คือ ผม เป็น เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาล1 จนตอนนี้ทำงานแล้วและ ผมและเพื่อนก็เคยไปนอนค้างบ้านของแต่ล่ะคนมาแล้ว แต่ไม่ได้คิดอะไร เพื่อนคนนี้ดีมาก ช่วยเราตามงานตั้งแต่มัธยม เขาเรียนเก่งมากๆๆ ติดเรียน จนช่วงนี้ เพื่อนคนนั้นทักมาหาผมบ่อยมากๆ แล้ววันนึง เขามาบ้านผม ผมก็ไม่แปลกใจเพราะมา จนชินแล้ว ทีนี้ เพื่อนคนนั้นก็ นั่งที่ห้องรับแขกแล้วก็เรียกผมมา แล้วก็พูดเรื่องตอนเด็กกันเป็นชั่วโมงเลย จนมีประโยคนึงออกมาว่า "ที่เราอยู่โรงเรียน มหาวิทยาลัย และย้ายมาทำงานใกล้ๆ แก ก็เพราะ เราชอบแกนะงั้นวันนี้เรามาเปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนกันนะ" ผมคือตอนนั้น เหมือนสมองหยุดไปเลย ผมคือ บอกเพื่อนไปว่า วันนี้เราคงให้คำตอบแกไม่ได้นะ เราขอคิดก่อนว่าจะทำยังไงต่อดี ส่วนตัวคือ ผมไม่เคยคิดชอบเพื่อนคนนั้นเลย สายตาผมมองได้มากสุดก็แค่เพื่อนสนิท แต่ผมไม่อยากเสียมิตรภาพนับสิบปีไป และทั้งชีวิตผม ก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนเพราะผม วันๆก็ทำงาน ทำงานเสร็จก็กลับบ้าน ไม่นุ่งกับใครอยู่แล้ว คือถ้าผมเสียเพื่อนคนนี้ไป เหมือนชีวิตมันขาดไปเลยอ่ะ ผมควรทำไงดี

 แต่ผมก็ไม่อยากจะมีแฟนเพราะ ทั้งชีวิตถ้าไม่กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ผมก็ มีแค่ ไปทำงาน กลับบ้านแค่นี้ผมเลยไม่รู้ว่าแฟนหรืออะไร มันต้องทำตัวยังไงถ้าปฏิเสธไปผมก็ไม่รู้แล้ว จะหาเพื่อนที่ดีขนาดนี้ได้จากไหน