ฟ้ากำลังจะสาง  มองเห็นขอบฟ้าราง ๆ ใต้ต้นชมพู่  มีชายสองคนกำลังสนทนากัน.
"กูว่า จะหาเมียใหม่สักคน  อีป้อม เมียกูไม่ไหว อ้วนดำ เทอะทะ และเคี้ยวหมาก น่าเกลียด"
"จะเอาใครวะ?"
"ครูติ๊กสิ ทั้งขาวทั้งสวย แม่หม้าย ผัวทิ้งนานแล้ว"
"เออ ดี กูก็จะหาใหม่เหมือนกัน"
"หมายตาใครไว้วะ"
"อีติ๋มไง  เพิ่งทำงาน อบต. มีรถเก๋งด้วย"
"แต่มันมีผัวนะ"
"เรื่องอย่างนี้ ใครดีใครได้โว้ย"
"จริง ๆ"
ทั้งสองคนพูดเสียงดัง กับ หัวเราะครื้นเครงสนุกสนาน และฟ้าก็กำลังสว่าง  มองเห็นทั้งสองลุกจากโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นชมพู่  เดินออกมา  คนหนึ่งเดินกะย่องกะแย่งคล้ายกับขาไม่เท่ากัน  อีกคนนั้น หลังเท้าแนบพื้นเดินเป็นเท้าพับไปครึ่งหนึ่ง  ทั้งสองแยกย้ายกลับบ้านตัวเอง  โดยมีเสียงบ่นตามหลังดังมาว่า "พวกไม่เจียมสังขาร".