เรามีน้อง ก่อนน้องเกิดแม่รักเรามากแต่พอน้องเกิดมาแม่ก็ไม่เหมือนเดิม แม่รักน้องมากขึ้นแล้วค่อยๆลืมเรา แม่ไม่ใส่ใจเราเหมือนแต่ก่อนซื้อของให้แต่น้อง ชอบบอกว่ารักลูกเท่ากัน ตอนเด็กเราก็คิดแบบนั้นยิ่งโตขึ้นเราก็เริ่มรู้ว่าคำที่แม่พูดมันไม่จริง ยิ่งตอนเราทะเลาะกับน้องหรือตีน้องแม่จะปลอบน้องแล้วมาว่าเรา ตีน้องทำไมน้องยังเด็กอยู่น้องไม่ผิด ในวันเกิดเราเราก็ต้องซื้อเค้กซื้อของขวัญให้ตัวเองเป่าเค้กคนเดียวในห้อง เราไม่เคยร้องไห้ให้แม่เห็นเลยเรามักจะร้องไห้คนเดียวในห้องร้องแบบไม่มีเสียง เราเป็นโรคซึมเศร้าแม่ยังไม่รู้เลย เราควรทำยังไงดี