สวัสดีค่ะ ขอเล่าถึงประวัติและอาการของพี่ชายก่อนนะคะ
พี่ชายเราป่วยมาประมาณ 10+ ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยวัยรุ่น จนปัจจุบันจะ 40 แล้วค่ะ
ก่อนหน้านี้รักษาที่รพ.ศรีธัญญาค่ะ แต่ก็เป็นๆหายๆมาตลอด เพราะเขาไม่ยอมกินยา หยุดยาเอง อาการก็จะกำเริบ
ประกอบกับกินเหล้าสูบบุหรี่ด้วยค่ะ (เข้าใจว่าไม่ควรให้คนไข้หยุดยาเอง แต่ในทางปฏิบัติคือมันยากมากเลยค่ะ เขาไม่ยอมกินยา ไม่ยอมไปหาหมอเลย เพราะเข้าใจว่าตัวเองไม่ได้บ้า) ยอมรับว่าจนมาถึงปัจจุบันคืออาการหนักขึ้นเยอะกว่าแต่ก่อนมากค่ะ

ปัจจุบันตอนนี้คือไม่ได้กินยามาประมาณ 3-4 เดือนแล้วค่ะ แน่นอนว่าอาการกลับมากำเริบ
อาการคือจะกินเหล้าหนักมาก แทบจะ 24 ชม. ขอเงินพ่อ ขอเงินพี่น้องมั่วไปหมด เวลาเมาก็จะหาเรื่องคนในบ้าน
ไม่หลับไม่นอน พูดคนเดียวทั้งวัน บางทีนั่งๆอยู่ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์ไปพูดจาเพ้อเจ้อกับญาติ เอาข้าวไปเทในถังน้ำดื่มแกล้งคนในบ้าน
พูดจาเพ้อถึงเรื่องที่ไม่มีอยู่จริง เช่น ถือถังดับเพลิงแล้วบอกพ่อว่าจะเผาคำสาป 

บอกตรงๆตอนนี้ทุกคนในบ้านอยู่กันแบบหวาดกลัวมากๆๆค่ะ จนเราบอกพ่อว่าเราจะขอย้ายไปอยู่ข้างนอก เพราะมันเครียดมากจริงๆ แต่เราก็ห่วงคนที่ยัง ยู่บ้านเดียวกับเขาอยู่ดี บางทีก็คิดนะว่าเมื่อไหร่จะหมดเวรหมดกรรมกันสักที เราหรือเขาจะตายก่อนก็ไม่รู้
ปรึกษากับพ่อบอกว่าต้อง admit ที่รพ.แล้วนะ เพราะคนที่บ้านไม่สามารถควบคุมเขาได้แล้ว แต่พ่อก็เหมือนจะใจไม่แข็งพอ ไม่รู้จะทำยังไง ประกอบกับที่รพ.ก็ไม่รับตัวด้วยค่ะ คุณหมอบอกว่าเขายังมีสติอยู่ (มีสติแต่พูดจาไม่รู้เรื่องและไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันได้แล้วค่ะ กินเหล้าตลอด 24 ชม.)
อาการกำเริบรอบนี้พี่ชายก็ไม่ยอมไปหาหมอแล้วด้วย เพราะครั้งล่าสุดที่ไปคือมีคนที่รพ.บอกว่าเขาหายแล้ว เขาจึงปักใจเชื่อว่าไม่จำเป็นต้องกินยาแล้วตั้งแต่วันนั้น

ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ความรู้สึกคือมันเครียดมันแย่ไปหมด เหมือนเป็นปัญหาที่ไม่มีทางแก้และไม่รู้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่ 
อยากรบกวนขอคำปรึกษาหรือเพื่อนๆที่มีประสบการณ์แชร์กันหน่อยค่ะ