อยากสอบถามมุมมองความคิดเห็นของเด็กกับผู้ใหญ่หน่อยค่ะ แม่ตอนนั้น ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน ไม่มีอะไรซักอย่าง(อายุ38แล้วด้วย) ไอคิวระดับที่คิดว่าถ้าเอาคุกกี้ที่สุกแล้วไปผสมน้ำจะได้แป้งเหมือนเดิม แต่อยากมีลูก โดยคิดว่าตัวเองพร้อมแล้ว เลี้ยงได้ ก็เลยมี สุดท้ายได้ลูกแฝดแล้วมาบอกทีหลังว่า ก็ไม่คิดว่าจะได้ลูกแฝด การตัดสินใจมีลูกตอนไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีวุฒิภาวะทางความคิดและอารมณ์(คุณแม่เป็นคนใจร้อน) พอคิดแค่ว่าอยากมีก็เลยมี ถือเป็นการริดรอนสิทธิของเด็กคนนั้นรึปล่าวคะ เคยถามนางครั้งนึงแล้วนางบอกว่า
''เพราะว่ารักกับพ่อและแม่อยากมีก็เลยมีลูก''  มีแค่นั้นเลยจริงๆ อยากสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆค่ะ