สวัสดีครับ  นี่เป็นกระทู้แรกของผม หากผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ   ผมเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาได้2ปีแล้วครับ  ก่อนอื่นผมขอเล่าย้อนก่อนนะครับว่าทำไมผมถึงเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว  ผมมีแฟนคนนึงเรารู้จักกันตอนทำงานพาสทาม หลังจากเป็นแฟนกันเราก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันตอนเรียน   เราทะเลาะกันบ่อย(เรื่องที่เธอแอบคุยกับคนอื่น )จนเราเลิกกันหลังจากเลิกกันก็แยกกันอยู่  หลังจากนั้นประมาณ2อาทิตย์เธอก็โทรมาบอกผมว่าท้อง  ตอนนั่นผมช็อกมาก   ผมเลือกที่จะบอกพ่อแม่ผมทันที  พร้อมที่จะรับผิดชอบนะครับ แต่ทางบ้านเขาบอกว่าจะเอาเด็กออก  ผมเลยให้ทางบ้านแฟนคุยกับทางบ้านผมว่าพร้อมจะรับผิดชอบ  ไม่ให้เอาเด็กออก  ตอนนั่นผมรู้ครับว่าเราทั้ง2คนยังเรียนไม่จบแต่ผมก็พร้อมที่จะรับผิดชอบ  หลังจากนั่นเราก็แต่งงานกันเล็กๆผูกข้อมือกัน   ผมออกจากมหาลัยตอนนั่นผมอายุ18ครับส่วนแฟนผม20ปีในตอนนั่นที่ท้อง   ผมหางานทำตั้งใจทำงานหาเงินเตรียมคลอดให้ลูก  พ่อแม่ไม่ได้ช่วยอะไรมากแต่ผมไม่ได้คาดหวังเพราะผมเป็นคนผิดเอง  ตอนที่เธอท้องเธอมาอยู่บ้านผมตั้งแต่3เดือนแรกหลังแต่งงาน  เธออยู่บ้านเฉยๆแม่ผมเป็นคนหาข้าวมาให้กิน  ผมก็ให้เงินแม่ไว้ซื้ออะไรให้เธอกิน ตอนนั่นทำงานเหนื่อยมากครับแต่พอกลับมาบ้านแล้วเจอหน้าเธอก็มาซบท้องคุยกับลูกก็หายเหนื่อย  ช่วงท้อง9เดือนนี้มีความสุขมากครับเราไม่ทะเลาะกันเลยผมตามใจเธอทุกอย่าง พยายามเข้าใจคนท้องเธออยากได้อะไรก็ตามใจทุกอย่าง  หลังคลอดผมคิดว่าอนาคตผมจะทำยังไงให้ลูกเมียพ่อแม่ผมสบาย  ผมทำงานเก็บเงินจะได้ซื้อบ้านแยกไปอยู่กัน3คนพ่อแม่ลูกเพราะเธอชอบทะเลาะกับพ่อแม่ผมเรื่องความไม่เป็นระเบียบของเธอ  เธอไม่ได้เลี้ยงลูกหลังคลอดเธอไม่ให้นมลูกเธอบอกนมไม่ออก  ผมให้ลูกกินนมผงให้แม่ผมเป็นคนเลี้ยงลูกให้   จนเธอทะเลาะกับผมเพราะผมไปเตือนเธอเรื่องกางเกงในเลอะเลือดที่เธอแช่ไว้ไม่ยอมซักจนพ่อผมทนดูไม่ได้เลยซักให้แล้วมาบอกผมให้ฝากไปเตือนไปเตือนเมียผมบ้าง   จนเธอหอบลูกไปอยู่บ้านแม่แล้วบอกว่าจะให้แม่เธอเลี้ยงลูกเองหลังจากนั่น3วันลูกเข้ารพ.เพราะท้องเสีย แล้วก็ท้องเสียเข้าออกรพ.เป็นว่าเล่น ผมลองเปลี่ยนนมตามหมอบอกแต่ก็ยังวนเวียนอยู่รพ.เกือบ3เดือนระหว่างนี้ผมไปหาลูกตลอด  จนเธอบอกว่าให้ผมเอาลูกกลับมาเลี้ยง  ผมมารู้ตอนหลังว่าบ้านเธอล้างขวดนมไม่สะอาด  และใช้น้ำยาล้างจานล้างขวดนมลูก   หลังจากนั่นเธอและลูกก็ย้ายกลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิม  เธอหางานทำ แม่ผมเป็นคนเลี้ยงลูกแทน  หลังลูกคลอดมาเริ่มเห็นปัญหาชัดขึ้น  เธอไม่สนใจลูกเลย  กลับมาบ้านเย็นเช้าทำงาน เธอจะอยู่แต่ในห้อง  เวลาลูกคลานตามเวลาเธอออกมาเข้าห้องน้ำ   เธอจะยื่นโทรศัพท์เปิดการ์ตูนให้ลูกดู   วันหยุดผมกับเธอไม่ตรงกันผมหยุดอาทิตย์ เธอจะหยุดทุกวันพุธ  เป็นแบบนี้มาจนลูกครบ1ปี และวันนึงลูกไม่สบาย  เธอก็มาขอให้ผมซื้อรถยนต์เพราะว่าตอนลูกไม่สบายขับมอเตอร์ไซค์พาไปรพ.อากาศร้อนมากกว่าจะไปถึง  ผมก็เก็บเงินดาวน์รถให้เป็นชื่อเธอ  ตอนนั่นใครพูดอะไรผมก็ไม่ฟัง  เพราะผมรักเธอมาก     จนกระทั่งดาวน์รถได้  ผมสอนเธอขับรถ เธอขับไปทำงาน  แต่ทุกวันหยุดเธอแม่ผมก็มาบอก ว่าเธอไม่อยู่บ้านเลย เธอเริ่มกลับบ้านดึกขึ้น    อ้างประชุม  ขอไปเที่ยวงานวันเกิดเพื่อนซึ่งมีเพื่อนเยอะมากมีงานแทบทุกอาทิตย์   ผมเริ่มหมดความอดทน  เพราะที่ผ่านมาไม่ว่าพ่อแม่ผมจะว่ายังไงผมก็เข้าข้างเธอเพราะคิดว่าเธอคือแม่ของลูก    หลังจากนั่นผมเริ่มจับผิดเธอ  เริ่มแอบเช็คโทรศัพท์หลังจากไม่เช็คมานานเพราะคิดว่าเธอคงไม่ทำแบบเหมทอนก่อนแล้วเพราะมีลูกด้วยกันแล้ว  แต่ผมคิดผิด  เธอแอบมีคนอื่น    เราทะเลาะกันหนักมาก (ปัญหาอื่นๆที่ก่อนหน้านี้ผมไม่ได้เล่าก็มีเยอะมากเล่าไม่หมดจริงๆ)ผมให้อภัยเธอเพราะสงสารลูกมาตลอดเพราะผมจับได้หลายครั้งมาก   เธออ้างว่าทำผมแต่งานไม่มีเวลาให้เธอ  แต่ผมก็บอกเธอว่าผมก็ให้เธอทุกอย่างซื้อทอง ซื้อรถ  โทรศัพท์ใหม่  วันอาทิตย์ก็อยู่กับลูกตลอดไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่หลังเลิกงานก็กลับบ้านพาเธอไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง จนกระทั้งลูกอายุ2ปี   ผมจับได้ว่าเธอไปมีอะไรกับคนอื่นตอนแรกมีคนมาบอกผมก็ไม่เชื่อเพราะที่ผ่านมาเธอไม่ว่าเธอจะออกไปเมาที่ไหนดึกแค่ไหนก็กลับบ้านตลอดไม่เคยไปค้างที่อื่น ส่วนที่จะบได้ก็มีแค่คุยกัน     จนวันนึงผมนึกเอ๊ะใจไปเปิดกล้องหน้ารถขณะที่เธออาบน้ำตอนเย็นหลังจากกลับจากทำงาน   แล้วโลกทั้งใบก็เหมือนพังทลายลงมา  ให้กล้องหน้าถ่ายไปที่ข้างทางแห่งหนึ่งเงียบไม่มีรถผ่าน   แต่มีเสียงคนสองคนกำลังเหมือนมีอะไรกัน ทั้งเสียงพูดเสียงคราง  ผมจำเสียงเธอได้ดี ผมเดินเข้าบ้านเงียบๆ    เธอแต่งตัวจัดเต็มแล้วบอกผมว่าวันนี้จะไปร้านเหล้ากับเพื่อน   ผมไม่พูดอะไรแล้วแอบขี่รถตามเธอไป   ภาพที่ผมเห็นตรงหน้ามีผช.โอบเอวเธอดูท่าทางสนิทสนม   ผมเดินตรงไปกระชากแขนเธอออกมาจากร้าน    เธอต่อว่าผมว่าผมทำตัวเป็นเด็กๆขี้หึงเกิน  ผมเลยพูดเรื่องคลิปในรถจนสุดท้ายเธอก็สารภาพว่าเธอเบื่อผมตั้งนานแล้วไม่อยากท้องไม่อยากมีลูกยังรักสนุกยังอยากใช้ชีวิตวัยรุ่น    เธอโทษผมว่าที่เป็นแบบนี้เพราะผมไปพรากชีวิตไว้รุ่นมาจากเธอ  ผมบอกกับเธอไปว่างั้นเราไปหย่ากันแล้วเธอก็เอาชีวิตของเธอคืนไป     ผมจะดูแลลูกเอง   ผมกลับบ้านมากอดลูกฝืนไม่ให้ร้องไห้ต่อหน้าลูก   ผมเล่าเรื่องที่เจอมาให้พ่อกับแม่ผมฟัง  พ่อแม่ผมเห็นด้วยเพราะทนกับพฤติกรรมเธอไม่ไหวเหมือนกันแต่สงสารผมกับหลาน  (งานบ้านทั้งหมดแม่ผมเป็นคนทำแม้แต่ซักเสื้อผ้าชุดชั้นในให้เธอ)   ผมโทรหาพ่อของเธอแล้วบอกจะหย่าพ่อของเธอกลับเข้าใจผมและบอกว่าลูกเขาเป็นคนเอาแต่ใจตั้งแต่เด็กและเข้าใจว่าผมคงสุดจะทนแล้วจริงๆ (เพราะพ่อเธอก็เจอแม่เธอที่นิสัยคล้ายๆเธอเรื่องความไม่สะอาด)  แต่พ่อกลับขอโอกาสให้เธอ  ผมลังเลนิดหน่อยก่อนพ่อผมจะกระชากโทรศัพท์ไปจากผมแล้วบอกว่าให้มารับเธอกลับบ้านไป   เธอมากลับของกลับบ้านโดยไม่สนใจผมเลยสักนิด    หลังจากนั่นเราก็หย่ากัน  ผมยกรถให้เธอทองของมีค่าทุกอย่างที่เคยซื้อให้ยกให้หมด   ตกลงกันว่าเธอจะส่งเสียลูกเดือนละ3000บาท    แต่หลังจากเลิกกันเธอก็หายไปเลยครับ  ไม่ติดต่อมาเป็นเดือนๆ    จนกระทั่งเธอโทรมาขอยืมเงินไปผ่อนรถ   ผมก็บอกไม่มีให้ต้องจ่ายค่านมลูก  แล้วเธอก็หายไปอีกพักใหญ่ๆ เธอตั้งคบกับผช.คนนึงครบรอบ6เดือนซึ่งเราพึ่งหย่ากันได้2เดือน?     ตอนนั่นผมถึงกระจ่างว่าผมโง่เอง   ที่ผ่านมาผมโง่มาตลอด  ผมน่าจะสั่งเกตุเห็นตั้งแต่แรกผมเก็บเงินทำจมูกให้เธอซื้อรถให้เธอซื้อทองให้ไม่เจ้าชู้แต่ผลที่ได้กลับมาคือการทรยศ     ผมเสียใจมากพยายามทำงานให้หนักขึ้นเริ่มหัดดื่มเบียร์ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ  ให้สายตาเธอคงคิดว่าผมเป็นแกงจืดมาตลอด  ผมเปลี่ยนลุคการแต่งตัวใหม่     ตั้งแต่เลิกกับเธอเงินเก็บผมก็เหลือเยอะขึ้น เริ่มมีเงินเก็บมากขึ้นจนซื้อบ้านซื้อรถได้     ผมมีความสุขมากจนกระทั่งเธอกลับมาหาผม......      เธอมาอ้อนวอนขอคืนดีทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เลิกกับแฟนใหม่เธอ  ผมพยายามถามถึงแต่เธอก็ไม่ตอบไม่พูดถึง    เธอตามง้อผมตลอดตั้งแต่ผมซื้อบ้านได้     เธอบอกเห็นแก่ลูกจะได้พร้อมพ่อแม่ไง  ขอโอกาสอีครั้ง    แน่นอนว่าผมปฏิเสธไป     ผมไม่อยากกลับไปโง่อีก   เธอตื้อไม่เลิก   จนกระทั่งผญ.คนนึงเข้ามาให้ชีวิตผม  เธอน่ารักมากแต่เธออวบๆหน่อยจนเกือบจะอ้วนแล้ว   ปกติผมชอบคนหุ่นดีๆแต่แปลกครั้งนี้ผมกลับแพ้ความน่ารักของเธอ     หรือเพราะที่ผ่านมาตั้งแต่ผมหย่าลองคุยกับใครพอรู้ว่าผมมีลูกติดก็หายกันไปหมด    แต่เธอไม่เธอเข้ากับลูกผมได้ดีมาก   เราคบกันมีความสุขดี    แต่ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกผิดกับแฟนใหม่ผมเช่นกัน   เพราะอะไรน่ะหรอ     เพราะผมยังติดต่อกับแม่ของลูกโดยอ้างกับแฟนใหม่ว่าคุยเรื่องลูก  แต่จริงๆแล้วมันมีมากกว่านั่น   *** มาถึงตอนนี้ผมของแทนแฟนเก่าว่าเอ  แฟนใหม่แทนว่าบีนะครับจะได้ไม่สับสน  ***  ผมกลับไปมีอะไรกับเอซึ่งตอนนั่นเราต่างคนต่างมีคนใหม่  เอง้อผมตลอดตามตื้อแต่ผมก็ไม่กลับไป  เธอขอให้ผมเลิกกับบี   ผมเลยตัดสินใจขอเลิกยุ่งกับเอ  มีอะไรให้ติดต่อไปที่แม่ผม  แต่เธอก็พยายามติดต่อมาที่ผม   จนกระทั่งบีจับได้ว่าผมกลับไปมีอะไรกับเธอเงียบแล้วร้องไห้กับผม  ถามกับผมซ้ำๆว่าคบเธอทำไม?  รักเธอบ้างไหม?   ผมขอโอกาสกับเธอ  รู้สึกผิดทั้งๆที่ตัวเองเกลียดคนประเภทนี้แท้ๆแต่กลับทำซะเองผมเข้าใจว่าบีเจ็บปวดแค่ไหน  เพราะผมเคยผ่านมาก่อน     ทั้งรู้สึกผิดกลัวเสียเธอไปผมจึงยอมเล่าความจริงให้บีฟังว่าเอตามตื้อผมหลังจากได้บ้านใหม่ซึ่งก่อนหน้านี้เธอหายไปเลยไม่กลับไม่เยี่ยมลูกเลยด้วยซ้ำ  แต่พอผมได้บ้านใหม่เธอก็กลับมาดูลูกบ้าง   แต่ไม่ได้ส่งเสียสักบาทตั้งแต่หย่ากัน   มาเยี่ยมก็ไม่เคยซื้ออะไรมาฝากลูก  อ้างมาหาลูกแต่แค่ทำให้ผมเห็นว่าเธอสนใจลูกแต่จริงๆผมรู้ว่าไม่ใช่ทุกครั้งที่โทรมาก็ไม่เคยถามถึงลูกสักครั้ง  เล่าจบบีก็ถามผมว่าผมใส่ถุงยางหรือป่าวตอนมีอะไรกับเอ  ผมบอกเธอว่าใส่แต่พอเผลอเอก็ดึงออกเธอบอกว่าเจ็บแต่ผมเอามาแตกนอก   บีตบหน้าผมแล้วบอกว่าทำไมโง่ไม่เลิกตามเกมเอไม่ทันไม่คิดบ้างหรอว่าเอตั้งใจจะให้ตัวเองท้องแล้วเอจะได้กลับมา  ตอนนั้นผมรู้สึกว่าจริงๆแล้วผมตามผญ.ไม่ทันเลยจริงๆบีอาจคิดมากไปแต่ก็ใช่ว่าที่บีพูดจะเป็นไปไม่ได้     เธอถามผมจะคบต่อก็ต้องชัดเจนตัดแม่ของลูกออกไปซะ    อยากติดต่ออะไรให้ติดต่อไปที่แม่ผม  ผมรักเธอและทำตามผมโทรไปหาเอบอกเธอให้เลิกยุ่งกับผม     แต่ไม่เลยเอไม่เลิกยุ่งกับผมตามตื้อไม่เลิกจนบีทนไม่ไหว   โทรไปหาเอแล้วบอกเอว่าถ้ายังไม่เลิกยุ่งจะหาทางบอกแฟนใหม่เอว่าเอทำอะไรไว้บ้าง   หลังจากนั่นเธอก็หายไป....    จนกระทั่งเธอกลับมาพร้อมหน้าใหม่ที่ทำตาสองชั่น  ปากกระจับ และเสริมหน้าอก

***ยังไม่จบนะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาเล่าต่อนะครับ***