ตอนนี้เราอายุ 28  แล้ว มีความรู้สึกว่าอยากออกมาเริ่มต้นชีวิตของตัวเองบ้าง

    ก่อนหน้านี้เราอยุ่กับ พ่อแม่มาโดยตลอด มีออกไปทำงานต่างจังหวัดได้ประมาณ1ปี แต่ก็มีเหตุทำให้กลับมาอยู่กับครอบครัว เลยได้ทำงานใกล้บ้าน ช่วยงานที่บ้าน ไม่เคยมีของใช้ที่สร้างมาด้วยตัวเอง จะมีก็คือของที่บ้าน เหมือนรถก็พ่อแม่เป็นคนออก แล้วเอาเงินเราช่วยผ่อน หนี้สินต่างๆ เราช่วยเค้าจ่ายเหมือนกัน เงินเดือนแต่ละเดือนที่เราได้คือช่วย ครอบครัว ประมาณ 80% เราเหลือเก็บไว้ใช้เองแค่ไม่กี่บาท

   แล้วตอนนี้เรามีความคิดที่อยากออกมาใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง แต่เราก็ยังเป็นห่วงครอบครัว เพราะพ่อแม่เราก็อายุเยอะ สุขภาพก็ไม่ค่อยจะดี หนี้สินครอบครัวก็ยังมีอยู่ ค้าขายก็ไม่ค่อยจะดีเหมือนก่อนหน้าที่จะมีโรคโควิด

  เราอยากมีความกล้าที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น แค่อยากออกมาไม่ได้จะทิ้งทุกอย่าง หนี้สินอะไรก็ยังช่วยจ่ายแต่เราไม่กล้า มันเป็นความกังวลคิดมาก แค่เรารู้สึกว่าอยุ่ตรงนี้แล้วมันเหนื่อยอยุ่ตรงนี้แล้วมันไม่มีความสบายใจให้เราเลย มันเป็นความกดดัน ที่พวกท่านไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่ก็ไม่เคยถามความคิดเห็นเราบ้างเลย

ป.ล.เราไม่กล้าที่จะพูดเรื่องนี้กับใคร คนรอบข้างจะคิดว่าอยู่กับพ่อแม่จะสบายแต่บางทีมันก็ไม่ใช่