สวัสดีค่ะ ชื่อน้ำค้างแล้วกันค่ะ อายุ14ปี
เราเป็นคนธรรมดานี่แหละค่ะไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่ทำไมเราต้องโดนเปรียบเทียบโดนเอาเปรียบตลอดเลยคะ? เรามีน้องสาว น้องสาวเราเรียนเก่งมากๆ ผอม สวย สูง ต่างกับเราทุกอย่างเลยค่ะ ที่บ้านเรามักโดนคนที่บ้านใช้งานอยู่เป็นประจำ จริงๆเราไม่อะไรหรอกค่ะ แต่เวลาเราไม่ว่าง เราแค่อยากให้ไปใช้น้องทำบ้าง พอเราไม่ทำด่าเรายกใหญ่ เหมือนทำไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลย เราแค่น้อยใจ ที่เค้าไม่เคยด่าน้องเลย น้องอายุเท่าเรานะคะ
แฝดกันค่ะ วันนึงน้องแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
แค่นั้งอยู่ที่โต๊ะหนังสือ แค่นั้นเลยค่ะ ทำต้องซักผ้าล้างจาน ถูบ้าน กวาดพื้น ล้างห้องน้ำ
ทำกับข้าว เวลาน้องจะทำอะไรเราก็ต้องคอย
ซัพพอร์ตตลอดไม่งั้นจะทะเลาะกัน น้องจะทำอะไร ไปไหน เราต้องคอยไปรับไปส่ง บางทีแค่ไปเซเว่นเรายังต้องไปส่งเลยค่ะ เวลามีอะไรก็ต้องให้น้อง ถ้าน้องอยากได้ เราเคยโดนครูเปรียบเทียบกับน้องด้วยค่ะ ครูบอกเราว่า ทำไมเราไม่เห็นเหมือนน้องเลย ทั้งอ้วนทั้งดำ เรียนก็ไม่เก่งเหมือนน้อง เราโดนเปรียบเทียบเรื่องรูปร่างหน้าตาบ่อยมาก เราเสียใจมากค่ะ
แต่พอคนอื่นรู้ก็หัวเราะกันสนุก เรายอมรับค่ะ
ว่าเราเรียนได้แค่3.25 ขึ้น ไม่ได้3.90ขึ้นเหมือนที่บ้านคาดหวัง เราไม่ไหวจริงๆค่ะ
เราพยายามเรียนแล้ว เราเหนื่อยมากๆ
เราไม่รู้เลยว่าเราชอบอะไร เก่งอะไร ทำได้ดีสุด คง ขัดห้องน้ำกันซักผ้าไวมั้งคะ ชีวิตเราต่างจากน้องมาก น้องมีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องที่รร.ที่รู้จักเยอะ เพื่อนก็ดี เวลาปิดเทอมน้องไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ่อยมาก ต่างกับเรา ไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่คุยด้วยได้ ไม่มีเพื่อน ทำไมเราถึงโชคร้ายขนาดนี้คะ เสียใจที่โดนเปรียบเทียบ
เสียใจที่เรียนไม่เก่ง เสียใจที่ต้องมาใช้ชีวิตแบบนี้ เราไม่เคยคิดที่ไม่อยากทำงานบ้านเลยนะคะ เราแค่อยากให้น้องช่วยบ้าง ไม่ก็เวลาเราไม่ว่างใช้น้องแทนได้มั้ย อย่าด่าเราเลย
มันรู้สึกแย่จริงๆค่ะ จะทำอะไรก็มีแต่คนด่าว่าไร้สาระไม่เคยมีคนเห็นด้วยกับเราเลย
เราผิดมากหรอคะ?