*กระทู้นี้ค่อนไปทางระบาย

นางที่หมายถึงคือเพื่อนสนิทเรานะคะ

โดยปกติแล้วเราไม่ได้เป็นคนแบบนี้ค่ะ แต่วันนี้จากที่เราต้องทำการบ้านแก้ร.ส่งครู ต้องนั่งฟังเสียงดังๆในครอบครัว ต้องนั่งทำข้อมูลให้เพื่อน(เพื่อนจะขายรูปค่ะนางเลยให้เราทำข้อมูลให้) เราตั้งใจทำที่เป็นข้อมูลงานหารายได้เสริมของเพื่อนมากๆ นางให้เราแก้เป็นสิบเราแก้ให้ทุกรอบไม่เคยท้อเลย แต่พอมาวันนี้เราให้นางวาดรูปให้หน่อยเพราะเราจะเอารูปนั้นมาใส่ในงานของนางที่เราทำ เราบรีฟละเอียดมากๆ แต่นางทำผิด เราก็เซ็งๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่อะไรเราก็ให้นางไปแก้รอบ2 เราก็วาดให้ดูเลยว่าเอาแบบนี้ นางก็บ่น บอกว่าท้อมาก เราก็งงว่านางท้ออะไร เพราะเราเพิ่งให้แก้ครั้งแรก นางบอกต้องวาดใหม่ ไม่พอต้องวาดแบบไม่มีเสื้อผ้าอีก(เราว่าเราก็บรีฟละเอียดมากๆแต่สรุปเราก็ผิดเพราะว่าเราให้นางวาดใหม่)

ตอนนั้นคือเวลาบ่ายสามเราขอให้นางส่งตอนก่อนสี่โมง(เพราะงานมันง่ายมากๆ แค่วาดเป็นหุ่น(ที่ไม่สมจริงเป็นแนวอนิเมะ)เราคิดว่าชั่วโมงนึงน่าจะพอ ที่เราให้วาดเพราะเราจะเอาสัดส่วนมาเทียบราคา)เราก็รอ รอจนถึงทุ่มกว่าๆ เราก็ทักไปทวงนางก็ตอบกลับมาว่าไม่ต้องเทียบสัดส่วนแล้ว เอาราคาเดิม(ซึ่งน่าจะเป็นราคาแรกที่เราทำ) กลายเป็นว่าเราต้องทำใหม่ คราวนี้เราท้อแล้วค่ะ ในหัวมันตีกันไปหมดเลยทั้ง เราบรีฟไม่ดีหรอ? งานเรามันยากไปหรอ? ที่เราส่งให้ดูตอนนั้นมันได้กดเข้าดูมั้ย? และอีกมากมาย จนเราเครียดมากๆ กลายเป็นว่าเราเป็นคนอ่อนไหวไปชั่วขณะเลย เจออะไรนิดหน่อยๆก็ไม่ได้ร้องไห้หมด แค่เราจะพิมพ์คำว่าร้องไห้น้ำตาก็จะไหล

แล้วคือเราเป็นคนที่ค่อนข้างคิดมาก หลายๆเรื่องในอดีตมันก็จะกลับมาในเวลาแบบนี้ มันกลายเป็นว่าเราเครียดจนแทบจะไม่อยากจะทำอะไรแล้ว ไม่อยากได้ยินอะไรเลย เรารู้สึกเมือนเราเป็นคนบ้าเลย เพื่อนเราเขาปฏิเสธได้ง่ายมากโดยไม่นึกถึงเลยว่างานที่เราทำให้นางมันจะพังขนาดไหน จากที่เต็มร้อยตอนนี้ถ้าเป็นงานมันเหลือไม่ถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าความรู้สึกเรามันแทบจะไม่เหลือเลยค่ะ เราต้องวางแพทเทิร์นข้อมูลใหม่หมด นางอยากเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนบางทีนางก็ไม่บอกเราเลย

นางดูไม่สนใจไม่ใส่ใจงานเลย ไม่อยากวาดอะไรก็ไม่ฝึกไม่ลอง ปฏิเสธอย่างเดียว เราเลยคิดว่าถ้านางเจอลูกค้าจริงๆมันจะเป็นยังไง(อันนี้เราเปรียบเหมือนว่าเราเป็นลูกค้าจำลองเพราร้านนางให้แก้งานฟรี2ครั้ง และให้บรีฟละเอียดๆ)แต่นางดูเป็นคนที่อ่านแบบให้พอเข้าใจแต่ไม่ละเอียด เพราะแค่เราลองสั่งงานจากนางนางก็บ่นแล้ว บอกท้อ ต่างๆนาๆ นางแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่บอกข้อมูลของร้าน แล้วเรา็เอาไปทำให้มันสวยงาม และนางก็ต้องตอบแชทในเฟส(เราตอบแชทลูกค้าในทวิต) และนางก็แค่วาดตามที่ลูกค้ารีเควส และส่งงาน(นางอาจจะทำเยอะเพราะนางคือเจ้าของ)

บางทีเราก็คิดนะคะว่าเราเป็นโรคซึมเศ้ราแต่เราไม่อยากมโนเราเลยเปลี่ยนความคิดเป็นว่าเราแค่เป็นคนที่คิดมาก เครียดมาก ตอนนี้ในใจเรามันมีหลายอย่างที่อยากระบายมากๆ มันอึดอัดไปหมด แต่มันเอาออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ด้านล่างนี้ข้อความที่เราระบายลงในโน๊ตนะคะ

เจอเรื่องหนักๆมาเยอะจน sensitive ชั่วขณะ กลายเป็นว่าแค่เจอคลิปน่ารักๆก็ร้องไห้ได้ คือมันสุดแล้วจริงๆ

มันอึดอัดนะ กับการที่เป็นแบบนี้อะ มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้า อยากด่าตัวเองให้หยุดร้องให้ได้

แต่มันทำไม่ได้ หลายๆอย่างมันอยู่ในหัวเต็มไปหมด มีอะไรให้คิดเต็มไปหมด มันอึดอัด

มันอยากจะพูดแต่พูดไม่ได้ อยากระบายให้ใครสักคนแต่ก็กลัวโดนรำคาญ

แค่คำพูดประโยคเดียวก็ทำให้ร้องไห้ กลายเป็นคนอ่อนไหว

โคตรทรมานเลย เวลาต้องกลั้นเสียงสะอื้น

ไม่อยากทำอะไรเลย อยากอยู่เฉยๆ

แต่มันทำไมได้ เครียดมากๆ

และใช่กูกำลังร้องไห้

เราจะถือซะว่ากระทู้นี้เราได้ระบายมันออกมาส่วนนึงนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🙏

ขออนุญาตแท็กเกี่ยวกับแนวสุขภาพจิตและจิตแพทย์นะคะ ไม่รู้ต้องแท็กห้องอะไรจริงๆ