เรื่องคือผมคบกับแฟนมา4ปีกว่า ผมรักแฟนมาก ถึงขั้นหวังแต่งเลย แต่ว่าปัจจุบันผมกับแฟนก็ยังไม่ถึงไหน เคยไปบ้านแค่ครั้งสองครั้ง ความสัมพันธ์ของผมกับแฟนไปถึงขั้นแค่หอมแก้มกับกอดแค่นั้น

   แล้วยิ่งช่วงโควิตครอบครัวเขากลัวโควิตมาก ผมเลยไม่ได้ไปหา ผมคิดถึงแฟนมาก อยากไปหามากแต่ไปไม่ได้ ผมก็อดทน ผมพยายามเข้าหาแฟนผมให้มากขึ้นเลื่อยๆ คือคนนี้ผมรักมาก แต่พอเมื่อคืนนี้ผมได้โทรคุยกัน แล้วคุยเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับแฟน แฟนผมบอกว่า ถ้าถามว่ารักมั้ยก็รักอยู่แต่ไม่ได้มาก แบบรักเลื่อยๆ
   ผมบอกตามตรงว่าผมเศร้ามาก เหมือนแฟนผมไม่ค่อยมีใจให้ผมเลย ผมเลยถามว่าทำไมคิดงั้น แฟนผมเลยว่า ก็เค้ายังกลัวอยู่ กลัวว่าถ้ารักมาก แล้วผมไปบอกเลิกกับเธอๆจะเจ็บมาก (ในความคิดของผมตอนนั้น : แล้วสิ่งที่ผมพยายามตลอด4ปีคือไม่ความหมายเลยหรอ ) ตอนนั้นผมร้องให้แล้วซึมเศร้า ผมควรเลิกดีมั้ยคับ เพราะผมก็เหนื่อยที่ต้องทนเหงาอยู่แบบนี้แล้ว 
ปล.ปัจจุบันผมกับแฟนอายุ18กันนะคับ