เรื่องที่เราจะมาเล่า มันเกิดขึ้นกับเราตัวเอง ซึ่งมันมักจะเกิดขึ้นในทุกๆช่วงที่มีการย้ายไปพักในที่ใหม่ๆ
เรื่องนี้ก็เช่นกัน ...
ช่วงนั้นเราเรียนจบ ซึ่งเราจบในเดือนพค.61 และกำลังจะเร่งหางาน
เพราะเพื่อนๆเราต่างก็มีงานกันหมด และทางครอบครัว คนรอบข้างก็ต่างพากันกดดันมาที่เรา
จนมาถึงเดือนตค.61 ที่เรามาสมัครงานและได้งานในจังหวัดใกล้บ้าน ซึ่งบอกเลยว่างานที่เราทำ ทำเกี่ยวกับเด็กนะ
พอเราเริ่มเข้ามาทำงาน ...
ทุกอย่างก็เหมือนจะปกตินะ
แต่อยู่มาวันนึง ช่วงนั้นงานเยอะมาก และมีงานที่จะเกิดขึ้นในเช้ารุ่งขึ้น
เจ้าหน้าที่ทุกคนในสำนักงานจำเป็นต้องมาทำงาน และอยู่เตรียมงาน
เจ้าหน้าที่บางคนทำงานอยู่สนามฟุตบอล บางส่วนอยู่เวทีจัดงาน และอีกบางส่วนอยู่บนสำนักงาน
ซึ่งเจ้าหน้าที่ส่วนมากก็จะมีบ้านพักให้ ซึ่งอยู่ในบริเวณสำนักงาน
แต่เรายังไม่ทำเรื่องเข้าพัก ในทุกๆวันเราจึงต้องเดินทางไปกลับจากบ้านและที่ทำงาน
ในตอนนั้นก็เวลา4ทุ่มกว่าแล้ว พี่ๆก็ทะยอยกันกลับ แต่เรายังต้องอยู่เพราะไม่มีใครมารับ
ทำงานไปซักพัก เรารู้สึกเมื่อยล้าจากการนั่งหน้าคอมทั้งวัน จึงออกไปเดินเล่นหน้าตึกสำนักงาน
ขณะที่เดินลงบันได เราได้ยินเหมือนเสียงคนเดินเล่นและพูดคุยกันอย่างสนุก
มีทั้งเสียงผู้หญิงวัยกลางคน แต่หนึ่งในนั้นมีเสียงเด็กหัวเราะแทรกอยู่เรื่อยๆ
เราจึงไม่รู้สึกกลัวที่จะเดินลงมาข้างหน้าสำนักงาน
พอเราลงมาถึงกลับไม่มีใครอยู่เลย
เราพยายามมองไปรอบๆ พยายามเดินหาเสียงนั้น แต่ก็เหมือนจะไม่มีใครจริงๆ
สักพักหนึ่งก็มีเสียงเด็กหัวเราะขี้นมาจากข้างหลังตึก
ด้วยความที่เราเองก็ห่วงว่าจะมีเด็กออกมาเล่น กลัวจะเกิดอันตรายกับเด็ก
เราจึงเดินอ้อมไปข้างหลังตึกเพื่อไปดูให้แน่ใจว่ามีเด็กออกมาเดินเล่นดึกๆหรือไม่ แต่ก็ไม่มี
เอ๊ะหรือเราหูฟาดไปเอง
ผ่านไปพักใหญ่ พี่ๆ เจ้าหน้าที่ที่ทำงานอยู่ในนั้นเห็นว่าเราลงมานาน จึงได้พากันเดินมาตามหาเรา
และถามเราว่า ''เดินมาทำอะไรข้างหลังตึก มันมืดแบบนี้แล้ว อันตรายนะ''
เราก็ตอบไปว่า '' อ่อ หนูได้ยินเสียงเด็กแถวนี้ กลัวเด็กออกมาเล่นกลางดึกค่ะ''
พี่ๆก็พากันมองหน้ากันแบบ งงๆ พร้อมบอกว่า " หลัง 6 โมงเย็น เด็กทุกหอจะมีกฎห้ามออกจากอาคารพัก "
พอพูดจบพี่ก็บอกว่า "พี่ขึ้นไปก่อนนะ ตามมาล่ะ"
พอเราขึ้นมาที่ตึก
เหมือนพี่กำลังพูดเราอยู่ พอเรามาถึงทุกคนก็ต่างเงียบและมองเราด้วยสายตาแปลกๆ
และต่างพากันเริ่มเก็บของ พร้อมจะกลับบ้าน
พี่คนนึงเดินมาบอกเราว่า "กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องมาทำงานเช้า "
พร้อมย้ำกับเราว่า "อย่าไปบอกใครล่ะ ว่าเด็กออกมาเล่น เดี๋ยวหัวหน้าจะดุได้"
จากนั้นทุกคนก็กลับบ้านพัก ...
เหลือก็แต่พี่หัวหน้าเราที่ยืนรอจนพ่อเรามารับ
พี่บอกว่าเรา "อยู่ที่นี่อะ เห็นอะไร ได้ยินอะไร ก็เงียบไว้นะ ที่ไหนๆก็มีเจ้าของกันนั่นแหล่ะ"
เราก็ยังคาใจอยู่จนทุกวันนี้ว่ามีอะไรที่เรายังไม่รู้รึป่าว
นับจากวันนั้นเราก็เริ่มมีเหตุการณ์แปลกๆ
เจออะไรแปลกๆ ฝันอะไรแปลกๆ อยู่ตลอดเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ
สามารถติดตามเรื่องอื่นๆได้ที่
เคยเชื่อเรื่องผีกันมั้ย
https://ppantip.com/topic/38103540
ชีวิตมหาลัยกับหอใน
https://ppantip.com/topic/38109565
ชีวิตนศ. ปี2กับการย้ายมาอยู่ หอนอก
https://ppantip.com/topic/38114579/comment2
ที่ไหนๆก็มีเจ้าของกันทั้งนั้นแหล่ะ
เรื่องนี้ก็เช่นกัน ...
ช่วงนั้นเราเรียนจบ ซึ่งเราจบในเดือนพค.61 และกำลังจะเร่งหางาน
เพราะเพื่อนๆเราต่างก็มีงานกันหมด และทางครอบครัว คนรอบข้างก็ต่างพากันกดดันมาที่เรา
จนมาถึงเดือนตค.61 ที่เรามาสมัครงานและได้งานในจังหวัดใกล้บ้าน ซึ่งบอกเลยว่างานที่เราทำ ทำเกี่ยวกับเด็กนะ
พอเราเริ่มเข้ามาทำงาน ...
ทุกอย่างก็เหมือนจะปกตินะ
แต่อยู่มาวันนึง ช่วงนั้นงานเยอะมาก และมีงานที่จะเกิดขึ้นในเช้ารุ่งขึ้น
เจ้าหน้าที่ทุกคนในสำนักงานจำเป็นต้องมาทำงาน และอยู่เตรียมงาน
เจ้าหน้าที่บางคนทำงานอยู่สนามฟุตบอล บางส่วนอยู่เวทีจัดงาน และอีกบางส่วนอยู่บนสำนักงาน
ซึ่งเจ้าหน้าที่ส่วนมากก็จะมีบ้านพักให้ ซึ่งอยู่ในบริเวณสำนักงาน
แต่เรายังไม่ทำเรื่องเข้าพัก ในทุกๆวันเราจึงต้องเดินทางไปกลับจากบ้านและที่ทำงาน
ในตอนนั้นก็เวลา4ทุ่มกว่าแล้ว พี่ๆก็ทะยอยกันกลับ แต่เรายังต้องอยู่เพราะไม่มีใครมารับ
ทำงานไปซักพัก เรารู้สึกเมื่อยล้าจากการนั่งหน้าคอมทั้งวัน จึงออกไปเดินเล่นหน้าตึกสำนักงาน
ขณะที่เดินลงบันได เราได้ยินเหมือนเสียงคนเดินเล่นและพูดคุยกันอย่างสนุก
มีทั้งเสียงผู้หญิงวัยกลางคน แต่หนึ่งในนั้นมีเสียงเด็กหัวเราะแทรกอยู่เรื่อยๆ
เราจึงไม่รู้สึกกลัวที่จะเดินลงมาข้างหน้าสำนักงาน
พอเราลงมาถึงกลับไม่มีใครอยู่เลย
เราพยายามมองไปรอบๆ พยายามเดินหาเสียงนั้น แต่ก็เหมือนจะไม่มีใครจริงๆ
สักพักหนึ่งก็มีเสียงเด็กหัวเราะขี้นมาจากข้างหลังตึก
ด้วยความที่เราเองก็ห่วงว่าจะมีเด็กออกมาเล่น กลัวจะเกิดอันตรายกับเด็ก
เราจึงเดินอ้อมไปข้างหลังตึกเพื่อไปดูให้แน่ใจว่ามีเด็กออกมาเดินเล่นดึกๆหรือไม่ แต่ก็ไม่มี
เอ๊ะหรือเราหูฟาดไปเอง
ผ่านไปพักใหญ่ พี่ๆ เจ้าหน้าที่ที่ทำงานอยู่ในนั้นเห็นว่าเราลงมานาน จึงได้พากันเดินมาตามหาเรา
และถามเราว่า ''เดินมาทำอะไรข้างหลังตึก มันมืดแบบนี้แล้ว อันตรายนะ''
เราก็ตอบไปว่า '' อ่อ หนูได้ยินเสียงเด็กแถวนี้ กลัวเด็กออกมาเล่นกลางดึกค่ะ''
พี่ๆก็พากันมองหน้ากันแบบ งงๆ พร้อมบอกว่า " หลัง 6 โมงเย็น เด็กทุกหอจะมีกฎห้ามออกจากอาคารพัก "
พอพูดจบพี่ก็บอกว่า "พี่ขึ้นไปก่อนนะ ตามมาล่ะ"
พอเราขึ้นมาที่ตึก
เหมือนพี่กำลังพูดเราอยู่ พอเรามาถึงทุกคนก็ต่างเงียบและมองเราด้วยสายตาแปลกๆ
และต่างพากันเริ่มเก็บของ พร้อมจะกลับบ้าน
พี่คนนึงเดินมาบอกเราว่า "กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องมาทำงานเช้า "
พร้อมย้ำกับเราว่า "อย่าไปบอกใครล่ะ ว่าเด็กออกมาเล่น เดี๋ยวหัวหน้าจะดุได้"
จากนั้นทุกคนก็กลับบ้านพัก ...
เหลือก็แต่พี่หัวหน้าเราที่ยืนรอจนพ่อเรามารับ
พี่บอกว่าเรา "อยู่ที่นี่อะ เห็นอะไร ได้ยินอะไร ก็เงียบไว้นะ ที่ไหนๆก็มีเจ้าของกันนั่นแหล่ะ"
เราก็ยังคาใจอยู่จนทุกวันนี้ว่ามีอะไรที่เรายังไม่รู้รึป่าว
นับจากวันนั้นเราก็เริ่มมีเหตุการณ์แปลกๆ
เจออะไรแปลกๆ ฝันอะไรแปลกๆ อยู่ตลอดเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้