พ่อเราเป็นครูที่โรงเรียนที่เราเรียน แม่เราเป็นแม่บ้านยุที่บ้าน พ่อเราสอนพวกพี่ม6ห้องพิเศษ พ่อเรามีหน้ามีชื่อเสียงในสังคมแม่เราก้อด้วย เเต่เราเรียนไม่เก่ง แต่เราก้อพยายามส่งงาน เรายุห้องเรียนพิเศษ เราพยายามกะห้องนี้มาก เพราะเป้นห้องสายวิทย์ คณิต ตั้งเรา1เทอมแรกเราได้เกรด3.62 เทอมสอง3.64 พอมาม2มันก้อมีวิชาของพี่มปลายเข้ามาเสริม เราพยายามเเล้วเเต่เกรดเราตกม2เทอมเเรกได้3.40 เราก้อเลยโดนพ่อแม่ว่า โดนยึดโทรศัพท์ เพราคิดว่าที่เราเกรดตกเพราะเรื่องพี่ผู้ชายคนนึงที่เป้นรุ่นพี่เราเเต่ไม่ใช่แฟนกันน่ะ เเค่คุยกันมาเรื่อยๆ เค้าไม่ได้ทำให้เราเกรดตก เค้าช่วยเราติวด้วยซ้ำ แต่พ่อเเม่เราไม่เค้าใจเราสักที เฟสเราต้องเค้าค้างไว้ที่โทรศัพท์แม่ เพราะแม่จะเช้คทุกวัน ว่าเราคุยกะใครบ้าง เราไม่ได้เล่นโทรศัพท์เลย เพราะโดนยึด.... เราแอบคุยกะพี่เค้า แต่เราต้องลบข้อความทั้งหมดที่คุย เพราะถ้าพ่อกะแม่เราเห้นเค้าจะว่าเรา เราอยากมีชีวิตที่เป้นส้วนตัวบ้าง เราโตเเล้วอ่ะ เราเหนื่อย เราอึดอัดมากๆๆ เห้อออ เราก้อได้เเค่ระบายอ่ะน่ะ ให้คำปรึกษาเราหน่อย
ปล.รุ่นพี่คนนั้นเค้าจบแล้ว แล้วเค้าก้อได้เรียนวิศวะนาโนด้วย