สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลยยย เนื่องจากตอนนี้เกิดความอึดอัดใจอย่างมาก ถึงมากที่สุดดด เราอยู่กับคุณยายและป้ามาตั้งแต่เด็กค่ะ พ่อแม่เลิกกันต่างคนต่างไปมีครอบครัวใหม่ (สาเหตุการเลิกกันของพ่อแม่เรา มาจากการที่คุณยายและป้า ไม่ชอบพ่อของเราค่ะ ด้วยหลายเหตุผล ทำให้ยุต้องเลิกกัน) คุณยายและป้าก็เลี้ยงเรามีตั้งแต่เด็ก ยอมรับเลยนะ เค้าทั้ง2 คนรักและเป็นห่วงเรามากๆๆ รวมถึงห่วงสุดๆด้วยยย ตอนเด็กๆ เค้าพูดอะไร บอกอะไร เราก็ฟังหมด เชื่อตลอดไม่เคยออกนอกกรอบที่เค้าวางไว้เลยค่ะ แต่พอเราโตขึ้น เรามีความคิดเป็นของเรา แล้วเราเริ่มฟังเค้าน้อยลง พอไม่ฟัง ไม่ทำตาม ก็เริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นค่ะ บอกตรงๆนะค่ะ แทบไม่อยากอยู่บ้านเลยย หลักๆเรื่องที่บังคับและทำให้หนักใจที่สุดก็มี 2 เรื่องค่ะ (ขอแยกเป็นข้อนะค่ะ จะได้ดูไม่ยาวมาก)
1. ครอบครัวบังคับให้ไปทำงานราชการค่ะ ปัจจุบันทำบริษัทเอกชน งานหนักเอาเรื่องค่ะ แต่ว่าเราชอบบสายงานที่ทำค่ะ ไฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กๆ >สายงานนี้ไม่มีในข้าราชการด้วย< เค้าว่าเราสารพัดเลยว่า อย่าโง่ให้บริษัทมันหลอกใช้อยู่ได้ มันไม่เลี้ยงให้ใครเติบโตหรอก เมื่อไหร่จะตาสว่างสักที ทั้งว่า ทั้งด่า พูดเป็นชั่วโมงๆ ทำข้าราชการเลี้ยงเราไปจนแก่บลาๆๆ เหนื่อยที่จะฟังค่ะ ทำได้แค่เงียบไป แปบๆก็กลับมาพูดใหม่ ว่าอีก ด่าอีก รู้นะค่ะว่ามันคือความหวังดีของผู้ใหญ่ แต่เราเชื่อนะค่ะ ว่าสิ่งที่เราชอบจะทำให้ในชีวิตเราประสบความสำเร็จได้เหมือนกัน ถ้ารู้จักการวางแผนเงินออมในอนาคตที่ดี เราน่าจะไม่มีปัญหา
2. เรื่องที่ 2 หนักไม่แพ้กันเลยค่ะ เรามีแฟน แต่ครอบครัวไม่ชอบแฟน คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ครอบครัวชอบคิดว่า ที่เราดื้อขึ้นทุกวัน ไม่ฟังเค้าเลย เป็นเพราะเราไปฟังแฟนเราค่ะ ทั้งที่ความจริง แฟนไม่มายุ่งเกี่ยวหรือชี้แนะอะไรในชีวิตเลย ต่างคนต่างคิด อยากทำอะไรก็ทำ อีกอย่างครอบครัวมองว่า ที่บ้านแฟนฐานนะไม่ดี จะมามองทรัพย์สินของครอบครัว หวังสบายทางลัดดด ยังบอกอีกว่า ถ้าไม่มีตังเค้าอาจจะไม่สนใจก็ได้ บอกตรงๆนะค่ะกลัวมากๆ กลัวจะไปซ้ำรอยกับอดีตที่ครอบครัว ยุให้พ่อแม่เราเลิกกัน เราไม่อยากมีชีวิตแบบนั้นค่ะ อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่พอมานั่งคิดอนาคตที่วาดไว้ คิดว่ายากแล้วล่ะค่ะ

อยากขอคำแนะนำเพื่อนๆค่ะ ว่าควรจะทำยังไงดี ให้ครอบครัวหันมามองความรู้สึก มองความสุขจากสิ่งที่เราเลือกเองบ้าง แล้วมันผิดไหมคะ ที่จะไม่ทำตามในสิ่งที่เค้าแนะนำ รู้ว่าหวังดีค่ะ แต่มันอึดอัดใจเกินไปที่จะทำตาม ทุกวันนี้นั่งเครียดเกือบทุกวันเลยค่ะ ไม่อยากคุยกับใครเลย ไม่อยากอยู่บ้านเลยด้วยย มันกลายเป็นพอเห็นหน้าเค้าแล้วมันท้อ >> รบกวนเพื่อนๆให้คำแนะนำด้วยนะค่ะ<<