ตอนนี้ผมอายุ47เป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบอ่อนแรงข้างซ้าย มีลูก2คนคนโตเรียนปี4ผู้หญิง คนเล็กผู้ชาย ม.1สถานะกับแม่บ้านหย่าครับ ปัญหาคือปลายเดือนตุลาคมทะเลาะกับแม่บ้านหนักมากเขาเลยให้ผมออกมาอยู่ข้างนอกตอนนี้มาอยู่บ้านน้องสาว ออกมาผมไม่ได้ดอาเงินมาสักบาทเดียวบ้านน้องสาวก็ค่อนข้างขัดสนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมี ลูกชาย3คนคุยกันผมจะทอดกล้วยแขกขายหน้าบ้านเขา(เป็นหมู่บ้าน)ค่อนข้างเงียบเขาบอกว่าต้องลงทุนไม่มีเงินอีกอย่างเขาบอกว่าแกไม่ต้องขายหรอกคนไม่มีและอีอย่างต้องเป็นภาระเขาเก็บล้างงผมบอกว่าจะทำเองจนเถียงกันเขาบอกว่าแกจะทำอะไรก็ตามใจแต่ใจผมอยากจะขายแต่ไม่มีทุนและเกรงใจเขาอยากแบ่งเบาเขาน่ะครับส่วนทางครอบครัวแฟนผมคงโกรธผมมากผมคิดว่าตอนนี้ผมคงเป็นส่วนเกินไปแล้วกับลูกเขาก็ห้ามยุ่งผมเลยเครียดมากสถถานการณ์มันเหมือนเจอทางตันตอนนี้ผมมาอยู่เหมือนตัวคนเดียวยังมีความทรงจำที่ลืมไม่ได้เกี่ยวกับครอบครัวครับคิดถึงทุกคนเคยคิดฆ่าตัวตายแต่ลูคนเล็กมาเห็นตอนอยู่กับครอบครัวครับผมเลยเลิกคิดเด็ดขาดตั้งแตนั้นมาโรคซึมเศร้าตอนนี้ผมคิดว่ามันเลยมาไกลมากแล้วครับที่โพสมาเพื่อระบายบ้างไม่รู้จะคุยกับใครครับหลักๆตอนนี้ฟังแต่ธรรมะยิ่งฟังยิ่งเครียดครับก็มีสวดวมนต์นั่งสมาธิตอนตื่นนอนและก่อนนอนตั้งสัจจะว่าจะรักษาศีลห้าจนตายครับจะทำสิ่งดีให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครญาติพี่น้องอยู่ต่างจังหวัดหมดทุกครอบครัวก็มีภาระหน้าที่กันหมดเพื่แนไม่ต้องพูดถึงครับเค้ามีครอบครัวกันผมไม่อยากรบกวนแม้แต่ปรึกษาเราไม่อยากเอาป้ญหาเราไปรบกวนสมองเขาครับขอบคุณที่สุดครับ