เหมือนเดิมเราชอบพี่เขามากจนเราเห้นพี่เขาคุยกะใครก้อน้อยใจไปหมดเราก้อทำไรไม่ได้นอกจากทำใจเพราะเราไม่ได้เป้นไรกันและอีกอย่างพี่เขาก้อมีคนที่พี่เขาชอบอยู่แล้วเราก้อเลยตัดสินใจตัดใจจากพี่เขาให้ขาดเราตัดใจจากพี่เขามาสามวันและทุกอย่างก้อเริ่มดีขึ้นเราก้อค่อยๆไม่รุ้สึกอะไรเท่าไหร่เพราะเราเวลาเจอหน้าเขาก้อจะหลบตลอดถ้ามันต้องเจอจิงๆก้อต้องทำเฉยๆเมื่อวานเพื่อนเราได้แซวพี่เขาแต่เราก้อนั่งเฉยๆไม่อยากจะอะไรกับพี่เขาไม่อยากมีปัญหาอะไรให้เจ้บใจอีกและเพื่อนเราก้อบอกกลับบ้านดีๆน้ะแต่พี่เขายิ้มและน่าจะพยักหน้าด้วยแต่เขาไม่ได้มองเพื่อนเราเขาคุยกับเพื่อนเราแต่ดันมามองเราแล้วสายตาที่พี่เขามองมามันทำให้ใจเราเต้นเราเลยหลบก่อนกลัวว่าเราจะกลับไปรู้สึกอ้ะไรกับพี่เขาอีกและพอวันนี้เราก้อนั่งที่เดิมพี่เขาก้อเดินผ่านกำลังกลับบ้านตอนนั้นเราดันไปบังเอินเจอหน้าพี่เขาพแดีเราก้อเลยมองแล้วก้อมองไปทางอื่นแล้วก้อเอ๋อมองเหม่อไปเรื่อยแล้วยุดีๆพี่เขาก้อบอกว่ากลับบ้านดีๆน้ะซึ่งตอนนั้นเพื่อนทั้งกลุ่มพากันแซวเราเราก้อเขิลให้พี่เขาเห้นน้ะสิสบตากันอีกต่างหากไม่เขอลก้อแย่และคนที่เคยแอบชอบกลับมาทำให้หวั่นไหวอีกครั้ง แต่ที่สำคุญคือพี่เขามาทำแบบนี้ทำไมทั้งๆที่ร็ว่าเรากำลังตัดใจ?