เรากับแฟนแต่งงานกันมาปีนึง แฟนเราทำงานอยู่ต่างจังหวัด จบวิศวะ
เงินเดือนโดยประมาณ 4 หมื่นบาท โบนัสปีนึงสองครั้ง ร่วมแสนกว่าบาท
ทำงาน จ-ศ วันเสาบ้างแล้วแต่สัปดาห์

พอแต่งงาน แฟนเราลาออกจากบริษัท
และมาอยุ่กับที่บ้านเราค่ะเพื่อมาทำงานที่โรงงานพ่อเราซึ่งเป็นรง.เล็กๆ กำไรต่อเดือน
ประมานแสนนึง  มีคนงานแค่ 3-4 คนค่ะ  แฟนเรามาขับรถส่งของให้พ่อเรา
และทำงานในรง.ด้วยค่ะ  เหมือนคนงานทั่วไปนะคะ เพราะรง.เล็ก เราก็ต้องลงมือทำเองด้วย 
 ได้เงินเดือนจากพ่อเรา  13000฿ ทำงานจ-ส

แฟนเราทำงานได้ประมาน 6-7เดือนบอกว่า เบื่อ งานจำเจ เค้าไม่อยากทำ  อยากกลับไปทำงานบริษัทตามเดิม  
และก็ได้คุยกับบ้านเราค่ะ  แต่พ่อเราไม่ยอม  บอกว่า มีกิจการเป็นของตัวเอง จะกลับไปเป็นลูกจ้างบริษัท  
และทะเลาะกัน  แต่แฟนเราก้ไม่ได้พูดอะไรมาก  พ่อเราบอกแต่งงานแล้วก็ต้องใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว 
จะไปทำงานที่อื่น อยู่หอแล้วชีวิตครอบครัวจะยังไง ยกลูกสาวให้แล้วก็ต้องดูแล ถ้าทำแบบนี้ก็ออกจากบ้านไปเลย ประมาณนี้อ่าค่ะ

แฟนเราก็เลยทำงานกับพ่อเราต่อ
แต่ตลอดเวลา คือ เราคนกลางไม่มีความสุขเลยค่ะ เราทุกข์ใจมากๆ
ร้องไห้ทุกวัน ทำอะไรก็ไม่ได้  บางวันแฟนเราหงุดหงิดจากรง.ก็ใส่อารมกับเรา ว่ารง.เรา

สำหรับเรา เราไม่ติดเลยที่แฟนจะไปอยุ่หอ ทำงานต่างจังหวัด  เราไม่คิดว่าการแต่งงานจะต้องอยุ่ด้วยกันทุกวัน
ถ้าเค้าไม่อยากทำงานกับพ่อเรา เราก้ไม่อยากบังคับใจใครค่ะ  เพราะพอเค้าเหนื่อยจากรง.ก็ใส่อารมกับเรา 
แต่บ้านเราหัวโบราณ บอกว่าถ้าเค้ามีผู้หญิงคนอื่น เราก็ไม่รู้  ใจเราคิดว่า เราไม่แคร์ค่ะ ถ้านอกใจเรา ก็เลิกกัน เราคิดแบบนั้น
เพราะการที่อยุ่ด้วยกันแบบทุกวันนี้ ใช่ว่าชีวิตเราจะมีความสุข แต่บ้านเราไม่สามารถออกความคิดเห็นอะไรได้เลยค่ะ 
ครอบครัวเราจะไม่รับฟังเลย

เราควรทำไงดีค่ะ