จงให้คุณค่ากับสิ่งที่เรารักมากกว่าสิ่งที่เราเกลียดชังในโลกที่ทุกคนต่างใช้อารมณ์ของตนเป็นที่ตั้ง
บ้างหมกมุ่นกับความเกลียดชังคั่งแค้นในใจ
หลายคนอาจลืมไปแล้วว่า…
เรามัวแต่ใช้เวลาไปกับสิ่งลบๆเหล่านั้นมากเกินไปหรือเปล่า
และมากเกินไป…จนลืมสิ่งดีๆรอบตัวหรือเปล่า?คนเรามักมองเห็นสิ่งที่นำมาซึ่งความคับข้องใจใหญ่กว่าสิ่งอื่นใดเสมอ
อาจเป็นปัญหาที่แสนปวดหัว อนาคตข้างหน้าที่เราหวาดกลัว ความคิดชั่วร้ายที่คอยกัดกินใจ
โชคชะตาที่บางคราก็ทารุณหรือแม้กระทั่งคนที่เข้ามาเล่นตลกกับชีวิตเรา
หลายต่อหลายคนจัดการกับความทุกข์ในใจด้วยการคิดซ้ำวนเวียนให้ตนเจ็บปวดขึ้นไป
บางคนจัดการกับคนที่ตนมองว่าเป็นพิษร้าย
ด้วยการนำพวกเขาไปพูดต่อว่า นินทาเพื่อต่อความ
และอีกมากมายหลายคนปล่อยวางจากความทุกข์และความเกลียดชังในใจไม่ได้เลย…ในความเป็นจริงแล้ว เราต้องเสียเวลากับสิ่งเลวร้ายเหล่านั้นไปทำไม
หากขั้วตรงข้ามของความทุกข์คือความสุข
ทำไมเราจึงยังอยากจะนำความทุกข์มาใช้แก้ปัญหา เพื่อหวังจะระงับความทุกข์อยู่ร่ำไป‘ยังใช้ความเกลียดชัง เข้าระงับ คนหรือสิ่งที่เราเกลียดชัง
ยังใช้ความกังวล เข้าระงับ อนาคตที่เราหวาดกลัว
ยังใช้ความท้อแท้ในใจ เข้าระงับ ปัญหาในชีวิต’เพราะชีวิตเราไม่ใช่สูตรคณิตศาสตร์ที่เมื่อผลลบมาเจอกับผลลบ จึงจะออกมาเป็นผลบวก
หากแต่จิตใจเราเมื่อยิ่งถูกยั่วยุด้วยสิ่งที่เป็นลบ ก็ยิ่งทวีความคิดในด้านลบขึ้นตามไปถ้าหากเราลองฝึกที่จะคิดบวกสักนิด มองโลกด้วยความรัก ความเมตตา แทนความเกลียดชัง
เลิกเสียเวลากับเรื่องที่ผู้คนใจร้ายทำกับเรา ปัจจัยและปัญหาที่ควบคุมไม่ได้ ความวิตก ความท้อแท้ และหลายต่อหลายอย่างที่ทำให้เราสิ้นหวังหมดกำลังใจการต่อกรและรับมือกับสิ่งเหล่านี้ มีพลังความรักและเข้าใจตนเอง ผู้อื่น รวมถึงโลกของเราอย่างมีเหตุผลเป็นที่รองรับ
ค่อยๆปล่อยให้กระแสความรักเข้ามาทดแทนความเกลียดชังในใจดูบ้าง
โลกในความเชื่อที่ว่าเคยหม่นหมองของเรา
อาจจะสดใสขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยเลยล่ะค่ะ