สวัสดีค่ะ เล่าก่อนว่าเป็นเด็กที่เเบบเรียนปานกลางเกรดเฉลี่ย 3.5อัพตลอด เป็นเด็กค่อนข้างกิจกรรม ไม่เคยทะเลาะกับใคร  ปีนี้อยู่ม.5ค่ะ ด้วยความที่หนูเป็นพี่คนโตสุดมีน้อง2คน
อยู่ประถมเเละม.ต้น ครอบครัวหนูเลยจัดได้ว่ามีพอกินพออยู่ ขัดสนบ้างเเต่กินข้าวครบทุกมื้อ  ไม่ค่อยมีปากเสียง หนูชอบกังวลว่า
-เราจะทำอะไรตอนโต
-เราต่อมหาวิทยาลัยอะไร ค่าเทอมเท่าไร
เเพงไหม พอเเพง รู้ตัวเลยว่าไม่ไหวเเน่ๆๆ
พ่อเเม่ลำบากแน่ๆ น้องอีกสองคนจะทำไง  เเล้วเราต้องผ่อนบ้านต่อจากพ่อเเม่ที่(ใกล้)เกษียณ ทุกอย่างเเบบวุ่นวาย
จนหนูเริ่มนับ1ใหม่ว่า จะทำอะไรในอนาคต พอเจอเเบบนี้ก็ตึ้บบ!!!!
หนูเคยขอพ่อเเม่อยากทำงานพิเศษนอกบ้าน. เขาบอกว่าตั้งใจเรียนก่อน
ซึ่งหนูเข้าใจเเต่หนูกลัวว่าเขาจะลำบาก ยิ่งคิดยิ่งเครียดเเต่ก็เเบบไม่อยากให้เขารู้ว่าเราเครียดนะ. ปิดเทอมเขาก็ให้หนูดูน้อง ทำความสะอาดบ้าน ช่วยงานบ้านทุกอย่าง. มันง่ายมาก เเต่มันเหมือนหนูเอาเเต่พึงพ่อเเม่. หนูอยู่ม.ปลายหนูอยากทำงานไม่อยากเเบบมือขอ มันรู้สึกเกรงใจทุกครั้งที่เวลาไปไหนกินอะไร. เขาต้องมาจ่ายให้เรา. หนูเป็นเด็กที่
-เอาเเต่พึงพ่อเเม่
-ไม่กระตือรือร้น
ฯลฯ
รบกวนตอบหนูหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากๆๆค่ะ