สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องที่จะมาเล่าประสบการณ์ของคุณพ่อเราเอง พ่ออายุ 53 ปี เดิมทีไม่เคยมีโรคประจำตัว (อาจเพราะไม่เคยเข้าตรวจร่างกาย) พ่อเส้นเลือดในสมองแตกเพราะความดันโลหิตสูง เราอยากมาเล่าเพราะตอนที่เกิดเหตุเรากับแม่และครอบครัวก็เข้ามาอ่านประสบการณ์ในพันทิปสร้างกำลังใจได้เยอะเลยค่ะ หากกระทู้นี้มีการพาดพิงถึงผู้ใด หรือสถานที่ใด ต้องกราบขอภัยอย่างสูงเพราะเป็นบันทึกจริง สถานการณ์จริงของน้องสาวค่ะ ทางเรามิได้มีเจตนาใดๆ ที่เป็นเจตนาร้ายเลย ขอกราบขอบพระคุณเจ้าหน้าที่ทุกท่าน คุณหมอ คุณพยาบาล และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องของ รพ.ศูนย์ขอนแก่นที่ดูแลคุณพ่ออย่างดี ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ หากท่านได้เข้ามาอ่าน และทำให้ท่านไม่สบายใจในเรื่องใดนั้น ทางครอบครัวเรามิได้มีเจตนาที่จะสื่อสารในสิ่งที่ไม่ดีแก่ทางท่านเลย ทุกสิ่งล้วนเป็นการชื่นชมท่านที่ช่วยชีวิตพ่อ จนพ่อมีวันนี้ได้ค่ะ ^^
เริ่มเลยละกันนะ.... วันนั้นวันที่ 14 เมษายน 2564 อากาศร้อนมาก บ้านเราตั้งกองผ้าป่าที่บ้าน มีการตั้งกองบุญแบบ Social Distancing เป็นการปฏิบัติแบบชาวบ้านชนบท ไม่ได้เคร่ง รักษาระยะห่าง 100% มีการดื่มแอลกอฮอล์กันบ้างตามประสาคนสูงอายุแถวบ้าน เฮฮา ตามประส (มีคลิปพ่อเต้น ฟ้อนรำในวันนั้นอย่างสนุกสนาน ยังได้โพสต์ Tiktok / Facebook หัวเราะ ขำขันกับน้องๆ ว่าไม่เคยเห็นพ่อสนุกสนานฟีลนี้มาก่อน) ถึงเวลาตอนเย็นแห่กองผ้าป่าไปวัด (เราไม่ได้ไปด้วยเพราะกลัวคนแถวบ้านจะกลัวเราเรื่อง Covid-19 เราเพิ่งเดินทางกลับจากจังหวัดระยอง กลับบ้านที่จังหวัดขอนแก่น)
Ø ต่อไปจะเป็นบันทึกของน้องสาวเรา ที่น้องได้บันทึกไว้ตั้งแต่วันแรก จนวันที่พ่อออกจากโรงพยาบาลค่ะ
เวลา 18.00 น. ของวันที่ 14/04/64 พ่อก็อ่อนแรง ล้มลง แขนขาซ้ายยกไม่ได้ คนที่เห็นเหตุการณ์คิดว่าพ่อเมา เลยไม่ได้เอะใจ ระหว่างนั้นแม่เห็นอาการไม่ดีจึงให้พี่ (ตัวเรา) ขับรถไปรับ พ่อมีอาการหายใจแรงมาก และหยุดหายใจเป็นบางช่วง (ตอนนั้นไม่ได้สังเกตพอมาสอบถามหลังจากนั้น มันคืออาการหยุดหายใจชั่วขณะ) จนกระทั่งพาพ่อมานอนพักที่บ้าน พ่อดูซึมลง ความดันสูง ลิ้นแข็ง ปากเบี้ยว แม่เเละพี่สังเกตอาการแล้วดูไม่ดีจึงเรียกกู้ภัยนำส่ง รพช. เวลาประมาณสามทุ่ม GCS E2V4M5 จากนั้น ส่งตัวมา รพ. ศูนย์ GCS E1V2M5 motor power Rt gr5 ,Lt gr 0 BP 181/133 mmHg
CT brain NC : Rt basal gg hemorrhage 100 ml with bilat IVH
Set OR emer for craniotomy with clot remove
P/O 03.30 น. ของวันที่ 15/05/64
วันที่14/4/64 (วันที่ 1)
หนูเวรเช้า ลงเวรมาละนอนพี่สาวโทรมาตอนสามทุ่ม ตอนนั้นใจคอไม่ดีเลย นึกอยู่แล้วว่าโทรมาตอนนี้ต้องเกิดเรื่องแน่ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หนูมีเวรดึก ดีที่มีพี่เหมียวขึ้นแทน รีบขับรถกลับตอนแรกภาวนาขอให้พ่อแค่เป็น acute ischemic stroke พอขับรถไปกลางทางเราโทรถามอาการพ่อตลอด มีเเต่เรื่องแย่ๆ บอกมีเลือดออก เราก็คิดว่าคงออกไม่เยอะมาก เราพยายามคิดในเเง่ดีตลอด แต่มันก็เกินคาดไปหลายเรื่อง พ่อต้องผ่าตัด นั่นเป็นสิ่งที่เรากลัวมาก เราเสียใจร้องไห้ไป ขับรถไป อยากให้ถึงขอนแก่นเร็ว ห่วงความรู้สึกแม่ ห่วงพี่สาว
วันที่ 15/4/64 (วันที่ 2)
ความรู้สึกของหนูมันกังวลไปหมด กลัวพ่อตื่นมาแล้วเจ็บ และรับตัวเองไม่ได้ อีกทั้งห่วงความรู้สึกของแม่มากๆ นอนฟังเสียงแม่ร้องไห้ หนูเจ็บปวดเหลือเกิน มันหน่วงไปหมด มันเกิดขึ้นเร็ว เหมือนฝัน ฝันร้ายที่เกิดขึ้นจริง พอเข้าเยี่ยมพ่อได้ เราเห็นหน้าพ่อเรายิ่งจุกในอก
สงสารจับใจ เราก็ดูแล case neuro มา เเต่ไม่คิดว่าจะมาเจอกับตัวเอง มันรับไม่ไหวจริงๆค่ะ
ต่อมน้ำตาแตก อยากปล่อยโฮในวอร์ด แต่ก็อดทนไว้ กลัวพ่อได้ยินเสียงเราร้องไห้ อาบน้ำให้ก็ร้องไห้ไป
หลังผ่าตัดวันเเรก GCS E1VTM6 pupil 2 mm RTL BE motor power Rt gr 5 , Lt gr 0
SBP 145-190mmHg DBP 90-110 mmHg drip Nicardipine IV ไม่มีไข้ เราก็มีกำลังใจเพราะการผ่าตัดเป็นไปได้ดี
วันที่ 16/4/64 (วันที่ 3)
พ่อตื่นดี GCS E2VTM6 try wean off tube ได้ E3V3M6 pupil 2 mm RTL BE motor power Rt gr 5 , Lt arm gr 2 - Lt leg gr 1 เราก็เริ่มใจชื้นขึ้นมาเยอะ แต่ BP ก็ยังสูงเหมือนเดิม ไข้ไม่มี เราได้ยินเสียงพ่อเราดีใจมาก ถึงพ่อจะจำหน้าเราไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่พ่อจำได้ว่าลูกชื่ออะไร แต่พ่อดู Agitate เยอะโดนจับมัดแขนและขาพ่อช้ำไปหมด สงสารเหลือเกิน
วันที่ 17/4/64 (วันที่ 4)
พ่อดูซึมลง หลับเยอะขึ้นทั้งกลางวัน กลางคืน
เเต่ก็พอพูดกับเราได้นิดหน่อย ไข้เริ่มมา
หายใจ on mask c bag spo2 98-100%
แต่ในสายตาเราพ่อดูเหนื่อยขึ้น RR 24-30 bpm ดูเหนื่อยกว่าเมื่อวาน เสมหะก็เริ่มมา เราถาม พยบ ว่า CXR ดีรึเปล่า เขาก็บอกว่าดี
ในใจภาวนาอย่าให้ on ETT กลับไปเลย สงสารพ่อ
วันที่ 18/4/64 (วันที่ 5)
เข้าเยี่ยมพ่อตอนเที่ยงเราถาม พยบ ว่าทำไมถึงได้พ่นยา เขาเเจ้งว่า พ่อดูเหมือนหอบแต่ก็แยกไม่ออกว่ากรนหรือหอบ เราสังเกตดู เหมือนพ่อเหนื่อยขึ้นจริงๆ RR 30 bpm และดูซึมลงเราให้ GCS E1V2M6 เดินออกมาจากวอร์ดแบบห่วงๆ
ตอนเย็นเรากำลังเดินไปเยี่ยมพ่อตามเวลา แต่หมอโทรมาพอดี เราใจสั่น ขาสั่นหมด หมอบอกว่าจะต้องใส่ท่อช่วยหายใจอีกรอบนะคะ พ่อมีไข้ HR tach secretion เยอะมาก ไอออกไม่ได้ ฟัง lung crepitation R/O Pneumonia ก็เลยให้ATB meropenam 1 gm iv q8hr
ตอนนั้นเหมือนอะไรๆจะดีขึ้น พอยิ้มได้ แต่กลับมืดบอดลงอีกรอบ เราร้องไห้หนักมาก ไม่อยากบอกแม่ว่าพ่อแย่ลง ทั้งสงสารพ่อที่ต้องเจ็บ เรารับมือไม่ไหวจริงๆ ถึงจะเป็นพยาบาล ถึงจะเจอเคสบ่อยเเค่ไหน พอเป็นคนในครอบครัว มันดูหนักหนาเหลือเกิน ดูเจ็บปวดในใจเหลือเกิน
วันที่19/4/64 (วันที่ 6)
วันนี้เข้าเยี่ยมพ่อตอนเที่ยง ไปช่วยพยาบาลอาบน้ำ พ่อหนูตัวหนักมาก อาบทีเหงื่อท่วมทั้งญาติและพยาบาล พ่อยัง On ETT c ven ,NPO on NG c bag content เป็น bile ออกค่อนข้างเยอะ แต่ไม่รู้เวรดึกเททิ้งรึยัง ไข้สูง BT 39.9 c และ BP ก็ยังสูง 160-190/100-110 mmHg drip nicardipine rate 23 ml/hr อยู่เหมือนเดิม
วันนี้วันเกิดหนูนะพ่อ ตื่นมาร้องแฮ๊ปปี้เบริ์ดเดย์และอวยพรลูกหน่อย กระซิบบอกพ่อข้างหูไปร้องไห้ไป ทรมานใจเหลือเกิน
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ18.00น เข้าไปเห็น พยบ กำลัง lavage NG ตกใจมากเกิดอะไรขึ้นกับพ่ออีกแล้วเนี่ย content coffee ground 200ml ดีที่ lavage clear ช่วงเย็นไข้สูงขึ้นมากBT 40.1-40.2 c เช็ดตัวให้ ตัวเย็นขึ้น ก็คงสบายตัวมากขึ้นบ้าง มองหน้าพ่อละสงสาร สีหน้าพ่อดูเจ็บปวดเวลาไอ เวลา suction มันบีบหัวใจลูกมาก
พ่อต้องสู้และอดทนนะ หนูคิดถึงพ่อ คิดถึงเสียงหัวเราะ คิดถึงเสียงร้องเพลงที่เคยหนวกหู รีบตื่นนะ หนู พี่ แม่รอพ่ออยู่
20/4/64 (วันที่ 7)
วันนี้หนูเข้าเยี่ยมพ่อรอบ 6.00 น พ่อยังไข้สูงมาก 39.5-40.2 c เช็ดตัวก็ไม่ลง หมอให้ paracetamol rectal suppo ไข้ก็ไม่ลดเลย
score ก็ดูดรอปลง E1VTM5 พ่อดูซึมลงทุกวัน หนูกลับจากเยี่ยมพ่อทีไร หนูไม่อยากบอกแม่เลย แม่เอาแต่ร้องไห้ คิดถึงวันเก่าๆ คิดถึงวันที่พ่อร่าเริง ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แม่รับมันไม่ไหว เข้าเยี่ยมหนูไม่กล้าบอกว่าพ่อดูซึมลง ยังไม่บอกว่าพ่อมีไข้จาก Pneumonia หนูไม่กล้าบอกว่าพ่อหอบและดูเหนื่อยมาก หนูไม่ได้บอกใครเลย จากที่พ่อซึมลง แพทย์จึงพิจารณาทำ CT brain วันนี้ รอผลออก พรุ่งนี้หนูจะให้หมอคุยกับแม่อีกทีเรื่องอาการพ่อ เพราะหนูไม่กล้าบอกเอง ทุกคนจิตตกมาก แม่นอนไม่หลับ หนูก็นอนไม่หลับ ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงงาน ไหนจะโควิดระบาดหนัก กลัวกลับไปทำงานลำบากเพราะขอนแก่นเป็นพื้นที่สีแดง
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 12.00 น เข้ามาอาบน้ำให้พ่อ กลัวมากเวลาอาบน้ำ ลุ้นว่าจะเป็นแผลกดทับรึยังนะ กลัวมากจริงๆ วันนี้หลังพ่อเริ่มมีแผล เหมือนรอยกดทับจากเสื้อมันรั้งเกินไป สงสารไปหมด สงสารพ่อ เห้อ เจ็บแทนได้มั้ย ให้หนูเจ็บแทนพ่อเถอะ
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 18.00 น ไข้ยังสูงเหมือนเดิม ตัวร้อนมาก เช็ดตัวเท่าไหร่ก็ไม่ลง สงสารพ่อมาก แถมยังมี coffee ground อยู่เลย หมอ PR yellow feces แพทย์เวรก็ยังงงๆกับเคส บอกให้รอถามเจ้าของเคสพรุ่งนี้เช้า ภาวนาขอให้ผล CT ดี อยากให้พ่อตื่นแล้ว คิดถึงจะขาดใจ แม่ก็เศร้า เพราะพ่อไม่ตื่น หนูก็ไม่รู้จะทำยังไง เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดเลย
21/4/64 (วันที่ 8)
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ6.00 น เช้านี้ไม่มีไข้ แต่ยังดูหลับเยอะ หนูมากายภาพ ยกแขนยกขาให้ มีแต่ทำสีหน้าเจ็บปวด เมื่อไหร่จะลืมตามาดูหน้าลูก
ตอนเก้าโมงครึ่งหมอโทรมา บอกว่าผลCT ไม่มี hemorrhage เพิ่ม แต่ห่วงเรื่องไข้ ไข้สูง หมอบอกรอดูผล sputum c/s ,H/C แต่ตอนนี้ก็สงสัยเรื่องปอดติดเชื้อนั้นแหละ แต่หมอบอกว่าโดยรวม อาการดีขึ้น หนูก็อุ่นใจอยู่
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 12.00น เย้ๆ พ่อลืมตามาดูหน้าหนูแล้ว พ่อพยักหน้าตอบด้วย หนูบอกพ่อว่าคิดถึงมั้ย หนูคิดพ่อนะ แม่กับพี่ก็คิดถึง พ่อต้องสู้ๆ อดทน กลับไปอยู่บ้านด้วยกัน พ่อพยักหน้า แต่หนูก็ไม่รู้ว่าพ่อรับรู้ได้มากแค่ไหน แต่มันก็คือสัญญาณที่ดี ที่พ่อตอบสนองเราแล้ว เข้าเยี่ยมรอบนี้พ่อยังมีไข้อยู่ เช็ดตัวให้หวังว่ามารอบเย็นไข้จะลดลงบ้าง พ่อจะได้สบายตัวขึ้นมาหน่อย เเพทย์ off Radivac drain แล้วพ่อคงสบายตัวขึ้นหน่อย แผลดีไม่มีปัญหา
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 18.00 น พ่อมีไข้ต่ำๆ 37.7 c ตัวเย็นขึ้น สบายตัวขึ้นเยอะแน่เลย เย็นนี้หมอให้เริ่ม Feed BD แล้ว ดีเลยพ่อจะได้มีกำลังสู้กับโรคและภาวะแทรกซ้อน มีไข้ก็จะได้feed para เย็นนี้ try off nicardipine BP106-117/67-97mmHg เปลี่ยนเป็นยากิน Amlodipine, Losartan หวังว่าจะเอาอยู่ , เสมหะพ่อยังเยอะอยู่ suction ขาวขุ่น2-3 สาย ตอนพยาบาลดูดเสมหะ หนูไม่กล้าดู สงสารพ่อจริงๆ พ่อจับใบหูของเราเล่นด้วย เหมือนตอนที่พ่อชอบเล่นตอนที่ยังเเข็งแรง เเสดงว่าพ่อจำหนูได้ใช่มั้ย พรุ่งนี้หนูจะกลับไปทำงานแล้ว หนูคงห่วงพ่อมากขึ้น จะรีบกลับมาหาไปสามวัน กลับมาหวังว่าพ่อคงดีขึ้นมาก off tube ได้หนูก็จะดีใจมาก หนูจะโทรถามอาการพยาบาลทุกวันเลย ให้เขารำคาญไปเลยก็ว่าได้ ก็หนูห่วงพ่อ ห่วงแม่ด้วย หนูนอนก่อนละ พรุ่งนี้เช้าจะเข้าไปเยี่ยมก่อนกลับนครนายก รักพ่อนะ คิดถึงมากด้วย
22/4/64 (วันที่ 9)
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ6.00น ไข้สูงจัง39.1-39.5 c ตัวร้อนมาก สงสารคงไม่สบายตัวแหละ พ่อลืมตาได้นานมากวันนี้ ลืมแค่ตาข้างซ้ายได้ วันนี้หนูจะกลับนครนายกแล้วนะพ่อ จะกลับไปทำงาน พ่อให้หนูไปมั้ย พ่อพนักหน้าตอบ พ่อจำลูกได้มั้ย พยักหน้า หนูคิดถึงพ่อนะและรักพ่อมาก เป็นคำพูดที่ไม่ได้พูดในตอนที่พ่อแข็งแรง หนูเสียใจมากที่มาพูดตอนนี้ อยากกอดมากๆ อยากให้พ่อรับรู้ว่าเราอยู่ข้างๆจะดูแลไม่ทิ้งไปไหน ไม่รู้ว่าพ่อจะรับรู้ได้มากน้อยแค่ไหน เป็นการกลับมาทำงานที่ทรมานใจมาก ห่วงทั้งพ่อ ห่วงทั้งแม่ เป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆ คิดว่าทำไมชีวิตเราต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย มันเกิดขึ้นเร็วและทำให้ชีวิตครอบครัวเรากำลังจะเปลี่ยนไป ทำใจยอมรับมันชักหนักหนาเหลือเกิน ทำได้แค่ภาวนาให้พ่ออาการดีขึ้นทุกๆวัน อย่าได้มีภาวะเเทรกซ้อนเลย เเค่นี้เราก็ทุกข์มากพอแล้ว
โทรถามอาการพ่อช่วงเย็น พยบ บอกว่ายังมีไข้อยู่เลย ความรู้สึกตัวก็พอเดิม ฝากเขาแปะเจลลดไข้ให้พ่อ ทำได้แค่นั้นถ้าอยู่ใกล้ก็คงเข้าไปเช็ดตัวลดไข้ให้สบายตัวขึ้น คิดถึงจัง
23/4/64 (วันที่ 10)
โทรถามอาการพ่อตอน7.00 น พ่อยังมีไข้ 39.5 C มีถ่ายเหลวเมื่อวาน รับ feed ไม่ได้ อาเจียน อยากกลับไปหาแล้ว ถึงจะไปแล้วทำอะไรไม่ได้ ก็ได้เข้าไปจับมือ ไปคุยให้ฟัง ตอนนี้รอผล H/C sputum c/s ออก
โทรถามอาการพ่อตอน 18.30 น พ่อมีภาวะเเทรกซ้อนเยอะ ติดเชื้อที่หัว ที่ปอด มีเลือดออกในทางเดินอาหาร หนูสงสารพ่อ หนูจะทำยังไงดีคะพ่อ ทำไมมันเเย่ไปหมด หนูจะบอกแม่ยังไงถ้าหมอจะเจาะคอเพื่อช่วยหายใจเพื่อดูดเสมหะ แม่จะรับมันไหวมั้ย ถ้าแม่รู้พ่อติดเชื้อกับมีเลือดออกในทางเดินอาหาร แม่จะร้องไห้หนักแค่ไหน หนูทำอะไรได้บ้าง อยากกลับไปกอดพ่อ กอดแม่ หนูท้อเหลือเกิน
(มีต่อด้านล่างนะคะ)
พ่อเส้นเลือดในสมองแตกตอนอายุ 53 ปี แอทมิท นอนอยู่บนเตียง 35 วันไม่ได้ขยับไปไหนเลยเพราะพ่ออัมพาตครึ่งซีกฝั่งซ้าย
เริ่มเลยละกันนะ.... วันนั้นวันที่ 14 เมษายน 2564 อากาศร้อนมาก บ้านเราตั้งกองผ้าป่าที่บ้าน มีการตั้งกองบุญแบบ Social Distancing เป็นการปฏิบัติแบบชาวบ้านชนบท ไม่ได้เคร่ง รักษาระยะห่าง 100% มีการดื่มแอลกอฮอล์กันบ้างตามประสาคนสูงอายุแถวบ้าน เฮฮา ตามประส (มีคลิปพ่อเต้น ฟ้อนรำในวันนั้นอย่างสนุกสนาน ยังได้โพสต์ Tiktok / Facebook หัวเราะ ขำขันกับน้องๆ ว่าไม่เคยเห็นพ่อสนุกสนานฟีลนี้มาก่อน) ถึงเวลาตอนเย็นแห่กองผ้าป่าไปวัด (เราไม่ได้ไปด้วยเพราะกลัวคนแถวบ้านจะกลัวเราเรื่อง Covid-19 เราเพิ่งเดินทางกลับจากจังหวัดระยอง กลับบ้านที่จังหวัดขอนแก่น)
Ø ต่อไปจะเป็นบันทึกของน้องสาวเรา ที่น้องได้บันทึกไว้ตั้งแต่วันแรก จนวันที่พ่อออกจากโรงพยาบาลค่ะ
เวลา 18.00 น. ของวันที่ 14/04/64 พ่อก็อ่อนแรง ล้มลง แขนขาซ้ายยกไม่ได้ คนที่เห็นเหตุการณ์คิดว่าพ่อเมา เลยไม่ได้เอะใจ ระหว่างนั้นแม่เห็นอาการไม่ดีจึงให้พี่ (ตัวเรา) ขับรถไปรับ พ่อมีอาการหายใจแรงมาก และหยุดหายใจเป็นบางช่วง (ตอนนั้นไม่ได้สังเกตพอมาสอบถามหลังจากนั้น มันคืออาการหยุดหายใจชั่วขณะ) จนกระทั่งพาพ่อมานอนพักที่บ้าน พ่อดูซึมลง ความดันสูง ลิ้นแข็ง ปากเบี้ยว แม่เเละพี่สังเกตอาการแล้วดูไม่ดีจึงเรียกกู้ภัยนำส่ง รพช. เวลาประมาณสามทุ่ม GCS E2V4M5 จากนั้น ส่งตัวมา รพ. ศูนย์ GCS E1V2M5 motor power Rt gr5 ,Lt gr 0 BP 181/133 mmHg
CT brain NC : Rt basal gg hemorrhage 100 ml with bilat IVH
Set OR emer for craniotomy with clot remove
P/O 03.30 น. ของวันที่ 15/05/64
วันที่14/4/64 (วันที่ 1)
หนูเวรเช้า ลงเวรมาละนอนพี่สาวโทรมาตอนสามทุ่ม ตอนนั้นใจคอไม่ดีเลย นึกอยู่แล้วว่าโทรมาตอนนี้ต้องเกิดเรื่องแน่ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หนูมีเวรดึก ดีที่มีพี่เหมียวขึ้นแทน รีบขับรถกลับตอนแรกภาวนาขอให้พ่อแค่เป็น acute ischemic stroke พอขับรถไปกลางทางเราโทรถามอาการพ่อตลอด มีเเต่เรื่องแย่ๆ บอกมีเลือดออก เราก็คิดว่าคงออกไม่เยอะมาก เราพยายามคิดในเเง่ดีตลอด แต่มันก็เกินคาดไปหลายเรื่อง พ่อต้องผ่าตัด นั่นเป็นสิ่งที่เรากลัวมาก เราเสียใจร้องไห้ไป ขับรถไป อยากให้ถึงขอนแก่นเร็ว ห่วงความรู้สึกแม่ ห่วงพี่สาว
วันที่ 15/4/64 (วันที่ 2)
ความรู้สึกของหนูมันกังวลไปหมด กลัวพ่อตื่นมาแล้วเจ็บ และรับตัวเองไม่ได้ อีกทั้งห่วงความรู้สึกของแม่มากๆ นอนฟังเสียงแม่ร้องไห้ หนูเจ็บปวดเหลือเกิน มันหน่วงไปหมด มันเกิดขึ้นเร็ว เหมือนฝัน ฝันร้ายที่เกิดขึ้นจริง พอเข้าเยี่ยมพ่อได้ เราเห็นหน้าพ่อเรายิ่งจุกในอก
สงสารจับใจ เราก็ดูแล case neuro มา เเต่ไม่คิดว่าจะมาเจอกับตัวเอง มันรับไม่ไหวจริงๆค่ะ
ต่อมน้ำตาแตก อยากปล่อยโฮในวอร์ด แต่ก็อดทนไว้ กลัวพ่อได้ยินเสียงเราร้องไห้ อาบน้ำให้ก็ร้องไห้ไป
หลังผ่าตัดวันเเรก GCS E1VTM6 pupil 2 mm RTL BE motor power Rt gr 5 , Lt gr 0
SBP 145-190mmHg DBP 90-110 mmHg drip Nicardipine IV ไม่มีไข้ เราก็มีกำลังใจเพราะการผ่าตัดเป็นไปได้ดี
วันที่ 16/4/64 (วันที่ 3)
พ่อตื่นดี GCS E2VTM6 try wean off tube ได้ E3V3M6 pupil 2 mm RTL BE motor power Rt gr 5 , Lt arm gr 2 - Lt leg gr 1 เราก็เริ่มใจชื้นขึ้นมาเยอะ แต่ BP ก็ยังสูงเหมือนเดิม ไข้ไม่มี เราได้ยินเสียงพ่อเราดีใจมาก ถึงพ่อจะจำหน้าเราไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่พ่อจำได้ว่าลูกชื่ออะไร แต่พ่อดู Agitate เยอะโดนจับมัดแขนและขาพ่อช้ำไปหมด สงสารเหลือเกิน
วันที่ 17/4/64 (วันที่ 4)
พ่อดูซึมลง หลับเยอะขึ้นทั้งกลางวัน กลางคืน
เเต่ก็พอพูดกับเราได้นิดหน่อย ไข้เริ่มมา
หายใจ on mask c bag spo2 98-100%
แต่ในสายตาเราพ่อดูเหนื่อยขึ้น RR 24-30 bpm ดูเหนื่อยกว่าเมื่อวาน เสมหะก็เริ่มมา เราถาม พยบ ว่า CXR ดีรึเปล่า เขาก็บอกว่าดี
ในใจภาวนาอย่าให้ on ETT กลับไปเลย สงสารพ่อ
วันที่ 18/4/64 (วันที่ 5)
เข้าเยี่ยมพ่อตอนเที่ยงเราถาม พยบ ว่าทำไมถึงได้พ่นยา เขาเเจ้งว่า พ่อดูเหมือนหอบแต่ก็แยกไม่ออกว่ากรนหรือหอบ เราสังเกตดู เหมือนพ่อเหนื่อยขึ้นจริงๆ RR 30 bpm และดูซึมลงเราให้ GCS E1V2M6 เดินออกมาจากวอร์ดแบบห่วงๆ
ตอนเย็นเรากำลังเดินไปเยี่ยมพ่อตามเวลา แต่หมอโทรมาพอดี เราใจสั่น ขาสั่นหมด หมอบอกว่าจะต้องใส่ท่อช่วยหายใจอีกรอบนะคะ พ่อมีไข้ HR tach secretion เยอะมาก ไอออกไม่ได้ ฟัง lung crepitation R/O Pneumonia ก็เลยให้ATB meropenam 1 gm iv q8hr
ตอนนั้นเหมือนอะไรๆจะดีขึ้น พอยิ้มได้ แต่กลับมืดบอดลงอีกรอบ เราร้องไห้หนักมาก ไม่อยากบอกแม่ว่าพ่อแย่ลง ทั้งสงสารพ่อที่ต้องเจ็บ เรารับมือไม่ไหวจริงๆ ถึงจะเป็นพยาบาล ถึงจะเจอเคสบ่อยเเค่ไหน พอเป็นคนในครอบครัว มันดูหนักหนาเหลือเกิน ดูเจ็บปวดในใจเหลือเกิน
วันที่19/4/64 (วันที่ 6)
วันนี้เข้าเยี่ยมพ่อตอนเที่ยง ไปช่วยพยาบาลอาบน้ำ พ่อหนูตัวหนักมาก อาบทีเหงื่อท่วมทั้งญาติและพยาบาล พ่อยัง On ETT c ven ,NPO on NG c bag content เป็น bile ออกค่อนข้างเยอะ แต่ไม่รู้เวรดึกเททิ้งรึยัง ไข้สูง BT 39.9 c และ BP ก็ยังสูง 160-190/100-110 mmHg drip nicardipine rate 23 ml/hr อยู่เหมือนเดิม
วันนี้วันเกิดหนูนะพ่อ ตื่นมาร้องแฮ๊ปปี้เบริ์ดเดย์และอวยพรลูกหน่อย กระซิบบอกพ่อข้างหูไปร้องไห้ไป ทรมานใจเหลือเกิน
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ18.00น เข้าไปเห็น พยบ กำลัง lavage NG ตกใจมากเกิดอะไรขึ้นกับพ่ออีกแล้วเนี่ย content coffee ground 200ml ดีที่ lavage clear ช่วงเย็นไข้สูงขึ้นมากBT 40.1-40.2 c เช็ดตัวให้ ตัวเย็นขึ้น ก็คงสบายตัวมากขึ้นบ้าง มองหน้าพ่อละสงสาร สีหน้าพ่อดูเจ็บปวดเวลาไอ เวลา suction มันบีบหัวใจลูกมาก
พ่อต้องสู้และอดทนนะ หนูคิดถึงพ่อ คิดถึงเสียงหัวเราะ คิดถึงเสียงร้องเพลงที่เคยหนวกหู รีบตื่นนะ หนู พี่ แม่รอพ่ออยู่
20/4/64 (วันที่ 7)
วันนี้หนูเข้าเยี่ยมพ่อรอบ 6.00 น พ่อยังไข้สูงมาก 39.5-40.2 c เช็ดตัวก็ไม่ลง หมอให้ paracetamol rectal suppo ไข้ก็ไม่ลดเลย
score ก็ดูดรอปลง E1VTM5 พ่อดูซึมลงทุกวัน หนูกลับจากเยี่ยมพ่อทีไร หนูไม่อยากบอกแม่เลย แม่เอาแต่ร้องไห้ คิดถึงวันเก่าๆ คิดถึงวันที่พ่อร่าเริง ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แม่รับมันไม่ไหว เข้าเยี่ยมหนูไม่กล้าบอกว่าพ่อดูซึมลง ยังไม่บอกว่าพ่อมีไข้จาก Pneumonia หนูไม่กล้าบอกว่าพ่อหอบและดูเหนื่อยมาก หนูไม่ได้บอกใครเลย จากที่พ่อซึมลง แพทย์จึงพิจารณาทำ CT brain วันนี้ รอผลออก พรุ่งนี้หนูจะให้หมอคุยกับแม่อีกทีเรื่องอาการพ่อ เพราะหนูไม่กล้าบอกเอง ทุกคนจิตตกมาก แม่นอนไม่หลับ หนูก็นอนไม่หลับ ห่วงพ่อ ห่วงแม่ ห่วงงาน ไหนจะโควิดระบาดหนัก กลัวกลับไปทำงานลำบากเพราะขอนแก่นเป็นพื้นที่สีแดง
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 12.00 น เข้ามาอาบน้ำให้พ่อ กลัวมากเวลาอาบน้ำ ลุ้นว่าจะเป็นแผลกดทับรึยังนะ กลัวมากจริงๆ วันนี้หลังพ่อเริ่มมีแผล เหมือนรอยกดทับจากเสื้อมันรั้งเกินไป สงสารไปหมด สงสารพ่อ เห้อ เจ็บแทนได้มั้ย ให้หนูเจ็บแทนพ่อเถอะ
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 18.00 น ไข้ยังสูงเหมือนเดิม ตัวร้อนมาก เช็ดตัวเท่าไหร่ก็ไม่ลง สงสารพ่อมาก แถมยังมี coffee ground อยู่เลย หมอ PR yellow feces แพทย์เวรก็ยังงงๆกับเคส บอกให้รอถามเจ้าของเคสพรุ่งนี้เช้า ภาวนาขอให้ผล CT ดี อยากให้พ่อตื่นแล้ว คิดถึงจะขาดใจ แม่ก็เศร้า เพราะพ่อไม่ตื่น หนูก็ไม่รู้จะทำยังไง เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดเลย
21/4/64 (วันที่ 8)
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ6.00 น เช้านี้ไม่มีไข้ แต่ยังดูหลับเยอะ หนูมากายภาพ ยกแขนยกขาให้ มีแต่ทำสีหน้าเจ็บปวด เมื่อไหร่จะลืมตามาดูหน้าลูก
ตอนเก้าโมงครึ่งหมอโทรมา บอกว่าผลCT ไม่มี hemorrhage เพิ่ม แต่ห่วงเรื่องไข้ ไข้สูง หมอบอกรอดูผล sputum c/s ,H/C แต่ตอนนี้ก็สงสัยเรื่องปอดติดเชื้อนั้นแหละ แต่หมอบอกว่าโดยรวม อาการดีขึ้น หนูก็อุ่นใจอยู่
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 12.00น เย้ๆ พ่อลืมตามาดูหน้าหนูแล้ว พ่อพยักหน้าตอบด้วย หนูบอกพ่อว่าคิดถึงมั้ย หนูคิดพ่อนะ แม่กับพี่ก็คิดถึง พ่อต้องสู้ๆ อดทน กลับไปอยู่บ้านด้วยกัน พ่อพยักหน้า แต่หนูก็ไม่รู้ว่าพ่อรับรู้ได้มากแค่ไหน แต่มันก็คือสัญญาณที่ดี ที่พ่อตอบสนองเราแล้ว เข้าเยี่ยมรอบนี้พ่อยังมีไข้อยู่ เช็ดตัวให้หวังว่ามารอบเย็นไข้จะลดลงบ้าง พ่อจะได้สบายตัวขึ้นมาหน่อย เเพทย์ off Radivac drain แล้วพ่อคงสบายตัวขึ้นหน่อย แผลดีไม่มีปัญหา
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ 18.00 น พ่อมีไข้ต่ำๆ 37.7 c ตัวเย็นขึ้น สบายตัวขึ้นเยอะแน่เลย เย็นนี้หมอให้เริ่ม Feed BD แล้ว ดีเลยพ่อจะได้มีกำลังสู้กับโรคและภาวะแทรกซ้อน มีไข้ก็จะได้feed para เย็นนี้ try off nicardipine BP106-117/67-97mmHg เปลี่ยนเป็นยากิน Amlodipine, Losartan หวังว่าจะเอาอยู่ , เสมหะพ่อยังเยอะอยู่ suction ขาวขุ่น2-3 สาย ตอนพยาบาลดูดเสมหะ หนูไม่กล้าดู สงสารพ่อจริงๆ พ่อจับใบหูของเราเล่นด้วย เหมือนตอนที่พ่อชอบเล่นตอนที่ยังเเข็งแรง เเสดงว่าพ่อจำหนูได้ใช่มั้ย พรุ่งนี้หนูจะกลับไปทำงานแล้ว หนูคงห่วงพ่อมากขึ้น จะรีบกลับมาหาไปสามวัน กลับมาหวังว่าพ่อคงดีขึ้นมาก off tube ได้หนูก็จะดีใจมาก หนูจะโทรถามอาการพยาบาลทุกวันเลย ให้เขารำคาญไปเลยก็ว่าได้ ก็หนูห่วงพ่อ ห่วงแม่ด้วย หนูนอนก่อนละ พรุ่งนี้เช้าจะเข้าไปเยี่ยมก่อนกลับนครนายก รักพ่อนะ คิดถึงมากด้วย
22/4/64 (วันที่ 9)
เข้าเยี่ยมพ่อรอบ6.00น ไข้สูงจัง39.1-39.5 c ตัวร้อนมาก สงสารคงไม่สบายตัวแหละ พ่อลืมตาได้นานมากวันนี้ ลืมแค่ตาข้างซ้ายได้ วันนี้หนูจะกลับนครนายกแล้วนะพ่อ จะกลับไปทำงาน พ่อให้หนูไปมั้ย พ่อพนักหน้าตอบ พ่อจำลูกได้มั้ย พยักหน้า หนูคิดถึงพ่อนะและรักพ่อมาก เป็นคำพูดที่ไม่ได้พูดในตอนที่พ่อแข็งแรง หนูเสียใจมากที่มาพูดตอนนี้ อยากกอดมากๆ อยากให้พ่อรับรู้ว่าเราอยู่ข้างๆจะดูแลไม่ทิ้งไปไหน ไม่รู้ว่าพ่อจะรับรู้ได้มากน้อยแค่ไหน เป็นการกลับมาทำงานที่ทรมานใจมาก ห่วงทั้งพ่อ ห่วงทั้งแม่ เป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆ คิดว่าทำไมชีวิตเราต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย มันเกิดขึ้นเร็วและทำให้ชีวิตครอบครัวเรากำลังจะเปลี่ยนไป ทำใจยอมรับมันชักหนักหนาเหลือเกิน ทำได้แค่ภาวนาให้พ่ออาการดีขึ้นทุกๆวัน อย่าได้มีภาวะเเทรกซ้อนเลย เเค่นี้เราก็ทุกข์มากพอแล้ว
โทรถามอาการพ่อช่วงเย็น พยบ บอกว่ายังมีไข้อยู่เลย ความรู้สึกตัวก็พอเดิม ฝากเขาแปะเจลลดไข้ให้พ่อ ทำได้แค่นั้นถ้าอยู่ใกล้ก็คงเข้าไปเช็ดตัวลดไข้ให้สบายตัวขึ้น คิดถึงจัง
23/4/64 (วันที่ 10)
โทรถามอาการพ่อตอน7.00 น พ่อยังมีไข้ 39.5 C มีถ่ายเหลวเมื่อวาน รับ feed ไม่ได้ อาเจียน อยากกลับไปหาแล้ว ถึงจะไปแล้วทำอะไรไม่ได้ ก็ได้เข้าไปจับมือ ไปคุยให้ฟัง ตอนนี้รอผล H/C sputum c/s ออก
โทรถามอาการพ่อตอน 18.30 น พ่อมีภาวะเเทรกซ้อนเยอะ ติดเชื้อที่หัว ที่ปอด มีเลือดออกในทางเดินอาหาร หนูสงสารพ่อ หนูจะทำยังไงดีคะพ่อ ทำไมมันเเย่ไปหมด หนูจะบอกแม่ยังไงถ้าหมอจะเจาะคอเพื่อช่วยหายใจเพื่อดูดเสมหะ แม่จะรับมันไหวมั้ย ถ้าแม่รู้พ่อติดเชื้อกับมีเลือดออกในทางเดินอาหาร แม่จะร้องไห้หนักแค่ไหน หนูทำอะไรได้บ้าง อยากกลับไปกอดพ่อ กอดแม่ หนูท้อเหลือเกิน
(มีต่อด้านล่างนะคะ)