เราขอเล่าก่อนเลยนะคะว่าพ่อแม่เราแยกทางตั้งแต่เด็ก ตอนเราเล็กๆแม่ก็ไม่สนใจเราให้ตากับยายเลี้ยงพอโตมาก็สนใจขี้น(หน่อย) บ้านเราเรียกได้ว่ามีฐานะค่ะมีบริษัทเป็นของตัวเองมีทุกอย่างพร้อมยกเว้นความอบอุ่นจากพ่อแม่ค่ะ ตั้งแต่เราเกิดมาเราเคยเจอหน้าพ่อไม่ถึง10ครั้งค่ะ ทุกๆอย่างแม่เราจะเป็นคนเลือกให้ ทั้งโรงเรียน,เรียนพิเศษหรืออะไรอีกหลายๆอย่าง แต่เรากับแม่ก็ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกค่ะ เพราะเราไม่อยากคุยกับแม่คุยกันทีไรแม่เราเป็นพวกชอบโมโหเอะอะอะไรก็ไม่พอใจทั้งๆที่เราคุยกับเขาดีๆ แม่เราไปสมัครให้เรียนเรียนดนตรีถามว่าชอบมั้ยดนตรีอะเราชอบนะเพราะที่เราเล่นด้วยความสนุกความชื่นชอบของตัวเองคือกีต้าร์  เราฝึกกีต้าร์เองทั้งหมดไม่ได้เรียนที่ไหนเราซื้อเองด้วย18xxx แต่แม่เราก็รู้ว่าเราชอบกีต้าร์,เปียโนแต่สิ่งที่แม่เราเลือกให้ก็คือไวโอลิน เพราะอะไรหน่ะเหรอ เพราะเห็นเพื่อนเราเก่งไวโอลินมาก เอะอะอะไรก็จะชมเเต่เพื่อนเรา อยากให้เราเป็นแบบนู้นแบบนี้ ละสมัครเรียนไป ทุกครั้งที่เรียนเราต้องจำใจไปเรียนทุกครั้งเลย พอมาวันนึงทางโรงเรียนชวนเราไปถ่ายMv กับคนในวงแล้วเราไม่ชอบการทำงานเป็นทีมมากๆๆๆ เพราะเรากลัวเป็นตัวถ่วงคนอื่นเช่นคนอื่นเล่นได้หมดในรอบนั้นเเต่ต้องมาเล่นใหม่เพราะเราคนเดียว เราก็ไม่อะไรกับไวโอลินละแหละแต่นี่ต้องมาทำเป็นทีมเข้าไปอีก (จริงๆอันนี้จะทำหรือไม่ก็ได้) แต่แม่เราบังคับให้เรากรอกใบสมัคร ตอนนี้เรายังไม่ได้กรอกนะคะ เราไม่ชอบเลยอะ แต่ถ้านานไปแล้วเรายังไม่กรอกเราต้องโดนแน่ๆเราจะพูดกับแม่ยังไงดีคะ ทุกวันนี้หน้าแม่เรายังไม่อยากจะมองเลย