กระทู้นี้ ชวนมาเล่า 
หลังจากที่ผ่านการทำงาน สั่งสมประสบการณ์ทำงานเพิ่มมากขึ้น 
ความรู้สึกและมุมมองที่มีต่องาน ตอนที่เพิ่งเริ่มทำงานใหม่ ๆ กับตอนนี้แตกต่างไปยังไงบ้างคะ 



จขกท. ตอนที่เรียนจบ เริ่มทำงานใหม่ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยค่ะ 
ทำงานตามที่หัวหน้างานและผู้จัดการมอบหมาย ไปวันๆ ไม่มี plan ไม่มีเป้าหมายระยะยาวสำหรับงาน สำหรับตัวเอง
เพื่อนบางคน ทำงานไปวันๆ เหมือนกัน  บางคนช่วงกลางวันแทบไม่ทำอะไร รอทำโอที 


หน้าที่รับผิดชอบยังไม่มาก ใช้เวลาว่างไปกับการพูดคุย หยอกล้อเม้าธ์มอยกับเพื่อนๆ พี่ๆ ในแผนก 
เงินเดือนหลังจากหักค่าใช้จ่าย ส่งให้ที่บ้าน ที่เหลือตัวเองก็ใช้หมดเดือนชนเดือนไปกับการช้อปปิ้ง เที่ยวห้าง ดูหนัง กินข้าวมื้อละแพง ๆ  

 

จำไม่ได้ว่ากี่ปี ถึงเพิ่งนึกได้ว่าควรย้ายงานเพื่อขยับเงินเดือน เริ่มวางแผนค่าใช้จ่าย รู้จักประหยัดและเริ่มออมเงิน 
แต่ว่า กว่าจะนึกได้ ก็น่าจะพลาดโอกาส และเสียเวลา หมดไปกับการใช้จ่ายฟุ่มเฟือยพักใหญ่ 

 

ทุกวันนี้ หน้าที่รับผิดชอบมีเพิ่มมากขึ้น งานที่เคยทำแค่ให้มันเสร็จไปวันๆ ตอนนี้มองเป็นแผนงานระยะยาว มองภาพรวมของงาน 
ทั้งยังต้องมองเผื่อผลที่จะตามมา คิดเผื่อคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง  
แผนในชีวิตเริ่มมองเห็นภาพใน 10 ปี 20 ปีว่าจะทำอะไร จะเป็นอย่างไร และทำอย่างไรให้เป็นไปได้ 

 

ไม่ได้ตำหนิความคิดหรือการกระทำของตัวเอง สมัยจบใหม่นั้นเลยนะคะ 
เข้าใจอารมณ์ตัวเองว่า จากคนไม่เคยทำงาน คนไม่เคยหาเงินได้ด้วยตัวเอง คงมีช่วงหลงไป แต่กว่าจะคิดได้ก็ช้านิดนึง 
ตลกตัวเองเมื่อก่อน ทำแม้กระทั่งคำนวณเวลา ค่าแรงต่อวัน ต่อนาที และผลาญเวลาด้วยการจรดเท้าเดินทีละก้าวช้า ช้า คิดว่านี่คือการหารายได้  ถถถ 

 

เล่าเรื่องตัวเองมาเยอะแล้ว  รอฟังเรื่องจากชาวพันทิปบ้างนะคะ 

ความรู้สึกและมุมมองที่มีต่องาน ตอนที่เพิ่งเริ่มทำงานใหม่ ๆ กับตอนนี้แตกต่างไปยังไงบ้างคะ ?