สวัสดีค่ะคือหนูเป็นคนที่ชอบคิดมากตลอดเวลาค่ะหนูเริ่มคิดมากมาตั้งเเต่ม.1ค่ะเเต่หนูก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติเเต่มันเริ่มคิดมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้หนูอยู่ม.3เเล้วค่ะเวลาคิดมากหนูก็จะปวดหัวค่ะเพื่อนๆก็ชอบบอกกับหนูว่าหนูคิดมากเกินไปดูเครียดตลอดเวลาเเล้วตอนนี้หนูก็ชอบหมกตัวอยู่เเต่ในห้องไม่ออกไปเจอผู้คนเเม้เเต่คนในบ้านวันนึงก็เจอหนูไม่ถึงชั่วโมงค่ะพอออกไปข้างนอกก็ไม่ชอบที่มีคนมากๆหนูชอบอยู่เเต่ในห้องมืดๆรู้สึกว่ามันคือเซฟโซนที่ดีที่สุดเเล้วค่ะเพราะรู้สึกว่าไปข้างนอกก็ไม่มีใครเข้าใจเวลาเครียดก็ต้องเก็บไว้คนเดียวหรือบางทีหนูอธิบายไปเเล้วเเต่มันก็กลับมาจมกับความรู้สึกเดิมๆค่ะเหมือนพูดไปก็ไม่มีประโยชน์เเล้วที่สำคัญคือหนูทะเลาะกับพ่อเเม่บ่อยด้วยค่ะเเล้วเวลาทะเลาะกันเสร็จหนูก็จะมาร้องไห้ในห้องส่วนใหญ่ทะเลาะกันเรื่องบังคับหนูเกินไปเเล้วชอบกดดันหนูมากๆเเล้วยอมรับในสิ่งที่หนูเป็นไม่ได้ซึ่งความรู้สึกมันเเบบเเย่มากๆเลยค่ะจนบางครั้งหนูก็ทำร้ายตัวเองจนไปถึงขั้นคิดจะฆ่าตัวตายเเต่หนูก็กลัวพ่อเเม่เสียใจเเล้วพอพ่อเเม่เเก่ตัวไปจะไม่มีใครดูเเลเเต่เรื่องที่หนูเครียดหรือเรื่องอะไรพ่อเเม่หนูจะไม่รู้นะคะเพราะหนูไม่อยากให้ท่านมาคิดมากหรือไม่สบายใจเรื่องของหนูเเต่หนูกลัวว่าถ้าปล่อยให้เป็นเเบบนี้ไปเรื่อยๆอาจจะเเย่กว่าเดิมหนูอยากทราบว่าหนูควรไปพบจิตเเพทย์มั้ยเเล้วค่าใช้จ่ายเยอะมั้ยคะเพราะบ้านหนูไม่ค่อยมีตังค์ค่ะ