คือเรามีรุ่นพี่แถวบ้านที่พึ่งรู้จักกันได้แค่2ปีกว่าๆ ขอเรียกเค้าว่าพี่ม.นะคะ พี่ม.อายุมากกว่าเราปีนึง เรามีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกันอยู่นะ จนเมื่อเวลาผ่านไปมันยิ่งทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เราสามารถปรึกษาเค้าได้ทุกเรื่อง เราไว้ใจเค้ามาก เค้าเป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่เรามีอยู่ตอนนี้
เมื่อวันเกิดเค้าที่พึ่งผ่านมาไม่นานนี้ เราก็ได้ซื้อเสื้อครอปไหมพรมสวยๆให้เค้าเป็นของขวัญวันเกิดเค้าในปีนี้ เค้าคือคนแรกเลยนะที่เราอยากเซอร์ไพร์เค้า เราดีใจนะที่เค้าก็ชอบของขวัญที่เราซื้อให้ แต่มันคงสู้เค้กดึงเงินที่แฟนเค้าซื้อให้ไม่ได้หรอกมั้ง😂 พี่ม.เค้ามีคู่หมั้นที่รักกันมากอยู่แล้ว ซึ่งคู่หมั้นเค้าเราก็รู้จักนะ เค้าก็อัธยาศัยดี เข้ากับทุกคนได้ง่ายแหละ หลายครั้งที่เราพยายามบอกตัวเองว่า เราเป็นได้แค่น้องสาวและเพื่อนสนิทได้แค่นี้ เราควรพอใจในสถานะนี้สินะ!!
พอเรารู้ว่าเค้าจะมีทริปไปขึ้นภูกัน เค้าชวนเพื่อนเค้าไปด้วยคนนึง แต่เราไม่ชวนเราเลย เราเลยบอกขอไปด้วยคนนะ แต่เค้าตอบเราว่ายังไงน่ะหรอ ก็ตอบเราว่า แม่เราไม่ให้เราไปหรอก เพราะแม่เราไม่เหมือนคนอื่น เค้าไม่ไปขออนุญาตให้หรอกนะ แล้วอีกอย่างเค้าจะไปนอนค้างที่ภูด้วยคืนนึง แล้วเค้าก็จะไปพักที่คืนละ1,000นะ เรามีตังหรอ เราก็ไม่มีนั่นแหละค่ะ เราก็หงอยไปเลยสิค่ะ สิ่งเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้คือพยายามทำใจค่ะ คือยิ่งได้เห้นได้ยินเรื่ิองทริปขึ้นภูเราก็ยิ่งนอย น้อยใจไปอีก จนทำให้พูดไม่ออก ซักสีหน้าใส่เค้า เค้าชวนกินอะไรก็ไม่กิน ไม่พูดไม่จา เค้าก็พากันงงว่าเราเป็นอะไรรึป่าว โกดอะไรใครทำไมไม่พูดออกมาตรงๆ ทั้งที่เมื่อกี้ยังเห้นเรายิ้มนั่งหัวเราะอยู่เลย เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่า ทำไมอารมเราถึงได้แปรปรวนเร็วขนาดนี้ จนเราต้องรีบเดินออกมาจากตรงนั้น และขี่รถกลับบ้านพร้อมกับน้ำตาของความนอย น้อยใจ แล้วกลับมาร้องไห้โฮที่บ้านคนเดียว แล้วทักแชทไปเคลียร์กับเค้าว่า เราน้อยใจมากแค่ไหน เค้าบอกแล้วทำไมไม่พูดตรงหน้ากันตรงๆไปเลย จะทักแชทมาคุยเพื่อ.. แล้วเราก็บอกเค้าไปว่า ถ้าเราพูดต่อหน้าเค้าตรงๆมีหวังเราร้องไห้หนักแน่ๆ หรือว่าเค้าอยากให้เราอับอายชาวบ้านที่มาซื้อของที่ร้านเค้าล่ะ เค้าบอกเค้าไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ มีแต่เราที่คิดเอง เออเอง จนเราเผลอพูดประชดออกไปด้วยอารมโกด สุดท้ายเราก็ขอโทดเค้า แล้วบอกเค้าไปว่า เค้าคือคนที่เราแคร์มากคนนึงเลยนะ ถ้าเค้าจะโกดเรามันก็สมควรแล้วแหละ. แต่เค้าบอกเราว่ายังไงรู้มั้ยค่ะ เค้าบอกเราว่า เราก็เป็นแบบนี้ทุกรอบจนเค้ารู้แนวแล้ว แต่เค้าก็ไม่เคยที่จะฌกดเราเลยนะ มันยิ่งทำให้เราซึ้งใจมากที่ได้รู้ว่า คนที่เราแคร์มากที่สุดเค้าไม่เคยโกดเราเลย ไม่ว่าเราจะวีนใส่เค้าแค่ไหนก็ตาม
แล้วคือเมื่อวานคือวันลอยกระทง แล้วเราขอไปเที่ยวลอยกระทงด้วย เพราะแม่เราไม่ว่างต้องไปช่วยงานศพ เค้าก็บอกเราว่า ดูก่อนๆ ตกดึกเราคุยกับเค้านึกว่า เค้ากำลังจะไปรึป่าว แล้วเราก็ได้เห้นสตอรี่ที่แฟนเค้าลงคือ เค้าไปกันแล้ว เราก็นอย น้อยใจอีก แต่สุดท้ายเราก็โกดเค้าไม่ลงเพราะคำขอโทดของเค้า
แต่เราลืมเล่าไปว่า ก็มีคนเข้ามาจีบเราหลายคนนะ แล้วเราก็คุยเล่นกับทุกคนที่เข้ามาจีบ แต่เรายังไม่แน่ใจว่า แต่ละคนที่เข้ามาหาเราในตอนนี้เขาจริงจังกับเรามากแค่ไหน และตัวเราจะจริงจังกับเขาได้มั้ย
ประเด็นคือเรายังรู้สึกเหมือนสับสนว่า เราคิดยังไงกับพี่ม.กันแน่ ใครเคยเป็นแบบเราบ้างค่ะ มาแชร์ให้ฟังได้นะคะ...
สรุปว่า เราคิดยังไงกับเค้ากันแน่
เมื่อวันเกิดเค้าที่พึ่งผ่านมาไม่นานนี้ เราก็ได้ซื้อเสื้อครอปไหมพรมสวยๆให้เค้าเป็นของขวัญวันเกิดเค้าในปีนี้ เค้าคือคนแรกเลยนะที่เราอยากเซอร์ไพร์เค้า เราดีใจนะที่เค้าก็ชอบของขวัญที่เราซื้อให้ แต่มันคงสู้เค้กดึงเงินที่แฟนเค้าซื้อให้ไม่ได้หรอกมั้ง😂 พี่ม.เค้ามีคู่หมั้นที่รักกันมากอยู่แล้ว ซึ่งคู่หมั้นเค้าเราก็รู้จักนะ เค้าก็อัธยาศัยดี เข้ากับทุกคนได้ง่ายแหละ หลายครั้งที่เราพยายามบอกตัวเองว่า เราเป็นได้แค่น้องสาวและเพื่อนสนิทได้แค่นี้ เราควรพอใจในสถานะนี้สินะ!!
พอเรารู้ว่าเค้าจะมีทริปไปขึ้นภูกัน เค้าชวนเพื่อนเค้าไปด้วยคนนึง แต่เราไม่ชวนเราเลย เราเลยบอกขอไปด้วยคนนะ แต่เค้าตอบเราว่ายังไงน่ะหรอ ก็ตอบเราว่า แม่เราไม่ให้เราไปหรอก เพราะแม่เราไม่เหมือนคนอื่น เค้าไม่ไปขออนุญาตให้หรอกนะ แล้วอีกอย่างเค้าจะไปนอนค้างที่ภูด้วยคืนนึง แล้วเค้าก็จะไปพักที่คืนละ1,000นะ เรามีตังหรอ เราก็ไม่มีนั่นแหละค่ะ เราก็หงอยไปเลยสิค่ะ สิ่งเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้คือพยายามทำใจค่ะ คือยิ่งได้เห้นได้ยินเรื่ิองทริปขึ้นภูเราก็ยิ่งนอย น้อยใจไปอีก จนทำให้พูดไม่ออก ซักสีหน้าใส่เค้า เค้าชวนกินอะไรก็ไม่กิน ไม่พูดไม่จา เค้าก็พากันงงว่าเราเป็นอะไรรึป่าว โกดอะไรใครทำไมไม่พูดออกมาตรงๆ ทั้งที่เมื่อกี้ยังเห้นเรายิ้มนั่งหัวเราะอยู่เลย เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่า ทำไมอารมเราถึงได้แปรปรวนเร็วขนาดนี้ จนเราต้องรีบเดินออกมาจากตรงนั้น และขี่รถกลับบ้านพร้อมกับน้ำตาของความนอย น้อยใจ แล้วกลับมาร้องไห้โฮที่บ้านคนเดียว แล้วทักแชทไปเคลียร์กับเค้าว่า เราน้อยใจมากแค่ไหน เค้าบอกแล้วทำไมไม่พูดตรงหน้ากันตรงๆไปเลย จะทักแชทมาคุยเพื่อ.. แล้วเราก็บอกเค้าไปว่า ถ้าเราพูดต่อหน้าเค้าตรงๆมีหวังเราร้องไห้หนักแน่ๆ หรือว่าเค้าอยากให้เราอับอายชาวบ้านที่มาซื้อของที่ร้านเค้าล่ะ เค้าบอกเค้าไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ มีแต่เราที่คิดเอง เออเอง จนเราเผลอพูดประชดออกไปด้วยอารมโกด สุดท้ายเราก็ขอโทดเค้า แล้วบอกเค้าไปว่า เค้าคือคนที่เราแคร์มากคนนึงเลยนะ ถ้าเค้าจะโกดเรามันก็สมควรแล้วแหละ. แต่เค้าบอกเราว่ายังไงรู้มั้ยค่ะ เค้าบอกเราว่า เราก็เป็นแบบนี้ทุกรอบจนเค้ารู้แนวแล้ว แต่เค้าก็ไม่เคยที่จะฌกดเราเลยนะ มันยิ่งทำให้เราซึ้งใจมากที่ได้รู้ว่า คนที่เราแคร์มากที่สุดเค้าไม่เคยโกดเราเลย ไม่ว่าเราจะวีนใส่เค้าแค่ไหนก็ตาม
แล้วคือเมื่อวานคือวันลอยกระทง แล้วเราขอไปเที่ยวลอยกระทงด้วย เพราะแม่เราไม่ว่างต้องไปช่วยงานศพ เค้าก็บอกเราว่า ดูก่อนๆ ตกดึกเราคุยกับเค้านึกว่า เค้ากำลังจะไปรึป่าว แล้วเราก็ได้เห้นสตอรี่ที่แฟนเค้าลงคือ เค้าไปกันแล้ว เราก็นอย น้อยใจอีก แต่สุดท้ายเราก็โกดเค้าไม่ลงเพราะคำขอโทดของเค้า
แต่เราลืมเล่าไปว่า ก็มีคนเข้ามาจีบเราหลายคนนะ แล้วเราก็คุยเล่นกับทุกคนที่เข้ามาจีบ แต่เรายังไม่แน่ใจว่า แต่ละคนที่เข้ามาหาเราในตอนนี้เขาจริงจังกับเรามากแค่ไหน และตัวเราจะจริงจังกับเขาได้มั้ย
ประเด็นคือเรายังรู้สึกเหมือนสับสนว่า เราคิดยังไงกับพี่ม.กันแน่ ใครเคยเป็นแบบเราบ้างค่ะ มาแชร์ให้ฟังได้นะคะ...