เราอยากมาแชร์หรือถามความคิดเห็ใครที่รู้ช่วยตอบเราทีค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราจูงหมาผ่านหน้าหอคุณป้า หอพักโปกุล แล้วเค้านำป้ายมาติดว่าห้ามจูงหมา
เราอยู่บางแสนสาย4ใต้ เราเช่าบ้าน อยู่ซอยขาวเหลือง เรามีน้องหมา 2ตัว บางแก้วกับชิวาวา เราจะต้องเอา 2 ตัวนี้ตัวนี้ไปเดิน เพื่อให้มันถ่าย หรือว่าขี้ทุกวันสำหรับบางแก้วตัวเดียวนะ ...ตัวเล็กมันจะชอบตามไปด้วย
เราจะชอบเดินไป สลับวันไม่ซ้ำกัน
วันที่ 22/11/64 17.40 เราก็เอาเจ้าแพนด้าไปเดินที่ซอยมอร์นิ่ง หมูกะทะริมบึงก่อนจะเข้าไป
เราก็สะดุดกับข้อความที่เขียน ขยุกขยิก
ห้ามจูงหมาเข้าซอย เรารู้สึกอึ้งไปเลยคะ
ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าไม่ สบายใจหรือว่าเดือดร้อนรึเปล่า กลับบ้านมาเราบอกแม่ แม่ก็ตกใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนคือเราไม่รู้ว่า เค้ากลัวหมาเรา เค้ารังเกียจหมาเราที่เดินผ่าน มั้ย
วันรุ่งขึ้น เราเลยไปถามคุณป้าท่านหนึ่งที่เค้าดูแลหอพักชื่อโปกุล
เราถามว่าคุณป้าเป็นคนเขียนเหรอคะ? คือเราไม่สบายใจ ที่เราเห็น เพราะเราไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เค้ารึไงเกียจรึเปล่า เพราะว่าเราจะเก็บอึหมาของเราเองตลอด หรือมั้ย เราก็ไปจูง ในสวนกล้วย สุดซอยซึ่งไม่ได้อึหน้าบ้านเค้าแน่นอน เราบอกไปแบบนี้
ตอนเค้าตอบว่า นี้เป็นถนนส่วนบุคคลเจ้าของที่ให้ติดป้าย ว่าห้ามนำหมาเข้ามาจูงเพราะมันอึเรี่ยราด แล้วเป็นเรารึป่าวละ
เราก็ตอบคุณป้าแบบเดิมเราบอกว่า เราไม่สบายใจ ว่าเราไปทำอะไร รึเปล่าหมาฉี่กระเด็น ใส่ต้นไม้รึเปล่า เค้าเลยไม่พอใจเลยมาคุยมาพูดให้เข้าใจ ว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น เค้าพูดวนๆไปวนมาเค้าของที่เค้ามาทุกวัน รอพบเค้ามั้ยละ
เรางงกับป้ามาก เค้าขึ้นเสียง เราก็ถามทำไมคุณป้าต้องขึ้นเสียง เค้าบอกว่า เราพูดดังอยู่เเล้ว ใครๆก็รู้ เราถามว่าคุณป้ารู้จักหนูเหรอ อ้างชื่อคนนั้นคนนี้ คนนั้นเค้าก็รู้ เราไม่เข้าใจว่าคุณป้าต้องการจะสื่ออะไร วิธีการพูดแบบนี้
เค้าก็เล่าไปเรื่องเรื่องเค้าเคยเลี้ยงหมานะเค้ารักหมานะ หมามันมีเวรกรรมที่ต้องเกิดมาเป็นหมา
สุดท้ายเราก็ถามว่า คุณป้าหมายถึงหนูรึเปล่าถ้าหมายถึงหนู จะได้ขอโทษ จะได้รู้ว่า เค้าไม่ชอบ เค้าตอบเราว่า มันก็มีหลายคนแต่ไม่ใช่เราหรอก
เรา
ได้แต่คิดนะไม่อยากว่าคนมีอายุแล้ว) ส่วนตัวเราดูจากที่คุณป้าตอบคือเถ!!!!คะสีข้างถลอกหมดแล้ว เค้ารังเกียจหมาเรานั้นเเหละ เค้าเห็นเราจูงหมา เค้าก็คิดว่า ต้องเป็นหมาเรานั้นเเหละที่อึไว้เพราะเราจูงน้องหมาแพนด้า ช่วงเย็น ภาพจำก็จะเห็นเราจูง ต้องเป็นหมาเรานั้นเเหละที่อึ
สำหรับตัวเรานะพยายามทุกอย่างไม่ให้คนกลัวแพนด้า 🐕เพราะเค้าคือหมาพันธุ์ผสมบางแก้วลุคดูน่ากลัว ตอนจูงเค้านิสัยเค้าจะไม่เห่าไม่ไล่คน นอกจากจะมาจับตัวเค้าหรือว่าเบิ้ลรถใส่เค้า ถ้าคนเดินใกล้ๆเราจะให้เค้าหันหน้าเข้ากำแพง หรือให้รถ หรือคนไปก่อนเลยคะ หรือไม่เราก็จะพูดว่าพี่ขอทางไปก่อนนะ และทุกครั้งที่หมาอึ ถ้าไม่ลงบนต้นหญ้าหรือดินที่ไม่ใคร เดินเข้าไปเหยียบ เราจะไม่เก็บ แต่ถ้าเป็นพื้นที่สุ่มเสี่ยงคนจะเดินคนจะจอดรถ เราเก็บหมด ไม่เหลือ บางครั้ง ลืมเอาถุงไปเรายังต้องใช้แมส เราเช็ดเลย แล้วเอาทิ้งที่ถึงขยะ
สุดท้ายนี้เราแค่อยากจะแชร์เรื่องคุณป้าคนนี้ ที่มีความคิด toxic มากๆ เพราะสงสารคนที่โดน เค้าจะชอบเขียนป้ายประจานคนนู่นนี้ ว่าทะเบียนนี้ๆ ห้ามจอดหอเค้านะ ห้ามหอคนอื่นมาจอด ที่หอเค้าด้วย เค้าบอกว่า เค้าเป็นคนกรุงเทพไม่สุงสิงกับใคร แต่พฤติกรรมแบบนี้ ค่อนข้างจิตๆเห็นแก่ตัวมาก จะต้องมีคนโดนทำร้ายจิตใจแบบนี้อีกสักกี่คน ไม่มีใครอยากเจอเหตุการณ์แบบนี้
เค้าน่าจะเป็นคนเขียน จดหมายมาบ้านเรานี้เเหละว่า ดุหมาบ้างเสียงดัง
เราออกไปทำงานตอนเช้า ถ้าเราอยู่เราก็ดุ แต่ไม่ได้อยู่เฝ้าหมา ดุหมาไม่ให้เห่าใครหรอก ไม่ว่างขนาดนั้น หมามันก็ทำตามสัญชาตญาณของมัน เห็นอะไรสงสัยมันก็เห่า ในบ้าน ในบ้าน คนต้องมาสอนว่าต้องดูหมา OMG เพิ่งเคยเจอ มั่นใจไปเลยจ้าต้องป้าหอพักโปกุลนี้เเหละ นักเขียนจดหมาย พิมพ์มา ไม่กล้าเขียน กลัวเค้ารู้
แจกจดหมาย ไปทั่ว เขียนแปะทุกอย่าง
ขอหยาบละนะ ใจหมาจริง คิดได้แบบนั้นคืออกุศลมาก บุญที่ป้าทำไม่ไม่ได้ขึ้นสวรรค์หรอก เพราะการกระทำย้อนแย้ง
หมามี เป็นสิบๆ แต่พอเจอหมามีเจ้าของมากระทำแบบนี้ ไม่ใช่ที่ระบายของใครเด้ออออป้า มนุษย์ป้าของตัวจริง
มีหนึ่งคำพูด "คุณป้าคะ หนูสั่งให้ป้าไม่พูดได้มั้ย " มันเป็นไปไม่ได้มันสิทธิของคนมีสิทธิที่จะพูด
ตอนจูงมันก็ไม่เคยเห่า มันเห่าเฉพาะที่บ้านหมามันเห่าแค่มันสงสัยมันไม่ได้เห่าตลอดเวลา (ป้าหอพักโปกุลอยู่หลังบ้านเราแต่คนละซอย) แล้วที่บอกว่าหนูเสียงดังก็เหมือนกัน คนเราเกิดมาก็หน้าตาไม่เหมือนกัน จิตใจก็ไม่เหมือนกัน ที่เกิดก็ไม่เหมือนกัน
ลักษณะนิสัยก็ไม่เหมือนกัน มันยากที่จะบอกคนนู้นคนนี้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ที่มาถามเพราะไม่สบายใจ ว่าทำอะไรผิด หรือเค้าไม่ชอบห้ามเดินผ่าน เพราะเราคิดว่าถึงเป็นถนนส่วนบุคคล ซอยมอร์นิ่ง มีร้านหมูกะทะริมบึงมีรถเข้าออกตลอด คนที่ไม่กินก็ห้ามเข้าไปนั่ง ห้ามไปหาเพื่อนเค้าในซอยนั้นเหรอ
แต่เราก็ได้คำตอบละเค้าบอกว่าไม่ใช่เราเพราะเราเดือนนึ่งนับวันได้เลย ที่เดินผ่านหอเค้า ที่บ้านมีเราคนเดียวที่เดินเข้าซอยเพื่อไปจูงหมาได้ เพราะเราให้หมูให้อาหารหมาในซอยบางเวลาเพราะเรารักหมา หมามันห่วงที่มันยังไม่เห่าไม่กัดเราเลย ให้รางวัล หมา3ตัวอ้วน แก็งค์หมาสีน้ำตาลดำ
กับหมาหน้าปากซอยมันก็ไม่กัดเพราะมันได้หมูจากเราบ่อยหน้าร้านไก่ย่าง
ประเด็นนะ หมามันยังไม่ห่วงเลยป้าเป็นใคร เจ้าของที่เค้ารักหมา เค้าไม่มาหยุมหยิมหรอก ประสาทจริงๆเจอคนแบบนี้
เราเขียนถ้ามีคำตกหล่นหรือว่าเข้าใจผิดยังไงขออภัยด้วยคะ
ขอบคุณค่ะ
จากผู้รู้สึกผิดกับป้าหลังบ้าน
ห้ามจูงหมาเข้าซอย บางแสน
เรื่องมีอยู่ว่าเราจูงหมาผ่านหน้าหอคุณป้า หอพักโปกุล แล้วเค้านำป้ายมาติดว่าห้ามจูงหมา
เราอยู่บางแสนสาย4ใต้ เราเช่าบ้าน อยู่ซอยขาวเหลือง เรามีน้องหมา 2ตัว บางแก้วกับชิวาวา เราจะต้องเอา 2 ตัวนี้ตัวนี้ไปเดิน เพื่อให้มันถ่าย หรือว่าขี้ทุกวันสำหรับบางแก้วตัวเดียวนะ ...ตัวเล็กมันจะชอบตามไปด้วย
เราจะชอบเดินไป สลับวันไม่ซ้ำกัน
วันที่ 22/11/64 17.40 เราก็เอาเจ้าแพนด้าไปเดินที่ซอยมอร์นิ่ง หมูกะทะริมบึงก่อนจะเข้าไป
เราก็สะดุดกับข้อความที่เขียน ขยุกขยิก
ห้ามจูงหมาเข้าซอย เรารู้สึกอึ้งไปเลยคะ
ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าไม่ สบายใจหรือว่าเดือดร้อนรึเปล่า กลับบ้านมาเราบอกแม่ แม่ก็ตกใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนคือเราไม่รู้ว่า เค้ากลัวหมาเรา เค้ารังเกียจหมาเราที่เดินผ่าน มั้ย
วันรุ่งขึ้น เราเลยไปถามคุณป้าท่านหนึ่งที่เค้าดูแลหอพักชื่อโปกุล
เราถามว่าคุณป้าเป็นคนเขียนเหรอคะ? คือเราไม่สบายใจ ที่เราเห็น เพราะเราไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้เค้ารึไงเกียจรึเปล่า เพราะว่าเราจะเก็บอึหมาของเราเองตลอด หรือมั้ย เราก็ไปจูง ในสวนกล้วย สุดซอยซึ่งไม่ได้อึหน้าบ้านเค้าแน่นอน เราบอกไปแบบนี้
ตอนเค้าตอบว่า นี้เป็นถนนส่วนบุคคลเจ้าของที่ให้ติดป้าย ว่าห้ามนำหมาเข้ามาจูงเพราะมันอึเรี่ยราด แล้วเป็นเรารึป่าวละ
เราก็ตอบคุณป้าแบบเดิมเราบอกว่า เราไม่สบายใจ ว่าเราไปทำอะไร รึเปล่าหมาฉี่กระเด็น ใส่ต้นไม้รึเปล่า เค้าเลยไม่พอใจเลยมาคุยมาพูดให้เข้าใจ ว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น เค้าพูดวนๆไปวนมาเค้าของที่เค้ามาทุกวัน รอพบเค้ามั้ยละ
เรางงกับป้ามาก เค้าขึ้นเสียง เราก็ถามทำไมคุณป้าต้องขึ้นเสียง เค้าบอกว่า เราพูดดังอยู่เเล้ว ใครๆก็รู้ เราถามว่าคุณป้ารู้จักหนูเหรอ อ้างชื่อคนนั้นคนนี้ คนนั้นเค้าก็รู้ เราไม่เข้าใจว่าคุณป้าต้องการจะสื่ออะไร วิธีการพูดแบบนี้
เค้าก็เล่าไปเรื่องเรื่องเค้าเคยเลี้ยงหมานะเค้ารักหมานะ หมามันมีเวรกรรมที่ต้องเกิดมาเป็นหมา
สุดท้ายเราก็ถามว่า คุณป้าหมายถึงหนูรึเปล่าถ้าหมายถึงหนู จะได้ขอโทษ จะได้รู้ว่า เค้าไม่ชอบ เค้าตอบเราว่า มันก็มีหลายคนแต่ไม่ใช่เราหรอก
เรา
สำหรับตัวเรานะพยายามทุกอย่างไม่ให้คนกลัวแพนด้า 🐕เพราะเค้าคือหมาพันธุ์ผสมบางแก้วลุคดูน่ากลัว ตอนจูงเค้านิสัยเค้าจะไม่เห่าไม่ไล่คน นอกจากจะมาจับตัวเค้าหรือว่าเบิ้ลรถใส่เค้า ถ้าคนเดินใกล้ๆเราจะให้เค้าหันหน้าเข้ากำแพง หรือให้รถ หรือคนไปก่อนเลยคะ หรือไม่เราก็จะพูดว่าพี่ขอทางไปก่อนนะ และทุกครั้งที่หมาอึ ถ้าไม่ลงบนต้นหญ้าหรือดินที่ไม่ใคร เดินเข้าไปเหยียบ เราจะไม่เก็บ แต่ถ้าเป็นพื้นที่สุ่มเสี่ยงคนจะเดินคนจะจอดรถ เราเก็บหมด ไม่เหลือ บางครั้ง ลืมเอาถุงไปเรายังต้องใช้แมส เราเช็ดเลย แล้วเอาทิ้งที่ถึงขยะ
สุดท้ายนี้เราแค่อยากจะแชร์เรื่องคุณป้าคนนี้ ที่มีความคิด toxic มากๆ เพราะสงสารคนที่โดน เค้าจะชอบเขียนป้ายประจานคนนู่นนี้ ว่าทะเบียนนี้ๆ ห้ามจอดหอเค้านะ ห้ามหอคนอื่นมาจอด ที่หอเค้าด้วย เค้าบอกว่า เค้าเป็นคนกรุงเทพไม่สุงสิงกับใคร แต่พฤติกรรมแบบนี้ ค่อนข้างจิตๆเห็นแก่ตัวมาก จะต้องมีคนโดนทำร้ายจิตใจแบบนี้อีกสักกี่คน ไม่มีใครอยากเจอเหตุการณ์แบบนี้
เค้าน่าจะเป็นคนเขียน จดหมายมาบ้านเรานี้เเหละว่า ดุหมาบ้างเสียงดัง
เราออกไปทำงานตอนเช้า ถ้าเราอยู่เราก็ดุ แต่ไม่ได้อยู่เฝ้าหมา ดุหมาไม่ให้เห่าใครหรอก ไม่ว่างขนาดนั้น หมามันก็ทำตามสัญชาตญาณของมัน เห็นอะไรสงสัยมันก็เห่า ในบ้าน ในบ้าน คนต้องมาสอนว่าต้องดูหมา OMG เพิ่งเคยเจอ มั่นใจไปเลยจ้าต้องป้าหอพักโปกุลนี้เเหละ นักเขียนจดหมาย พิมพ์มา ไม่กล้าเขียน กลัวเค้ารู้
แจกจดหมาย ไปทั่ว เขียนแปะทุกอย่าง
ขอหยาบละนะ ใจหมาจริง คิดได้แบบนั้นคืออกุศลมาก บุญที่ป้าทำไม่ไม่ได้ขึ้นสวรรค์หรอก เพราะการกระทำย้อนแย้ง
หมามี เป็นสิบๆ แต่พอเจอหมามีเจ้าของมากระทำแบบนี้ ไม่ใช่ที่ระบายของใครเด้ออออป้า มนุษย์ป้าของตัวจริง
มีหนึ่งคำพูด "คุณป้าคะ หนูสั่งให้ป้าไม่พูดได้มั้ย " มันเป็นไปไม่ได้มันสิทธิของคนมีสิทธิที่จะพูด
ตอนจูงมันก็ไม่เคยเห่า มันเห่าเฉพาะที่บ้านหมามันเห่าแค่มันสงสัยมันไม่ได้เห่าตลอดเวลา (ป้าหอพักโปกุลอยู่หลังบ้านเราแต่คนละซอย) แล้วที่บอกว่าหนูเสียงดังก็เหมือนกัน คนเราเกิดมาก็หน้าตาไม่เหมือนกัน จิตใจก็ไม่เหมือนกัน ที่เกิดก็ไม่เหมือนกัน
ลักษณะนิสัยก็ไม่เหมือนกัน มันยากที่จะบอกคนนู้นคนนี้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ที่มาถามเพราะไม่สบายใจ ว่าทำอะไรผิด หรือเค้าไม่ชอบห้ามเดินผ่าน เพราะเราคิดว่าถึงเป็นถนนส่วนบุคคล ซอยมอร์นิ่ง มีร้านหมูกะทะริมบึงมีรถเข้าออกตลอด คนที่ไม่กินก็ห้ามเข้าไปนั่ง ห้ามไปหาเพื่อนเค้าในซอยนั้นเหรอ
แต่เราก็ได้คำตอบละเค้าบอกว่าไม่ใช่เราเพราะเราเดือนนึ่งนับวันได้เลย ที่เดินผ่านหอเค้า ที่บ้านมีเราคนเดียวที่เดินเข้าซอยเพื่อไปจูงหมาได้ เพราะเราให้หมูให้อาหารหมาในซอยบางเวลาเพราะเรารักหมา หมามันห่วงที่มันยังไม่เห่าไม่กัดเราเลย ให้รางวัล หมา3ตัวอ้วน แก็งค์หมาสีน้ำตาลดำ
กับหมาหน้าปากซอยมันก็ไม่กัดเพราะมันได้หมูจากเราบ่อยหน้าร้านไก่ย่าง
ประเด็นนะ หมามันยังไม่ห่วงเลยป้าเป็นใคร เจ้าของที่เค้ารักหมา เค้าไม่มาหยุมหยิมหรอก ประสาทจริงๆเจอคนแบบนี้
เราเขียนถ้ามีคำตกหล่นหรือว่าเข้าใจผิดยังไงขออภัยด้วยคะ
ขอบคุณค่ะ
จากผู้รู้สึกผิดกับป้าหลังบ้าน