ดิฉันเป็นแม่ที่ไม่ดี มารู้สึกตัวอีกทีก็สายไปแล้ว เพียงเพราะความคิด ความเขื่อผิดๆ ดุ ด่า ว่า บ่น ลูก ตีลูก ตะโกนใส่ลูก มีแต่ทัศนคติด้านลบให้ลูก จนลูกมีความหวาดกลัว น้อยใจ และเริ่มต่อต้าน ขับไล่แม่ออกจากห้อง พูดและไม่ทำตาม จนสุดท้ายลูกบอกว่าแม่ออกไปจากห้องหนูเลย หนูไม่ใช่ลูกของแม่ แม่ไม่รักหนูแล้ว. มันปวดหัวใจมาก เสียใจน้ำตาไหล ที่ทำให้ลูกต้องรู้สึกกับเราแบบนี้ น้องเป็นเด็กผู้หญิงตอนนี้ อายุ11 ปี เราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว 11 ปี พ่อเค้าแยกทางกับเรามาตั้งแต่น้องเกิด ตั้งแต่ไปคลอดเราไปคลอดเอง อยู่รพ.คนเดียวเครียด จนไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน เครียดที่ให้เค้ามาเซ็นใบเกิดไปประกันสังคมยังต้องจ้างไป เราไม่เคยได้รับ หรือสัมผัสความรู้สึกที่เป็นครอบครัวเลย เพราะมันเหมือนมีปมที่ผูกไว้ครอบครัวเราก็แตกแยก มามีครอบครัว ก็ท้องไม่ได้แต่ง เลี้ยงลูกลำพัง และต้องดูแลพ่อที่ชราด้วย ปัญหาทุกอย่างมันเข้ามาหมด เงิน งาน มันทำใฟ้เกิดความเครียดสะสม จนเราทำพฤติกรรมไม่ดี และเป็นแม่ที่ไม่ดีกับลูก เหมือนเค้ามี 2 บุคลิก ที่ รร เค้าจะเรียบร้อยเชื่อฟังครู หวาดกลัว พูดน้อย ไม่กล้าแสดงออก อ่อนไหว แต่อยู่บ้านหรืออยู่กับแม่ ไม่ฟัง ดื้อเงียบ อยู่แต่ในห้อง ไม่ชอบการรอ ไม่ชอบคำสั่ง ต่อต้าน กรี๊ด ตอกกลับคำพูดที่เราพูดกับเค้า ชอบบอกว่าหนูเบื่อๆๆๆ และร้องไห้ แต่เค้าจะมีเพื่อนสนิทที่คุยกันทุกวันในig. Tixtox  ลูกก็จะเป็นอีกคนที่มีความสุข รอยยิ้ม สนุกสนาน เป็นตัวเอง พูดคำหยาบ รู้จักเรื่องอะไรๆแบบผู้ใหญ่  ด้วยความที่เราไม่มีญาติพี่น้องเหลือกันอยู่2 คนแม่ลูกแล้ว เพราะคุณตาเพิ่งเสียไป มันทำให้เราเกิดความเครียดหลายๆอย่างละไปลงที่ลูกจึงทำให้เค้าเริ่มมีพฤติกรรมที่ต่อต้าน ไม่พูดความจริง อยากขอคำแนะนำ เราอยากให้ลูกมีสภาพจิตใจที่เหมือนเดิมต้องทำอย่างไร บ้างค่ะ เรารู้สึกผิดมากๆที่ไม่มีวุฒิภาวะในการควบคุมอารมณ์และไปด่าว่า ตำหนิลูกในเรื่องเดิมๆๆทุกครั้ง อยากให้สภาพจิตใจลูกดีขึ้นค่ะ มีวิธี แนวทางอย่างไรที่แนะนำให้บ้างค่ะ😭