ถ้าฝ่ายหญิงการงานมั่นคง มีกำลังซื้อบ้านแยกครอบครัวแบบหารคนละครึ่งกับสามี แต่ที่ยอมแต่งเข้าบ้านสามีเพราะอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ยอมเสียสละความเป็นส่วนตัวและโอกาสในการได้อยู่ดูแลพ่อแม่ตัวเองเพียงเพราะว่าฝ่ายชายขอว่า "ตัวเขาเองอยากอยู่ใกล้พ่อแม่ที่แก่แล้ว" 

แล้วพอตัดสินใจเข้าไปอยู่แล้วทำไมบางคนในบ้านสามีถึงยังมีแนวคิดว่า "ไปอาศัยอยู่บ้านเขาแล้ว ยังไงก็ต้องช่วยทำงานบ้าน ดูแลพ่อแม่สามีบ้าง?" ทั้งๆ ที่ฝ่ายที่เสียโอกาสคือภรรยา ทั้งเรื่องความเป็นส่วนตัว การต้องปรับตัวกับครอบครัวที่ไม่เคยอยู่ด้วยมาก่อน ชีวิตไม่สะดวกเหมือนเดิม พ่อแม่ตัวเองก็ได้ดูแลอยู่แค่ไกลๆ โดยที่ตัวภรรยาเองไม่ได้จำเป็นจะต้องมาอาศัยอยู่บ้านสามีด้วยซ้ำ

อีกอย่างที่สำคัญคือ ทำไมตัวสามีไม่ดูแลพ่อแม่เองล่ะ? ก็ไม่ต้องย้ายไปไหนตามที่ตัวเองต้องการแล้ว ทำไมถึงมาคาดหวังเรื่องนี้เอากับสะใภ้? 

คิดเห็นในประเด็นนี้ยังไงกันบ้างคะ (เราถามเพื่อนเราบางคน เขาก็บอกว่า คิดแบบนี้ไม่ค่อยน่ารัก ซึ่งเราก็ตอบกลับว่า ถ้าต้องเหนื่อยเพื่อแลกกับความเอ็นดูของพ่อแม่แฟน ก็แสดงว่าเขาไม่ได้เอ็นดูเราเพราะเราเป็นคนที่ลูกเขารัก แต่รักเพราะเราปรนนิบัติเขาดี แบบนี้รึเปล่า?)

ส่วนตัวเราไม่มีปัญหาเรื่องการทำดีกับพ่อแม่แฟนเพราะเขาเองก็เอ็นดูเราโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย(แค่ไปมาหาสู่ยังไม่ได้แต่งงาน ไม่แน่ใจว่าหลังแต่งจะยังไง) แต่พอมาลองดูมุมกลางๆ ว่าบางบ้านนี่จงเกลียดจงชังสะใภ้ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย แค่อยู่เฉยๆ ก็โดนแล้ว

ป.ล. เราอยู่ฝั่ง ยกเลิกระบบสินสอด และทุกคนต้องทำงานบ้าน ค่ะ  ถ้าไม่ทำ สมาชิกในบ้านต้องช่วยกันหารค่าจ้างแม่บ้าน