คือปกติเราจะคุยกับเพื่อนทุกวันเเละเเทบทุกชั่วโมง
จนเรารู้สึกว่าเราอยู่กับเพื่อนมากเกินไป
ทุกครั้งเราจะเปิดโทรศัพท์ทุก5นาทีเพื่อดูว่าใครทักมามั้ย
เเต่พอเราตั้งกระทู้ที่เเล้วไป
ก็คือคนที่เเคร์คนอื่นมากเกินไป
เราเลยไม่ตอบในกลุ่ม เเต่อ่านอยู่ตลอด
เพื่อนก็คุยกันปกติเเหละค่ะ
(เราก็เเอบหวังว่าเพื่อนจะถามอะไรเกี่ยวกับเรามั้ย)
เรารู้สึกว่าอยากเอาเวลาตรงนั้นไปทำอย่างอื่นเเทน
เราก็ไปใช้ชีวิตอย่างอื่นเช่น ไปเดินตลาด
รู้สึกดีค่ะ
เเต่มันเหมือนรู้สึกว่าเราห่างจากเพื่อน
เเละรู้สึกว่ามันซึมเล็กน้อย
เราก็คิดภาพที่เราไปโรงเรียนเราจะคุยกับเพื่อนปกติ
หรือเราจะเงียบๆ เพราะปกติเราพูดมากค่ะ
จริงๆเราเเค่อยากเล่าความรู้สึกนี้
ความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้
บอกเพื่อนสนิทไปมันก็บอกว่าอย่าคิดมาก
เเล้วมันก็หาย เลยมาระบายในนี้ค่ะ😊
ใครเป็นเหมือนกันไหมคะ อยู่กับตัวเองมากขึ้น
จนเรารู้สึกว่าเราอยู่กับเพื่อนมากเกินไป
ทุกครั้งเราจะเปิดโทรศัพท์ทุก5นาทีเพื่อดูว่าใครทักมามั้ย
เเต่พอเราตั้งกระทู้ที่เเล้วไป
ก็คือคนที่เเคร์คนอื่นมากเกินไป
เราเลยไม่ตอบในกลุ่ม เเต่อ่านอยู่ตลอด
เพื่อนก็คุยกันปกติเเหละค่ะ
(เราก็เเอบหวังว่าเพื่อนจะถามอะไรเกี่ยวกับเรามั้ย)
เรารู้สึกว่าอยากเอาเวลาตรงนั้นไปทำอย่างอื่นเเทน
เราก็ไปใช้ชีวิตอย่างอื่นเช่น ไปเดินตลาด
รู้สึกดีค่ะ
เเต่มันเหมือนรู้สึกว่าเราห่างจากเพื่อน
เเละรู้สึกว่ามันซึมเล็กน้อย
เราก็คิดภาพที่เราไปโรงเรียนเราจะคุยกับเพื่อนปกติ
หรือเราจะเงียบๆ เพราะปกติเราพูดมากค่ะ
จริงๆเราเเค่อยากเล่าความรู้สึกนี้
ความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้
บอกเพื่อนสนิทไปมันก็บอกว่าอย่าคิดมาก
เเล้วมันก็หาย เลยมาระบายในนี้ค่ะ😊