เราเป็นคนหนึ่งที่ชอบโดนเพื่อนในกลุ่มแกล้ง ซึ่งส่วนใหญ่เราก็ไม่ชอบอ่ะ แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มเวลาโดน ทั้งๆที่ในใจคือโคตรเสียความรู้สึก
เวลาเราเล่นมุข หรือพูดอะไร เพื่อนก็จะบอกว่า รำคาญ หยุดเล่นเถอะ ไปไกลๆ ปวดหัว พอเราโดนด่าแบบนี้ก็ต้องยิ้มกลับดิ แต่ที่จริงข้างในมันไม่ใช่ไง
เราชอบพูดกันว่า เพื่อนกันก็ต้องเข้าใจกัน คือเราเข้าใจนิสัยเพื่อนทุกคนนะ แต่เราก็รับไม่ได้อ่ะ เรายอมรับว่าเรื่องความรู้สึกเราอาจอ่อนแอ่ไป อ่อนไหวไป แต่การที่เพื่อนอยากให้เราเข้าใจตัวเขาเอง เราก็อาจให้เพื่อนให้เข้าใจเราเหมือนเรา
บ่อยครั้งที่เราเคยพูดออกไปหรือโมโหออกไปว่าไม่ชอบ แต่กลับกลายเป็นว่า ทุกคนมองเป็นเรื่องตลก อันที่จริงนั้นแทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าเราต้องแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียว เพราะเครียดสุดๆ เรื่องทำร้ายจิตใจกัน ต่อให้จะเป็นเรื่องตลกหรือเรื่องจริง มันก็เจ็บปวดอยู่ดี
บางทีเราก็พยายามจะพูดออกไป แต่ก็ไม่มีใครฟังอยู่ดี

คุณอาจเป็นคนตรงๆ ไม่คิดอะไร ไม่มีเจตนาแอบแฝง แต่กับอีกคนหนึ่งอาจเจ็บปวดเพราะความคิดเหล่านี้ รู้มั๊ย?เราเจอคนแปลกหน้าด่าเรา เรายังไม่เสียใจเท่าเพื่อนด่าเรา กับคนแปลกหน้าอาจจะแค่รู้สึกกันหรอ? แต่กับเพื่อน เพื่อนคือเพื่อนของเรานะ เข้าใจเราหน่อย เราก็มีความรู้สึกนะ

เราอาจจะเขียนงงๆหน่อยนะ คำมันอยู่ในหัวเยอะมากจนอยากระบาย แต่ก็ไม่รู้จะระบายกับใคร เพราะกลุ่มเพื่อนสนิทก็เป็นแบบนี้ทุกคน พูดไปก็ไม่ฟังแบบเอามาล้อเลียนอีก เวลาเราเงียบใครก็เอาไปนินทาลับหลัง เราพยายามมองหลายมุมแล้วเรื่องนินทาเรา แต่เราแค่ไม่ชอบที่ทุกคนทำเหมือนเราเป็นตัวตลก
สุดท้ายแค่อยากให้หันมาใส่ใจกัน ไม่ใช่เห็นเกรงใจก็เล่นได้ทุกเรื่อง โดยที่ไม่ใส่ใจความรู้สึกกันเลย
การที่ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวโดยไร้ที่ระบายเป็นอะไรที่อึดอัดที่สุดในชีวิต