เมื่อ 5 ปีก่อนรักผู้ชายคนหนึ่งมากคบกันได้ 2 ปี แล้วสุดท้ายก็เลิกกันไปเลิกด้วยความเข้าใจต่างคนต่างไปใช้ชีวิตโดยเขาเป็นคนเลือกเองเราก็ยอมรับที่จะจบ คือเป็นความรักที่เสียใจมากที่สุดในชีวิต............
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ก็มีคนคุยมาเรื่อย ๆ แค่คุยเท่านั้น คือไม่เคยรู้สึกว่ารักใครเลยสักคนค่ะ....
บางทีคิดว่าเพราะเราเสียใจมากเลยมีจิตใจที่ด้านชา ไม่ใช่ไม่เปิดใจนะคะก็เปิดใจกับทุกคนแต่ความรู้สึกมันก็บอกว่าคนนี้ยังไม่ใช่ก็เลิกคุยกันไป.....
จนมาถึงวันหนึ่งได้คบกับคนที่รักเรามาก ๆ เราก็พยายามที่จะบอกใจตนเองว่าคนนี้คือใช่สำหรับเรา แต่ทำไมใจถึงไม่รู้สึกว่ารักเลย....
เขาบอกรักเรา เราก็ไม่มีความรู้สึกอะไรตอบสนอง เขาดีเอาใจใส่ ให้ความสำคัญกับเรามาก เราก็ไม่มีความรู้สึกแต่รับรู้ว่าเขารักเรามาก.....
โดยส่วนตัวก็ไม่ได้แสดงออกว่าไม่ได้รักเขานะ ในส่วนลึกจิตใจก็คือรู้สึกดีกับเขาแต่ไม่ได้ถึงขั้นบอกว่ารัก เพราะที่คบกันมาเราทำตัวตามปกติของตนเอง เป็นตัวของตัวเองมาตลอด คบกันมา 1 ปี เรรไม่เคยทะเลาะกัน โกรธกันหรืองอนกันเลยค่ะ....
โดยส่วนตัวคิดว่าตนเองแปลกจากคนอื่นไหมที่เป็นแบบนี้.....
มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ......
รบกวนช่วยแนะนำทีนะคะ ว่าจะทำอย่างไรให้รู้สึกว่า "รัก" ขอบคุณค่ะ.....
มีใครที่รักคนยากบ้างไหม ?
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ก็มีคนคุยมาเรื่อย ๆ แค่คุยเท่านั้น คือไม่เคยรู้สึกว่ารักใครเลยสักคนค่ะ....
บางทีคิดว่าเพราะเราเสียใจมากเลยมีจิตใจที่ด้านชา ไม่ใช่ไม่เปิดใจนะคะก็เปิดใจกับทุกคนแต่ความรู้สึกมันก็บอกว่าคนนี้ยังไม่ใช่ก็เลิกคุยกันไป.....
จนมาถึงวันหนึ่งได้คบกับคนที่รักเรามาก ๆ เราก็พยายามที่จะบอกใจตนเองว่าคนนี้คือใช่สำหรับเรา แต่ทำไมใจถึงไม่รู้สึกว่ารักเลย....
เขาบอกรักเรา เราก็ไม่มีความรู้สึกอะไรตอบสนอง เขาดีเอาใจใส่ ให้ความสำคัญกับเรามาก เราก็ไม่มีความรู้สึกแต่รับรู้ว่าเขารักเรามาก.....
โดยส่วนตัวก็ไม่ได้แสดงออกว่าไม่ได้รักเขานะ ในส่วนลึกจิตใจก็คือรู้สึกดีกับเขาแต่ไม่ได้ถึงขั้นบอกว่ารัก เพราะที่คบกันมาเราทำตัวตามปกติของตนเอง เป็นตัวของตัวเองมาตลอด คบกันมา 1 ปี เรรไม่เคยทะเลาะกัน โกรธกันหรืองอนกันเลยค่ะ....
โดยส่วนตัวคิดว่าตนเองแปลกจากคนอื่นไหมที่เป็นแบบนี้.....
มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ......
รบกวนช่วยแนะนำทีนะคะ ว่าจะทำอย่างไรให้รู้สึกว่า "รัก" ขอบคุณค่ะ.....