คือเราย้ายเข้ามาอยุ่บ้านสามีตั้งแต่มีลูก งานบ้านเป็นเราที่รับผิดชอบอยุ่คนเดียวทั้งหมด เพราะเกรงใจพ่อกับแม่เขา บางทีพ่อของสามีก็ช่วยทำถ้าวันใหนเราตื่นสายกว่า สายนี่ไม่ใช่8-9โมงนะคะ แค่6โมงครึ่งเราก็ว่าสายแล้ว เราต้องตื่นแต่ตี5ครึ่งลุกมานึ่งข้าว หุงข้าวด้วย เพราะคนในครอบครัวเขาบางทีอยากกินข้าวสวย ทำกับข้าวไว้ให้เสร็จก่อนน้องสาวเขาออกไปทำงาน เพราะเขาจะได้ห่อไปกินด้วย ส่วนแม่สามีท่านไม่ค่อยแข็งแรง ท่านก้มไม่ได้ ท่านเลยไม่ค่อยได้ทำอะไร รวมๆแล้วเรารักครอบครัวสามีเหมือนพ่อแม่และรักน้องสาวเขาเหมือนน้องแท้ๆ  ส่วนตัวเราแยกจากพ่อแม่มา เรร่อนไปทุกที่หมายถึงทำงานนะคะ ตามเพื่อน ตามคนรุ้จัก จนได้มาเจอสามีคนนี้ ไม่มีใคร ถึงไม่มีเงินสักบาทก็ยอมอด ไม่เคยเอ่ยปากขอใคร เริ่มเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราไม่โอเคกับนิสัยของสามี เขาติดเกม เงินหามาได้ก็ผ่อนรถเขา โทรศัพท์เขา2เครื่อง นี่ก็มีแพลนจะออกมอไซอีก ค่านมลูกก็ไม่เท่าไหร่ ลูกกินนมถูก เขาใช้คนละครึ่งที่รัฐบาลให้มา ส่วนแพมเพิดก็บัตรคนจนเราบ้าง เขาเป็นคนสูบบุหรี่เปลืองมาก กินเบียร์ก็เปลือง คือเข้าใจว่ากินที่บ้านนานๆทีไปกินกับเพื่อน แต่คือกลับจากทำงาน นั่งกินเบียร์ สูบบุหี่ชิวๆนั่งกดเกมส์ไปด้วย พอเสร็จเข้ามาทานข้าว อาบน้ำนอน เปิดยูทูปดู และเขาชอบเปิดทิ้งไว้ทั้งคืน ถ้าหยุดเล่นนี่คือสึกตัวละเปิดใหม่ เอาง่ายๆคือขาดไม่ได้ เช้ามาบางวันไม่อาบน้ำละคือแต่งตัวไปทำงานเลย ชีวิตเขาเหมือนตัวคนเดียวอ่ะ อะไรที่อร่อยเขาไม่เคยซื้อติดไม้ติดมือมาฝากเราทั้งที่เราอยุ่บ้านเลี้ยงลูกไม่ได้ไปใหน บ้านก็อยุ่ทุ่งนา เพื่อนก็ไม่มี เรานี้อกจะแตกตาย วันๆดูแต่ลูก ตกแลงมาก็หาทำกับข้าวไว้ให้ทุกคน เงินถ้าไม่ขอเขาก็ไม่เคยถามไม่เคยยื่นให้ เคยขอซื้อผ้าอนามัยทิ้งไว้ให้เรา60บาท เวลาน้องสาวแฟนชวนไปตลาด เราไม่มีเงินนี่อายมาก ปฏิเสธไม่ไปตลอด  ประเด็นคือ เอาง่ายๆ เขาหาใส่แต่ตัวเขา ไม่เคยคำนึงถึงเรา เงินเขาจะไม่ให้ยุ่งเลย เรามาคิดดูแล้วอยุ่กันไปเราไม่มีอะไรเป็นของตัวเองแหน่ๆ เพราะแต่ก่อนจะมีลูกเช่าห้องอยุ่ก็มีแต่เราที่จ่ายทุกอย่าง ยกเว้นงวดรถเขา เราจะไม่รับผิดชอบ เพราะให้เขาหาจ่ายเอง เงิน้ดือนเขาเยอะกว่าเรา  เราเคยหมดความอดทนละครั้งนึง เราก็พูดออกไปหมด เทอต้องช่วยเราบ้างนะ นุ้นนี่นั้น  เขาก็สำนึกได้แค่2-3เดือน หลังจากนั้นก็เหมือนเดิม ยิ่งมาอยุ่บ้านเขา เขายิ่งได้ใจ บ้านไม่ต้องเช่า ข้าวไม่ได้ซื้อ และอีกอย่างเขาเป็นคนที่แบบไม่ให้ความร่วมมือหลายๆอย่างเช่น ถุงเท้าจะถอดไว้ใหนก็ถอด เสื้อผ้าต้องได้ตามเก็บทุกที่ เราเลยคิดว่าเราไม่อยากอยุ่แล้วอ่ะ แต่เราไม่มีที่ไป ลูกน้อยอีก เราเบื่อมาก ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ แล้วต้องทำยังไง หอบลูกไปใหน เราอึดอัด เบื่อหน่ายกับนิสัยสามี อยากหนีให้พ้นๆไป แต่ไม่กล้าทิ้งลูกไว้กับเขา เพราะแม่สามีคงดูแลไม่ได้ ท่านไม่แข็งแรง ต้องทำยังไงดีคะ