ใช่ฮะ เรากำลังจะเดินทางไปอินเดีย
นี่คือภาพถ่ายเช็คอิน โพสเฟสประมาณ 15 นาที ก่อนหน้าจะเกิดเหตุการณ์รองเท้าแยกร่างสลายตัว

***ข้อคิดนักเดินทาง อย่าประมาท
ถึงจะดีแล้ว ก็อย่าประมาท***


ที่สนามบินกลางที่ใหญ่ที่สุดในสยาม (International Airport)
เขตตำบลหนองปรือและตำบลราชาเทวะ อำเภอบางพลี 
โซนผู้โดยสารขาออก เลี้ยวซ้าย

ย้อนไปคืนก่อนการเดินทาง ฉันรื้อรองเท้าหนังคู่ใจที่ห่อไว้อย่างดี พื้นรองเท้าหนาเดินเหินสะดวก
เข้ากับทุกสภาพผิวถนนของแต่ละภูมิประเทศที่เดินทางไป
ครั้งล่าสุดใส่ไปโอซาก้า ยังแข็งแรงดี และยังไม่ได้นำออกมาใช้อีกเลยจนถึงทริปอินเดีย


นี่คือภาพถ่ายหลักฐาน ว่าฉันไม่ได้โม้โป้ปด ที่พูดเป็นเรื่องจริงที่แต่งขึ้น (หยอกๆ)
อ่ะ ใส่ไปจริงๆ


ฉันคิดว่ารองเท้าอาจจะเก่าไปบ้างตามการเวลา พอใช้งานก็นำออกมาเช็ดทำความสะอาดตามปกติ
แต่ไม่คิดว่ามันเสื่อมสภาพแล้ว (อาจจะเป็นรองเท้าที่ถูกทำขึ้นใหม่จากต้นแบบออรอจินัล)
แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก จึงจัดอยู่ในขอบข่ายความประมาท

จนถึงเวลาเดินทางก็รีบคว้ามาสวม เดินสับๆ มั่นใจ นั่งรถจนถึงสนามบิน
แล้วพอเดินเข้า Gate เท่านั้นแหละ ฉันคิดว่า ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนสักแห่ง
ที่เท้าของฉันเหมือนมีอะไรหลุดไปพร้อมขณะเดิน เป็นขุยๆสีน้ำตาล ตรงทางที่ฉันเดินไปเช็คอิน
เหมือนนิทานสมัยก่อนที่คนถูกนำไปทิ้งได้แต่โปรยขนมลงบนทางเพื่อที่จะได้กลับบ้านได้ถูก...


ฉันเพิ่งสังเกตเห็นเพราะคนไม่มากจึงรีบเก็บทิ้ง จนกระทั่งเข้าเครื่องตรวจสแกน
ฉันถอดรองเท้า จึงพบว่าในส่วนของส้นพลาสติกแข็งกับตัวของที่หุ้มเท้า เริ่มมีช่องอากาศถ่ายเทขึ้นเป็นแล่งๆ
รอยต่อของตัวรองเท้ามีช่องว่างมากขึ้นๆ ฉันรีบดึงสายรองเท้ารัดบริเวณตัวรองเท้าเข้ากับพื้นรองเท้าให้แน่น
ประกบกันสุด พร้อมสวดภาวนา อย่างเพิ่งหลุดนะ เดี่ยวไปซื้อใหม่ที่อินเดีย สาธุๆๆ


ณ ขณะที่ฉันกำลังภาวนานั้นเอง การก้าวเท้าไปข้างหน้าของฉันก็แทบจะสะดุดลงทันที
ตอนนี้ ขอเรียกว่าที่หุ้มเท้ากับพื้นรองเท้าถูกยึดเข้าด้วยกัน ด้วยเชือกรองเท้าเส้นเดียวที่ถูกมัดไปเท่านั้น
ทั้งสองส่วนได้แยกสลายตัวกันไปเรียบร้อย แต่เรายังดันทุรังใส่ต่อ ฉะนั้นขณะการเยื้องย่างมันไม่สัมพันธ์กัน
พื้นรองเท้าบิดงอ ม้วนเข้ากับพื้นทางเดินอีกที จึงทำให้เกิดการตีประทบระหว่าง ที่หุ้มเท้ากับพื้นรองเท้า
และตีกระทบพื้นทางเดินอีกที

" ปับ ๆ ๆ ปั่บ ๆ ปั่บ ๆ ๆ "
โอเค ฉันจะหยุดเดินตรงนี้ 



ยอมแล้ว... หลุดออกมาให้หมด พอกันตรงนี้ พอเสียที ความดันทุรังสิ้นสุดลง
ฉันตัดสินใจนำพื้นรองเท้าทิ้งใส่ถังขยะ เพราะไม่ได้พกกาวตราช้างมาด้วย


เหลือเพียงที่หุ้มเท้ากับความทรงจำสีจางที่จะคงอยู่ตลอดไป 
มันจะพังอะไรได้ขนาดนี้เนี่ย 

ฉันตัดใจใส่ที่หุ้มเท้าเดินต่อ แม้มันจะไม่ได้เรียกว่า รองเท้าแล้ว 
แต่เราก็ไม่มีทางเลือกมากนัก กลัวตกเป็นเป้าสายตา แต่แล้วฉันก็คิดผิด
ระบบทำลายล้างตัวเองของที่หุ้มเท้ายังคงทำงานต่อ มันเริ่มย่อยสลายหนังเทียม
กับตัวของมันเองในขณะเดิน ฉันรู้สึกไม่ดีที่ทำให้พื้นสาธารณะสกปรก
ฉะนั้นจึงไปซื้อรองเท้าใหม่

แท้น แทน ...
ยังไม่ทันขึ้นเครื่อง ยังไม่ทันได้ไปไหน ฉันก็ได้รองเท้าใหม่แล้ว เป็นแบรนด์รองเท้าที่ฉันชอบและใส่สบาย


ได้รองเท้าใหม่สมใจอยากฮะ ขอตัวไปบินละ แต๊งคยู
เข้าไปหาอ่านกระทู้ท่องเที่ยวจริงๆได้นะครับ


ถ้าฟ้าจะบิน ฟ้าต้องได้เกิบใหม่ทุกทริปไป