ผมกับแฟนคบกันมาได้ 6 ปีแล้วครับ เราสองคนอยู่คนละจังหวัดห่างกันประมาณ 220 กิโล แฟนอายุ 26 ส่วนผม อายุ 27 สถานะผมกับแฟนยังไม่ได้แต่งงาน ยังไม่มีลูก แฟนผมเธอเป็นลูกสาวคนโตมีน้องสาว 1 คน มีทั้งพ่อและแม่ เธอกับน้องสาวเรียนจบแล้วทั้งคู่ และทำงานแล้ว ปัจจุบันแฟนผมเธอรับราชการอยู่อีกอำเภอนึงในจังหวัดบ้านเกิด ที่ทำงานเธอห่างจากบ้านไม่ถึง 30 กิโล  ส่วนผมเป็นลูกชายคนเดียวอยู่กับแม่ 2 คน แม่ผมปัจจุบันอายุ 54 แข็งแรงดีไม่มีโรคประจำตัว ณ หลังจากผมเรียนจบอายุ 26 (จบช้าเนื่องจากลาออกมาหาเงินอยู่ 3 ปีเพื่อเรียนต่อ เนื่องจากฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีครับ)ในระหว่างเรียนก็มีทั้งแม่แล้วก็แฟนคอยซัพพอร์ต คอยให้กำลังใจจนผมเรียนจบ หลังจากที่ผมเรียนจบแฟนผมขอให้ผมยมาอยู่กับเธอที่ต่างจังหวัดเพื่อเริ่มทำงานในตอนแรก ผมก็กังวลเรื่องว่าถ้าไปแล้วแม่ก็ต้องอยู่คนเดียว ถึงจะมีบ้านญาติๆอยู่ใกล้กันก็เหอะ แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเลือกมาอยู่กับแฟน เพราะคิดว่า มาทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนสอบบรรจุให้ได้ก่อนแต่งงานแล้วค่อยพากันย้ายไปบ้าน ในตอนนี้ผมยังไม่ได้บรรจุแต่ก็สอบเข้าได้ทำงานเป็นลูกจ้างหน่วยงานรัฐแห่งนึง ในจังหวัดที่แฟนอยู่ ก็อยู่ ตอนนี้ทุกอย่างดูโอเคร จนกระทั้ง ผมเริ่มเป็นห่วงแม่มากขึ้นและรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ ทำให้ผมเริ่มไม่มีความสุข ผมเริ่มคิดเปรียบเทียบกับแฟนผมที่เธอสามารถกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่เธอได้ทุกสัปดาห์ สามารถไปสังสรรค์กับเพื่อน ไปเจอเพื่อนได้ เกือบทุกเดือน กลับกันผมหันมองมาที่ตัวเอง ผมกลับไม่สามารถทำแบบนี้ได้ เนื่องจากเพื่อนที่สนิทๆกัน ก็อยู่ที่จังหวัดผมทั้งหมด ยิ่งตอนนี้แฟนผมมีเรียนต่อที่จังหวัดใกล้เคียง ทำให้เสาร์อาทิตย์ ผมจะต้องไปเฝ้า แล้วก็รอเธอเรียน มันยิ่งทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่านี่กูมาทำอะไรวะ รู้สึกเหมือนตัวเองยอมแฟนทุกอย่าง ไม่มีเวลาให้ตัวเองได้เจอ ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำ บางทีผมก็อดคิดไม่ได้ว่าแฟนผมเห็นแก่ตัว และแล้ววันนี้ มันก็เกิดเหตุการที่ทำให้ผมต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่าผมควรจะหยุดแค่นี้ดีไหม เนื่องจากผมเริ่มสังเกตุว่าแฟนผมเธอไม่มีท่าทีหรือแพรนว่าในอนาคตจะย้ายไปอยู่กับผมที่บ้านเลย คือเธอเริ่มพูดคุยมห้ผมฟังว่าเธอจะทำบ้านให้แม่เธอ ผมก็ไม่ได้อะไร(ลืมบอกผมกับแฟนอยู่บ้านพักราชการ ) แต่เหตุมันเกิดเมื่อผมถามเธอว่า นี่ไม่คิดจะย้ายไปอยู่กันหรอ ดูลงทุนกับที่บ้านมากเลย ไม่เผื่อเงินไปอยู่ที่บ้านหน่อยไหม หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้ แล้วตอบกลับมาว่า เธอไม่ไป จะให้เธอไปทำไม การงานเธอมั่นคงอยู่นี่แล้ว เธอบอกว่าให้ผมพาแม่มาอยู่ด้วย ซื้อบ้านอีกหลัง 1 อยู่ สรุปคือผมต้องยอมเธอ ถ้าผมทำอย่างที่เธอเสนอไม่ได้ เธอก็บอกงั้นก็จบกันสะตั้งแต่วันนี้ เธอต้องการคนที่อยู่กับเธอได้ พูดง่ายๆก็คือเธอ จะไม่ย้ายแน่นอน อันนี้ผมเข้าใจเธอนะ เธอมั่นคงแล้ว ก็คงเป็นผมที่ต้องตัดสินใจเลือก ระหว่างอยู่กับเธอทำงานซื้อบ้านแล้วพาแม่มาอยู่ด้วย แต่ประเด็นคือผมรู้จักแม่ผมดี ถ้ามาแกก็จะไม่มีใครเลย ญาติพี่น้อง ก็ไม่มี  หรืออีกทางคือผมกับเธอจบกันสะตั้งแต่ตอนนี้ แล้วผมกลับไปอยู่บ้าน