-ขอเล่าเหตุการณ์ก่อนนะครับ ผมบาดเจ็บตอน11 ตอนนี้16
ตอนประถมผมเล่นฟุตบอลให้โรงเรียน แล้ววันนั้นตอนซ้อมผมจำได้ว่าผมเตะวืดแล้วผมก็เสียหลักล้มลงไปขาข้างที่เตะวืดคือข้างขวาตอนล้มก็เลยไม่มีขาอีกข้างพยุงไว้ เข่าข้างซ้ายลงพื้นเต็มๆ น้ำหนักทุกอย่างลงที่เข่าข้างซ้าย หลังจากนั้นผมก็ออกจากสนามสักพักก็เดินกะเผลกกลับบ้าน หลังจากผ่านไปประมาณ1ชม. เข่าผมเริ่มบวม ปวดมากกก งอเข่าไม่ได้ ตอนนั้นยังเด็กผมไม่รู้เลยว่ามันคืออาการอะไรพ่อแม่ก็ไม่รู้นึกว่าเป็นการกระแทกธรรมดา วันนั้นก็เดินไม่ได้ก็เลยเข้านอน วันต่อมาหลังจากตื่นขึ้นผมลุกจากที่นอนไม่ได้เลยครับ เดินไม่ได้ต้องมีคนพยุง ตอนเย็นๆก็ได้ไปหาหมอที่อนามัยหมู่บ้าน และผมคิดว่าตอนนั้นหมอก็น่าจะไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร หมอให้ผมนั่งบนเตียงและเอาผ้าก็อตมาพันเข่าผม และค่อยๆงอเข่าผม ตอนนั้นผมอยากร้องให้มาก มันปวดมาก พอหมองอเข่าให้เสร็จตอนนั้นก็ให้ยาพารามาและบอกว่าสักพักน่าจะหาย ประมาณ1-2สัปดาห์หลังจากนั้นผมไม่รู้สึกดีขึ้นเลย และแม่ผมก็พาไปโรงบาลใหญ่ หมอกระดูกไม่ได้บอกว่าผมเป็นอะไร แต่บอกว่าผมอาจจะต้องผ่าตัด ผมรีบปฏิเสธอย่างเร็วเพราะตอนนั้นกลัวมาก หมอก็เลยให้ยาสักอย่างมากิน แล้วมันก็เริ่มดีขึ้น หลังจากผ่านไป1ปีผมก็เดิน วิ่ง เตะบอลได้ตามปกติไม่ปวด แต่มันรู้สึกไม่เหมือนเดิม แต่ก็ยังคิดว่ามันน่าจะหายได้เอง ผมใช้ชีวิตกับเข่านี้จากป.5 จนตอนนี้ม.4 ผมเริ่มรู้สึกมันแปลกๆขึ้นมาอีกครั้ง ผมเห็นนักบอลบาดเจ็บแบบผมเยอะมาก และทุกเคสผ่าตัดกันหมด ผมก็หาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับอาการนี้ ผมโกรธตัวเองมากเพราะจามข้อมูลการรักษาเบื้องต้น ผมแทบไม่ได้รักษาแบบนั้นเลย และคำถามของผมคือผ่านมา5ปีแล้วมันยังรักษาได้ไหมครับ หรือสายเกินไปแล้ว กลัวโรคเข่าเสื่อมมาก😢