สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยล่ะกัน
เราเป็นนักศึกษาของมหาลัยแห่งหนึ่งในสงขลา ตอนปี 1 เทอม 1 ค่อนข้างจะไม่เพื่อนเลยล่ะ แต่เข้าเทอม 2 เรามีเพื่อนเป็นผช. ส่วนใหญ่ เวลาทำงานกลุ่มก็ต้องแบกเพื่อนซะส่วนมาก เพราะเราเรียนเก่งกลางนะ ต้องช่วยกันลากพากันไปเรียนโทรตามกันต้องมานะ พอเข้าปีสอง ช่วงนั้นมันมีกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มที่เขาจะชอบขาดเรียนบ่อย อยู่ดีๆ เหมือนในกลุ่มจะมีปห. ทำให้มีเพื่อนผญ. คนนึงแยกออกมา คือเราสังเกตมาซักพักว่าทำไมมาเรียนคนเดียว นั่งกินข้าวคนเดียว เราเลยเข้าไปคุยด้วยและช่วยพากันมาเรียน ขอตั้งชื่อว่านิ่มล่ะกัน จนสนิทกันมากเราไปไหนไปกัน แต่ด้วยความที่นิ่มอยู่หอคนเดียวค่าใช้จ่ายค่อนข้างเยอะทำให้นิ่มย้ายไปหอใหม่ที่ค่อนข้างถูก อยู่มาวันนึงนิ่มก็ได้สนิทกับอิ่มซึ่งเรียนห้องเดียวกัน หอเดียวกัน เคยอยู่กลุ่มที่ขาดเรียนบ่อยด้วยกัน คือเราก็สงสารนางด้วยแหล่ะที่โดนเพื่อนในกลุ่มใช้ให้นางทำงานให้ไรงี้ ทำให้กลุ่มเรากลายเป็นกลุ่มใหญ่ของสาขาเลยล่ะ เรากับนิ่มต้องทำงานพาสไทม์ที่เดียวกันบ่อย บางครั้งอิ่มก็ตามมารอกินข้าวเย็นด้วยกัน ฝึกงานตอนปีสี่เทอมหนึ่งก็ที่เดียวกัน แต่พอเข้าปีสี่เทอมสองเท่านั้นฉันรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างได้เลยล่ะ
หลังจากฝึกงานก็นัดมากินส้มตำกัน นิ่ม อิ่ม และเรา ซึ่งวันนั้นเราไม่ค่อยสบายด้วยเลยบอกทั้งสองคนไปนะ นิ่มก็บอกให้กินยา ส่วนอิ่มก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้ไข้หรอกท้อง เราก็แบบงงๆ (คือตอนนั้นเราก็มีแฟนนะ) เราได้แค่ยิ้มและหัวเราะเพราะเพื่อนคงพูดเล่น ตอนเย็นก็นัดกันไปกินน้ำชาริมทางกันเพราะเราต้องแยกจากลุ่มเพื่อนผชเลยคิดถึงด้วยแหล่ะนะ ก่อนไปเราแวะเอาผ้าไปซักไว้ ประมาณสามทุ่มครึ่ง กะว่าไปนั่งดื่มน้ำชาประมาณซักครึ่งชม.งี้แล้วค่อยมาเอาผ้า สี่ทุ่มค่อยขอเพื่อนกลับมาเอาผ้า เพราะเราต้องตื่นมาทำงานตอนหกโมงเช้าด้วย พอมาถึงที่ร้านน้ำชาก็สั่งของกินเล่นทานกัน อยู่ดีๆเพื่อนผช.คนนึงก็ทัทักเราว่าเป็นอะไรดูเงียบๆ เราเลยตอบไปว่าเหมือนจะไม่สบายคงไข้แหล่ะ อยู่ดีๆ อิ่มก็พูดขึ้นมาว่า ไม่ได้ไข้หรอกท้อง แล้วก็หัวเราะเสียงดัง แล้วหัวหน้าห้องก็พูดมาว่าต้องให้ผัวฉีดยาให้ล่ะ ไม่ใช่เข็มนะ แล้วก็หัวเราะกัน ส่วนเรานะทำได้แค่เงียบ อยู่ดีๆนิ่มก็ถามเรามาว่าเงินที่เก็บๆนะเอามาเลี้ยงเพื่อนบ้าง ดูสิขนาดเราเอามาเลี้ยงเพื่อนเลย จะเก็บเอาไปทำอะไร แล้วทุกคนก็เออ ออ ตามกันไป เราก็ตอบกลับไปนะว่าเราต้องเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ทุกคนก็ได้แต่เงียบ ซักพักนิ่มก็พูดว่าไปบ้านเช่าเพื่อนผช กัน เดี่ยวเอาเงินที่ทำงานพาสไทม์ มาเลี้ยงเหล้าคืนนี้ เราเลยขอตัวกลับก่อนเพราะผ้ายังอยู่ในเครื่อง และเราก็ไม่ไหวแล้ว อิ่มมันก็พูดว่าอ้อสงสัยแพ้ท้อง เราเลยเดินมาแบบเงียบๆ คือแกล้งนะแกล้งได้ แต่พูดงี้หลายรอบมาก เราโกรธมากเลยล่ะคือเอาเรามาพูดเป็นเรื่องตลก รีบกดโทรไปคุยและร้องไห้กับแฟนเลยล่ะเสียงใจมากไม่คิดว่าเพื่อนจะพูดแบบนี้แล้วลับหลังล่ะ??
ในตอนเช้าเรามาทำงานแต่นิ่มก็มาสาย เลยให้เราทำคนเดียว เราก็ตอบโอเคไป หลังจากนั้นเราก็เลยปลีกตัวมาอยู่คนเดียว เพื่อนผญ.สองคนก็สงสัยว่าเป็นอะไรทำไมมานั่งคนเดียว ไปกินข้าวด้วยกันไหม เราก็ไปนั่งด้วย แล้วเราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้สองคนนี้ฟัง สองคนนี้เลยมาอยู่กับเรา แล้ววันนั้นุจุดพีคก็มาอีก
(เดี่ยวมาเล่าอีกใครสนใจเม้นมาเลย)
นังเพื่อนงูพิษ
เราเป็นนักศึกษาของมหาลัยแห่งหนึ่งในสงขลา ตอนปี 1 เทอม 1 ค่อนข้างจะไม่เพื่อนเลยล่ะ แต่เข้าเทอม 2 เรามีเพื่อนเป็นผช. ส่วนใหญ่ เวลาทำงานกลุ่มก็ต้องแบกเพื่อนซะส่วนมาก เพราะเราเรียนเก่งกลางนะ ต้องช่วยกันลากพากันไปเรียนโทรตามกันต้องมานะ พอเข้าปีสอง ช่วงนั้นมันมีกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มที่เขาจะชอบขาดเรียนบ่อย อยู่ดีๆ เหมือนในกลุ่มจะมีปห. ทำให้มีเพื่อนผญ. คนนึงแยกออกมา คือเราสังเกตมาซักพักว่าทำไมมาเรียนคนเดียว นั่งกินข้าวคนเดียว เราเลยเข้าไปคุยด้วยและช่วยพากันมาเรียน ขอตั้งชื่อว่านิ่มล่ะกัน จนสนิทกันมากเราไปไหนไปกัน แต่ด้วยความที่นิ่มอยู่หอคนเดียวค่าใช้จ่ายค่อนข้างเยอะทำให้นิ่มย้ายไปหอใหม่ที่ค่อนข้างถูก อยู่มาวันนึงนิ่มก็ได้สนิทกับอิ่มซึ่งเรียนห้องเดียวกัน หอเดียวกัน เคยอยู่กลุ่มที่ขาดเรียนบ่อยด้วยกัน คือเราก็สงสารนางด้วยแหล่ะที่โดนเพื่อนในกลุ่มใช้ให้นางทำงานให้ไรงี้ ทำให้กลุ่มเรากลายเป็นกลุ่มใหญ่ของสาขาเลยล่ะ เรากับนิ่มต้องทำงานพาสไทม์ที่เดียวกันบ่อย บางครั้งอิ่มก็ตามมารอกินข้าวเย็นด้วยกัน ฝึกงานตอนปีสี่เทอมหนึ่งก็ที่เดียวกัน แต่พอเข้าปีสี่เทอมสองเท่านั้นฉันรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างได้เลยล่ะ
หลังจากฝึกงานก็นัดมากินส้มตำกัน นิ่ม อิ่ม และเรา ซึ่งวันนั้นเราไม่ค่อยสบายด้วยเลยบอกทั้งสองคนไปนะ นิ่มก็บอกให้กินยา ส่วนอิ่มก็พูดขึ้นมาว่าไม่ได้ไข้หรอกท้อง เราก็แบบงงๆ (คือตอนนั้นเราก็มีแฟนนะ) เราได้แค่ยิ้มและหัวเราะเพราะเพื่อนคงพูดเล่น ตอนเย็นก็นัดกันไปกินน้ำชาริมทางกันเพราะเราต้องแยกจากลุ่มเพื่อนผชเลยคิดถึงด้วยแหล่ะนะ ก่อนไปเราแวะเอาผ้าไปซักไว้ ประมาณสามทุ่มครึ่ง กะว่าไปนั่งดื่มน้ำชาประมาณซักครึ่งชม.งี้แล้วค่อยมาเอาผ้า สี่ทุ่มค่อยขอเพื่อนกลับมาเอาผ้า เพราะเราต้องตื่นมาทำงานตอนหกโมงเช้าด้วย พอมาถึงที่ร้านน้ำชาก็สั่งของกินเล่นทานกัน อยู่ดีๆเพื่อนผช.คนนึงก็ทัทักเราว่าเป็นอะไรดูเงียบๆ เราเลยตอบไปว่าเหมือนจะไม่สบายคงไข้แหล่ะ อยู่ดีๆ อิ่มก็พูดขึ้นมาว่า ไม่ได้ไข้หรอกท้อง แล้วก็หัวเราะเสียงดัง แล้วหัวหน้าห้องก็พูดมาว่าต้องให้ผัวฉีดยาให้ล่ะ ไม่ใช่เข็มนะ แล้วก็หัวเราะกัน ส่วนเรานะทำได้แค่เงียบ อยู่ดีๆนิ่มก็ถามเรามาว่าเงินที่เก็บๆนะเอามาเลี้ยงเพื่อนบ้าง ดูสิขนาดเราเอามาเลี้ยงเพื่อนเลย จะเก็บเอาไปทำอะไร แล้วทุกคนก็เออ ออ ตามกันไป เราก็ตอบกลับไปนะว่าเราต้องเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ทุกคนก็ได้แต่เงียบ ซักพักนิ่มก็พูดว่าไปบ้านเช่าเพื่อนผช กัน เดี่ยวเอาเงินที่ทำงานพาสไทม์ มาเลี้ยงเหล้าคืนนี้ เราเลยขอตัวกลับก่อนเพราะผ้ายังอยู่ในเครื่อง และเราก็ไม่ไหวแล้ว อิ่มมันก็พูดว่าอ้อสงสัยแพ้ท้อง เราเลยเดินมาแบบเงียบๆ คือแกล้งนะแกล้งได้ แต่พูดงี้หลายรอบมาก เราโกรธมากเลยล่ะคือเอาเรามาพูดเป็นเรื่องตลก รีบกดโทรไปคุยและร้องไห้กับแฟนเลยล่ะเสียงใจมากไม่คิดว่าเพื่อนจะพูดแบบนี้แล้วลับหลังล่ะ??
ในตอนเช้าเรามาทำงานแต่นิ่มก็มาสาย เลยให้เราทำคนเดียว เราก็ตอบโอเคไป หลังจากนั้นเราก็เลยปลีกตัวมาอยู่คนเดียว เพื่อนผญ.สองคนก็สงสัยว่าเป็นอะไรทำไมมานั่งคนเดียว ไปกินข้าวด้วยกันไหม เราก็ไปนั่งด้วย แล้วเราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้สองคนนี้ฟัง สองคนนี้เลยมาอยู่กับเรา แล้ววันนั้นุจุดพีคก็มาอีก
(เดี่ยวมาเล่าอีกใครสนใจเม้นมาเลย)