แปลกแต่จริงที่ เหตุผลในการมีชีวิตของเราวันนี้มันดูเล็กน้อยแต่ดูตลก และเหตุผลนี้ก็ไม่เกี่ยวกับครอบครัวแต่ตรงข้ามกันเลย วันนี้เราทะเลาะกับแม่เพียงเพราะหลาน  ซึ่งมันก็เป็นเหตุผล ปญอ.อ่อนแหละ แต่มันคือเรื่องที่เราเคยทำมาก่อนแล้วแม่ด่าเราไง เราก็เลยว่าหลาน แล้วแม่ก็มาแบบบอกว่าแค่นี้เองจะด่าทำไม แล้วก็แบบเราก็ผิดแหละที่ไปเถียงกับแม่แต่มันทำไปเพราะอารมณ์ไง จนเราบอกว่า  เราอะไม่สำคัญหรอกต่อให้ตายไปก็ไม่มีใครเสียใจ แม่ก็บอกว่า คน ๆอย่างตายไปกูไม่เสียใจหรอก แล้วเราก็บอกว่าให้ด่าเราจนเราตายเลยนะ   แล้วแบบคือ เราก็เสียใจนะ ดาวน์มาก อยากปรึกษาคนรอบข้างนะแต่ก็แบบมันอธิบายไม่ถูก จนเราคิดว่าจะตายจริงจนนึกได้ว่า  พรุ่งนี้ต้องไปเจอเพื่อน ไม่งั้นเพื่อนจะต้องนั่งกินข้าวคนเดียว หรือ อีกเหตุผล " ลูฟี่ยังไม่ได้เป็นราชาโจรสลัด" มันอาจจะดู ปญอ.แต่มันคือความสุขเล็กๆช่วงมีชีวิตของเราอะ เราก็อยากจะดูจนมันจบจะได้ไม่มรอะไรค้างคาใจ  เราก็เข้าใจว่าเราทำตัวไม่ดีแต่ทุกอย่างในบ้านจะเป็นความผิดเราไม่ได้ไหมอะ มันเหนื่อย มันท้อ แต่เพราะคำว่าแม่ 
  มันนานแค่ไหนแล้วที่คำว่า พ่อแม่ ต้องถูกเสมออะ มันไม่ใช่ป๊ะ ขอระบายหน่อยเถอะนะคะ ในชีวิตจริงมันไม่มีที่ระบายจริงๆ 
**เพลงพี่ป้าง  นครินทร์ ที่ชื่อเพลง ทุกคนเคยร้องไห้   อะฟังแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลย**