่คุยกับเราเลือกที่จะคุยเเละเชื่อเฉพาะคนในครอบครัวจนเรารุ้สึกเป็นคนอื่นเรารักเค้ามากเสียใจน้อยใจเรื่องนี้มาตลอดทะเลาะกันทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้เราไม่เคยได้พูดความในใจเลยเวลานั้นเก็บสะสมมาในใจตลอด มันเหนื่อย มันท้อ ไม่รุ้จะทำอย่างไรต่อไปกับความสัมพันธ์นี้ คำหยาบคายสารพัดที่ถาโถมเข้ามาจนไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของคนที่รักมากที่สุด มันจุก มันอึ้ง เอาไงต่อดี รักเค้าก็รักเสียใจก้เสียใจ น้อยใจกับการที่เค้าไม่เห็นค่าในความรักของเรา เเต่ละครั้งหรือทุกครั้งที่มีปัญหาเค้าเป็นฝ่ายขอเเยกทางตลอดเรารักเค้าเลยพยายามยื้อพยามต่อเวลาเพระไม่อยากไปเริ่มใหม่กับใครรุ้สึกอยากหยุดที่คนๆนี้ เลยลองอดทนอยุ่กับคำว่าน้อยใจอยุ่กับความรุ้สึกไร้ค่ามาตลอดร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก สาเหตุหนึ่งของปัญหาคือเค้าบอกเรางี่เง่านิสัยเเบบนี้อยุ่กับใครไม่ได้ได้ต้องอยุ่คนเดียวไม่มีเดือนไหนไม่ทะเลาะกัน อยุ่ที่ว่าเดือนละกี่ครั้งเราไม่ได้ขออะไรมากเ้ค่ขอให้รับฟังเราบ้างนึกถึงความรุ้สึกเราบ้างทำไมเวลาคนในครอบครัวถึงฟังได้อยากให้มองเราก็เป็นส่วนนึงในชีวิตเห็นค่าเราบ้าง เเค่นั้นที่ต้องการ การเขียนกระทู้ครั้งนี้พิมไปน้ำตาไหลไปอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆของเราเเละก็ได้เพราะตอนนี้วันนี้เราต่างเ้ยกกันอยุ่เรสก๋ยังไม่เข้าใจหรอกว่าการ
เเยกกันครั้งนี้มันจะตลอดไปหรือชั่วคราวเเต่จะลองใช้เวลานี้ทบทวนตัวเองอีกสักครั้งว่าเรายังต้องการกันเเละกันอีกต่อไปมั้ยถ้าเรารักกันมากพอเราจะก้าวข้ามปัญหานี้ไปได้หรือถ้าเราไม่ใช่คู่กันเราคงจบกันเเค่วันนี้เเละอีกไม่นานบทความนี้อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาหรือเรื่องตลกไปกัได้ถ้าเราสามารถมูฟออนอยุ่กับตัวเองยอมรับความจริงว่าหลังจากจากนี้เราต้องเจ็บปวด เเต่เชื่อว่าทุกอย่างมันมีระยะเวลาของมันวันนี้ร้องไห้วันข้างเราอาจจะรุ้สึกตลกตัวเองก็ได้ที่มาเขียนเรื่องราวเพ้อๆเเบบนี้ ใจจริงคือต้องการพื้นที่อยากให้ใครสักคนรับรุ้รับฟังถึงจะเป็นคนอื่นที่ไม่รุ้จักเลยก๋ยังดีเพราะในเมื่อคนที่เราต้องการจะสื่อถึงเค้าไม่เปิดโอกาสในการรับฟังงั่นเราขอระบายในพื้นที่เล็กๆนี้ ทุกคำมันมาจากความรุ้สึกมาจากความคิดภายในใจของเราทั้งนั้นขอโทษที่หลับไม่ลงจนต้องลุกขึ้นมาพิมตอนตี4 ถ้าเรารักกันมากพอเราจะวนกลับมาหากัน หลังจากนี้มันจะขบเ้บบไหนคือรับได้หมดเเต่สันยากับตัวเองไว้เเล้วจะเลิกพยายามยื้อความสัมพันธ์นี้ไง้อยากให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันเรายื้อเเล้วเหมือนเราพยายามคุยเคียร์เเละคุยอยุ่ฝ่ายเดรยวมันถึงเลยเถิดมาไกลขนาดนี้เค้าพยายามบอกเลิกทุกครั้งเราเองที่ยื้อทุกครั่ง ครั้งนี้เรายอมรับความจริงเเล้วว่ายื้อต่อไม่ไหวฝืนใจใครไปก๋ไม่มีความสุขขอเอาใจที่เคยรักเค้ากลับมารักตัวเองวันนี้ยังทำไม่ได้เเต่วันต่อๆไปจะพยายามทำมันให้ได้ ขอให้สันยากลับตัวเองว่าจะรักตัวเองให้มากกว่านี้เขื่อว่าน้องไห้ทุกๆวันสักวันคงต้องหยุดร้องเองได้บ้างไม่ช้าก็เร็ว ถ้ามันจะเจ็บก็จะยอมเจ็บให้สุดๆจะวนอยุ่ในมันจนกว่าจะถึงวันที่ไม่รุ้สึกอะไรเลย
23-24 พย.64เวลา04.18
รักกันเเต่เข้ากันไม่ได้รู้สึกน้อยใจเวลาเค้าอยู่กับครอบครัวของเขา
ร้องไห้ตลอดเเต่รุ้สึกว่าน้ำตาเราไม่มีค่ากับคนบ้านนี้เลยเค้าปรึกษาเเต่คนในบ้านเเม้กระทั่งปัญหาที่เกิดจากเราเองสองคนเเต่คือไม่คุยกับเราเลือกที่จะคุยเเละเชื่อเฉพาะคนในครอบครัวจนเรารุ้สึกเป็นคนอื่นเรารักเค้ามากเสียใจน้อยใจเรื่องนี้มาตลอดทะเลาะกันทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้เราไม่เคยได้พูดความในใจเลยเวลานั้นเก็บสะสมมาในใจตลอด มันเหนื่อย มันท้อ ไม่รุ้จะทำอย่างไรต่อไปกับความสัมพันธ์นี้ คำหยาบคายสารพัดที่ถาโถมเข้ามาจนไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของคนที่รักมากที่สุด มันจุก มันอึ้ง เอาไงต่อดี รักเค้าก็รักเสียใจก้เสียใจ น้อยใจกับการที่เค้าไม่เห็นค่าในความรักของเรา เเต่ละครั้งหรือทุกครั้งที่มีปัญหาเค้าเป็นฝ่ายขอเเยกทางตลอดเรารักเค้าเลยพยายามยื้อพยามต่อเวลาเพระไม่อยากไปเริ่มใหม่กับใครรุ้สึกอยากหยุดที่คนๆนี้ เลยลองอดทนอยุ่กับคำว่าน้อยใจอยุ่กับความรุ้สึกไร้ค่ามาตลอดร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก สาเหตุหนึ่งของปัญหาคือเค้าบอกเรางี่เง่านิสัยเเบบนี้อยุ่กับใครไม่ได้ได้ต้องอยุ่คนเดียวไม่มีเดือนไหนไม่ทะเลาะกัน อยุ่ที่ว่าเดือนละกี่ครั้งเราไม่ได้ขออะไรมากเ้ค่ขอให้รับฟังเราบ้างนึกถึงความรุ้สึกเราบ้างทำไมเวลาคนในครอบครัวถึงฟังได้อยากให้มองเราก็เป็นส่วนนึงในชีวิตเห็นค่าเราบ้าง เเค่นั้นที่ต้องการ การเขียนกระทู้ครั้งนี้พิมไปน้ำตาไหลไปอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆของเราเเละก็ได้เพราะตอนนี้วันนี้เราต่างเ้ยกกันอยุ่เรสก๋ยังไม่เข้าใจหรอกว่าการ
เเยกกันครั้งนี้มันจะตลอดไปหรือชั่วคราวเเต่จะลองใช้เวลานี้ทบทวนตัวเองอีกสักครั้งว่าเรายังต้องการกันเเละกันอีกต่อไปมั้ยถ้าเรารักกันมากพอเราจะก้าวข้ามปัญหานี้ไปได้หรือถ้าเราไม่ใช่คู่กันเราคงจบกันเเค่วันนี้เเละอีกไม่นานบทความนี้อาจจะเป็นเรื่องธรรมดาหรือเรื่องตลกไปกัได้ถ้าเราสามารถมูฟออนอยุ่กับตัวเองยอมรับความจริงว่าหลังจากจากนี้เราต้องเจ็บปวด เเต่เชื่อว่าทุกอย่างมันมีระยะเวลาของมันวันนี้ร้องไห้วันข้างเราอาจจะรุ้สึกตลกตัวเองก็ได้ที่มาเขียนเรื่องราวเพ้อๆเเบบนี้ ใจจริงคือต้องการพื้นที่อยากให้ใครสักคนรับรุ้รับฟังถึงจะเป็นคนอื่นที่ไม่รุ้จักเลยก๋ยังดีเพราะในเมื่อคนที่เราต้องการจะสื่อถึงเค้าไม่เปิดโอกาสในการรับฟังงั่นเราขอระบายในพื้นที่เล็กๆนี้ ทุกคำมันมาจากความรุ้สึกมาจากความคิดภายในใจของเราทั้งนั้นขอโทษที่หลับไม่ลงจนต้องลุกขึ้นมาพิมตอนตี4 ถ้าเรารักกันมากพอเราจะวนกลับมาหากัน หลังจากนี้มันจะขบเ้บบไหนคือรับได้หมดเเต่สันยากับตัวเองไว้เเล้วจะเลิกพยายามยื้อความสัมพันธ์นี้ไง้อยากให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันเรายื้อเเล้วเหมือนเราพยายามคุยเคียร์เเละคุยอยุ่ฝ่ายเดรยวมันถึงเลยเถิดมาไกลขนาดนี้เค้าพยายามบอกเลิกทุกครั้งเราเองที่ยื้อทุกครั่ง ครั้งนี้เรายอมรับความจริงเเล้วว่ายื้อต่อไม่ไหวฝืนใจใครไปก๋ไม่มีความสุขขอเอาใจที่เคยรักเค้ากลับมารักตัวเองวันนี้ยังทำไม่ได้เเต่วันต่อๆไปจะพยายามทำมันให้ได้ ขอให้สันยากลับตัวเองว่าจะรักตัวเองให้มากกว่านี้เขื่อว่าน้องไห้ทุกๆวันสักวันคงต้องหยุดร้องเองได้บ้างไม่ช้าก็เร็ว ถ้ามันจะเจ็บก็จะยอมเจ็บให้สุดๆจะวนอยุ่ในมันจนกว่าจะถึงวันที่ไม่รุ้สึกอะไรเลย
23-24 พย.64เวลา04.18