สองเดือนที่ผ่านมาเราจะรู้สึกเศร้าหดหู่เวลาช่วงดึกที่ต้องอยู่คนเดียว เพราะเราเครียดเรื่องแฟนเก่า เครียดเรื่องครอบครัว เพราะเราเรียนจบแล้ว ต้องกลับไปทำงานที่บ้าน ตอนนี้เรากลับมาอยู่ที่บ้านถาวรแล้ว เราเตรียมใจมาเยอะมากๆ คิดว่ามันต้องดี ต้องปรับตัวได้ แต่ตอนนี้มันแย่กว่าที่คิดไว้มาก ความรู้สึกตอนนี้ทุกๆวัน เหมือนเราใช้ชีวิตไปแค่นั้น ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความสุข คิดแค่ว่าเดี๋ยวก็ตายอยู่ๆไปเถอะ ถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เราเคยคิดหาวิธีฆ่าตัวตาย แต่ก็ยังไม่กล้าทำ แต่แอบกลัววันหนึ่งจะกล้าทำ คือเรายังไม่อยากตาย แต่อยู่ไปตอนนี้มันไม่มีความสุขเลยค่ะ มันมีแต่ความเศร้าหดหู่ และตอนนี้เรากลายเป็นคนไม่มีภูมิต้านท้านกับคำพูดที่มันแรงๆ คือได้ยินอะไรที่มันลบๆเราจะรู้สึกดาวห์ทันที

แต่เราพยายามฮีลตัวเองให้รู้สึกดีขึ้น  ให้มีความสุข แต่มันก็มักจะกลับมาเป็นอีกเหมือนเดิม

เราควรพบจิตแพทย์มั้ยคะ หรือมีวิธีที่ทำให้เราดีขึ้นได้บ้าง